به گزارش ایکنا، آیتالله احمد عابدی؛ استاد درس خارج حوزه علمیه، 10 مردادماه در سخنانی به مناسبت شهادت امام سجاد(ع) با بیان اینکه آن امام اقدامات زیادی برای مبارزه با بنیامیه انجام دادند ولی ما بیشتر ایشان را با دعا و مناجات و صحیفه سجادیه میشناسیم، گفت: امام باقر(ع) همینطور زیدبن علی بن الحسین هر دو فرزندان امام سجاد(ع) هستند که دعاهای پدرشان را نقل کردهاند که همین صحیفه سجادیه است؛ در اول صحیفه آمده است که 75 دعا از امام زینالعابدین(ع) نقل شده است ولی صحیفه سجادیه موجود دارای 51 دعا هست در حالی که باید 75 دعا باشد.
وی با بیان اینکه 24 دعا صحیفه موجود کم دارد، اظهار کرد: در زمان علامه مجلسی، علامه افندی از شاگردان او صاحب کتاب ریاضالعلما تحقیق و جستوجو کرد تا 24 دعا را پیدا کند؛ تقریبا 100 دعا از امام(ع) پیدا کرد که در صحیفه سجادیه نیست لذا کتاب جدیدی با عنوان «صحیفه سجادیه ثانیه(دوم)» نوشت. بعد از او شیخ حرعاملی، دعاهای جدیدی را که در کتب مختلف پخش بود پیدا کرد؛ این دعاها نه در صحیفه اول و نه در صیحفه دوم است لذا کتاب صحیفه سجادیه الثالثه را نوشت.
استاد حوزه ادامه داد: بعد از شیخ حر عاملی، حاجی نوری، صاحب کتاب مستدرک دنبال 24 دعا میگشت که باز دعاهای جدیدی را یافت و نام آن را کتاب صحیفه سجادیه چهارم گذاشت؛ علامه آقابزرگ تهرانی صاحب الذریعه و استاد امام خمینی(ه) هم دنبال 24 دعا رفت و ادعیه جدیدی را پیدا کرد که در آن چهار صحیفه وجود نداشت لذا کتاب صحیفه سجادیه پنجم را نوشت؛ بعدا هم کلبعلی تبریزی کتابی به نام صحیفه سجادیه ششم نوشت و به این ترتیب تا هشت صحیفه سجادیه نوشته شد که موجود است.
عابدی با بیان اینکه فردی این هشت صحیفه را تلفیق کرده است که مشتمل بر همه دعاها در یک کتاب است، تصریح کرد: در عرفان عملی چهار کتاب به عنوان کتب اربعه عرفان عملی داریم که اولین آن کتاب مفتاحالفلاح شیخ بهایی است؛ دوم، عدهالداعی ابن فهد حلی، سوم قوتالقلوب و چهارم اقبال سیدبن طاووس است که به کتب اربعه دعا و عرفان عملی مشهور است؛ کتاب دعا بیش از هزار عدد داریم ولی این چهار کتاب، کتب دعای اصلی است.
وی با بیان اینکه مفتاحالفلاح شیخ بهایی ترجمه شده است، گفت: شیخ بهایی گفته است من این کتاب را نوشتم و خوابیدم، صبح طلبهای در خانه را زد و گفت من کتاب مفتاح را میخواهم و شیخ از اینکه این فرد از نام این کتاب مطلع است تعجب کرد و از او پرسید تو چطور فهمیدی که چنین کتابی هست و او جواب داد من دیشب امام باقر(ع) را خواب دیدم و از ایشان خواستم یک کتاب دعای خوب به من معرفی کن و ایشان فرمودند مفتاحالفلاح کتاب خوبی است؛ شیخ بهایی گریه کرد و گفت معلوم است امام پنجم کتاب مرا تایید کرده است لذا اولین کتاب معتبر دعایی است.
استاد درس خارج حوزه علمیه با بیان اینکه این کتاب در مورد اعمال 24 ساعته انسان در شب و روز است، اظهار کرد: برخی کتب هم برای اعمال یک هفته است که جهادالاسبوع ابن طاووس نام دارد و گفته شده است که اگر کسی به دعاهای این کتاب عمل کند از بالای قبرستانی عبور کند خدا عذاب را به مدت یک هفته از آن قبرستان برخواهد داشت. کتاب دیگر العددالقویه برای برادر علامه حلی است که اعمال یک ماه را بیان کرده است که کتابخانه آیتالله مرعشی آن را چاپ کرده است.
