تبیین قرآنی نابودی رژیم صهیونیستی در آینده نزدیک

به گزارش ایکنا؛ به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب در سال ۱۳۹۴ وعده نابودی رژیم صهیونیستی در ۲۵ سال آینده را بیان کردند و سپس بعد از آن بارها از این نابودی سخن به میان آوردند. به همین مناسبت این پایگاه اطلاع‌رسانی در یادداشت زیر به بررسی منطق قرآنی نابودی رژیم صهیونیستی در آینده نزدیک پرداخته است.

وعده نابودی رژیم صهیونیستی تا ۲۵ سال آینده، توسط حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در دیدار اقشار مختلف مردم مورخ ۱۳۹۴/۰۶/۱۸ مطرح شده است: «إن‌شاءالله تا ۲۵ سال دیگر، به توفیق الهی و به فضل الهی چیزی به نام رژیم صهیونیستی در منطقه وجود نخواهد داشت.» این وعده البته پیش از این هم توسط رهبر انقلاب به صراحت بیان شده بود: «صهیونیسم و دولت غاصب و مجعول صهیونیستى در فلسطین، محکوم به فناست.»(۱) اما آنچه وعده‌ سال ۱۳۹۴ را برجسته نموده است، تعیین سقف زمانی برای نابودی این رژیم است.

مسئله چیست؟

آنچه این یادداشت بر آن تمرکز دارد، اصل نابودی رژیم صهیونیستی نیست؛ چرا که اساساً در منطق قرآن سنت پیروزی حقّ و نابودی باطل، از اصول همیشگی، همگانی و تغییرناپذیر نظام آفرینش است و بر اساس همین سنت است که در درگیری میان حق و باطل، حتماً پیشرفت از آنِ حق است. مطابق آیه «وَ لِیُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ یَمْحَقَ الْکافِرِینَ: و [نیز این پیروزى‌ها و ناکامى‌ها] براى آن است که کسانى را که [از روى حقیقت‌] ایمان آورده‌اند [از عیوب و آلودگى‌ها] تصفیه و پاک کند و کافران را نابود نماید.»(۲)، آینده تاریخ با گذشت زمان، در جهت تمحیص یعنی خالص‌سازی مؤمنان از هرگونه عیب و محق یعنی نابودی تدریجی کافران پیش می‌رود.(۳) بنابراین مسئله اصلی این یادداشت این است که:

ـ با توجه به تعیین سقف زمانی ۲۵ ساله برای نابودی رژیم اشغالگر صهیونیستی از سوی رهبر انقلاب، قریب‌الوقوع بودن این نابودی چگونه با آیات قرآن تبیین می‌شود؟ آیا بر مبنای آیات قرآن کریم میتوان از قریب‌الوقوع بودن نابودی رژیم صهیونیستی سخن گفت؟

در این یادداشت، سعی داریم منطق پشتیبان «نابودی قریب‌الوقوع» رژیم صهیونیستی را در قرآن با تکیه بر آرای تفسیری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای و استفاده از آرای دیگر مفسران بطور مختصر تبیین نماییم.

سنت قرآنی اول: عقوبت سریع آواره‌سازی مؤمنان

آیات متعددی از قرآن کریم گویای این مطلب است که یکی از سنت‌های الهی، تسریع در عذاب و هلاکت اقوام ستمگری است که اقدام به غصب سرزمین و محل سکونت رسولان الهی و مؤمنان کرده‌اند و قصد داشته‌اند آنها را از سرزمین‌هایشان اخراج کنند.

مطابق آیات ۷۶ و ۷۷ سوره إسراء که خطاب به پیامبر اسلام(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرماید: «وَ إِنْ کادُوا لَیَسْتَفِزُّونَکَ مِنَ الْأَرْضِ لِیُخْرِجُوکَ مِنْها وَ إِذاً لا یَلْبَثُونَ خِلافَکَ إِلاَّ قَلِیلاً. سُنَّةَ مَنْ قَدْ أَرْسَلْنا قَبْلَکَ مِنْ رُسُلِنا وَ لا تَجِدُ لِسُنَّتِنا تَحْوِیلاً: و نزدیک بود [مشرکان‌] تو را از این سرزمین حرکت دهند تا از آن بیرونت کنند و در آن صورت پس از تو جز مدتى اندک درنگ نمى‌کردند [و بعد از آن دچار عذاب خدا مى‌شدند.]. [مهلت نیافتن دشمنان جز مدتى اندک‌] شیوه‌اى است که همواره درباره [امت‌هاى‌] پیامبرانى که پیش از تو فرستادیم [جارى‌] بوده است و براى شیوه ما هیچ دگرگونى و تغییرى نخواهى یافت.» بر اساس این دو آیه، یکی از سنت‌های همیشگی خدای متعال، هلاکت اقوامی بوده که پیامبران الهی را از سرزمین‌هایشان بیرون کرده‌اند. عبارت «لا یَلْبَثُونَ: دیری نمی‌پایید» نشان میدهد که عقوبت چنین ظلمی در زمان اندکی رخ می‌دهد.(۴) بر اساس برخی از تفسیرها، این آیه اخراج پیامبران و پیروان آنها را با هم شامل میشود و منحصر به اخراج پیامبران نیست.(۵) کمااینکه دیگر آیات قرآن کریم همین معنا را تأیید میکنند؛ در آیه ۱۳ سوره مبارکه ابراهیم که مجدداً از سنت هلاکت ستمگران بخاطر اخراج پیامبران الهی سخن به میان آمده است: «وَ قالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّکُمْ مِنْ أَرْضِنا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِی مِلَّتِنا فَأَوْحى‌ إِلَیْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِکَنَّ الظَّالِمِینَ: ولى کفرپیشگان به پیامبرانشان گفتند: مسلماً ما شما را از سرزمین خود بیرون خواهیم کرد، مگر اینکه هم‌کیش ما شوید. پس پروردگارشان به آنان وحى کرد: ما قطعاً ستمکاران را نابود مى‌کنیم.»، علامه طباطبایی به قرینه آیه ۸۸ سوره أعراف که تهدید اخراج از سرزمین را هم خطاب به پیامبر خدا و هم مؤمنان ذکر کرده است(۶)، بر این باور است که تهدید به اخراج در آیه ۱۳ سوره ابراهیم هم خطاب به رسولان الهی و هم مؤمنان است و آنچه سبب هلاکت کافران میشود، ستمی است که در اخراج رسولان حق و پیروان آنها از سرزمین‌هایشان مرتکب میشوند.(۷)

بنابراین اخراج مؤمنان از سرزمین‌هایشان، ستمی است که مطابق سنت‌های الهی، عقوبت قریب‌الوقوع ستمگران را به دنبال دارد.