وی با بیان اینکه کتاب اقبال ابن طاووس هم برای یکسال است، افزود: این کتاب مطالب مفید زیادی برای اهل منبر دارد با اینکه کتاب دعاست؛ در بخشی از کتاب آمده است که فرد عابدی از محلی عبور میکرد و زنی را دید و وسوسه شد تا گناه کند، زن گفت من اینقدر پول میگیرم و عابد پول را تهیه کرد تا گناه انجام شود ولی این زن به او گفت من کار همیشگیام این است ولی برای شما که یک عمر عبادت کردهای زشت است که تن به این گناه بدهی؛ به غیرت این عابد برخورد و این کار را ترک کرد؛ این زن هم موفق به توبه شد و چند نفر از فرزندان این زن از اولیای خدا شدند. از این دسته مطالب در این کتاب زیاد است.
وی با اشاره به قوتالقلوب از مکی بن ابوطالب، اضافه کرد: این کتاب هم کتابی خواندنی است و کتاب دیگر هم اقبالالاعمال ابن طاووس است که باید یک سال به آن عمل شود؛ به این چهار کتاب، کتب اربعه دعا گویند و کتاب بعدی دعا هم صحیفه در راس همه این کتابها است.
عابدی با بیان اینکه امیرمؤمنان(ع) در قنوت نماز واجب معاویه را لعنت میکرده است، گفت: پیامبر(ص) هم در قنوت نمازشان چند نفر را به اسم لعن میکردند که یکی از آنها ابوسفیان است.
وی با بیان اینکه از قدیم مسلمین ماه صفر را ماه نحس میدانستند، ادامه داد: روایتی هم از پیامبر(ص) در این باره نقل کردهاند که در مورد تمامشدن ماه صفر به من بشارت بدهید ولی آیا واقعا برخی ماهها نحس است؟ در خود قرآن کریم زمانهایی مبارک و زمانهایی نحس برشمرده شده است؛ دو بار قرآن تعبیر «فی یوم نحس مستمر» و یکبار «فی ایام نحسات» را به کار برده است. حتی فال بد و نیک هم در قرآن کریم بیان شده است؛ حضرت یعقوب(ع) به فرزندانش فرمود همه از یک در وارد نشوید و از درهای متفرقه و مختلف بروید که چشم نخورید یا شناسایی نشوید یا در سوره یس بیان شده «انا تطیرنا بکم...». قبل از انقلاب معمولا اینطور بود که اتوبوسها طلاب را سوار نمیکردند زیرا واقعا اعتقاد داشتند اگر طلبه سوار کنند ماشین پنجر میشود و معمولا هم رخ میداد زیرا فال بد میزدند ولی الان چون فال بد نمیزنند اینطور نیست.
عابدی بیان کرد: پیامبر برای جنگ میرفتند از فردی پرسیدند که اسمت چیست و او گفت «سعد» و پیامبر(ص) فرمود: سعدنا؛ پیامبران فال نیک میزدند و فال بد نمیزدند؛ اینکه گفته میشود زمانی نحس و زمانی مبارک است تابع فال نیک و بد زدن است؛ هر روز که کار خوبی انجام دهید مبارک است ولی اگر کار بدی کردیم نحس خواهد بود؛ اگر روزی خدا عذاب نازل کند، یوم نحس خواهد بود و اگر روزی برکت داده شود روز مبارک است.
رئیس دارالقرآن علامه طباطبایی با بیان اینکه در مورد مکان هم این قاعده وجود دارد، تصریح کرد: زمین، زمین است ولی وقتی صیغه وقف مسجدی خوانده شود مبارک میشود و همین که ولی خدا را در محلی دفن کنند مقدس میشود در حالی که تا قبل از آن مبارک نبود لذا وقتی میگوییم ماه سفر نحس است نوعی فالزدن است؛ استخاره هم نوعی تفال و فالزدن است؛ برخی به کتاب دیوان حافظ فال میزنند. قدما معتقد بودند که قلم خداوند، زبان انسان است یعنی اگر بگوییم این بچه شیطان است شیطان خواهد شد ولی اگر فال با خدابودن بزنیم با خدا خواهد شد؛ لذا چگونه نگاه کنیم تاثیرگذار است.
استاد درس خارج حوزه علمیه گفت: حتی نوع نگاه انسان هم بر اعمال مؤثر است؛ ما اسم مردم را روی چشم گذاشته و میگوییم مردمک، در عربی چشم را انسانالعین گویند یعنی من آنطور که به شما نگاه میکنم شما آنطور خواهید شد. تا حالا فکر کردید چرا طلابی که امام جماعت هستند، متدینتر از سایر طلاب هستند زیرا مردم نگاه مقدسی به او دارند و او هم مقدس میشود ولی اگر به کسی طوری نگاه کنیم که نزولخور و بد است آنطور هم خواهد شد.
عابدی با بیان اینکه ماه صفر واقعا با سایر ماهها فرقی ندارد، اظهار کرد: اگر کسی آن را نحس بپندارد برای او نحس خواهد شد ولی اگر کسی صدقه بدهد و دعا کند و عبادت کند خداوند هم این نحسیها را برطرف میکند.
انتهای پیام