نایب‌رئیس اول مجمع عمومی جامعه مدرسین در یادداشتی تاکید کرد:
انس با قرآن و دوری از گناه؛ محوری‌ترین اعمال در ماه مبارک رمضان
گروه حوزه‌های علمیه ــ نایب‌رئیس اول مجمع عمومی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در مطلبی که در اختیار خبرگزاری ایکنا قرار داده است تاکید کرد: براساس روایات، مهم‌ترین عمل در ماه رمضان دوری از گناهان است چنانکه مهم‌ترین اثر ماه رمضان تقویت ایمان به خدا و تقوای در عمل است که مربوط به تمام امت‌های قبل از اسلام و تمام ادیان توحیدی است،
به گزارش ایکنا متن یادداشت حجت‌الاسلام والمسلمین حسین بنیادی به شرح زیر است: ماه مبارک رمضان که در روایات از آن به «شهرالله» و «ربیع القرآن» تعبیر شده است مهم‌ترین ماه‌ها در جهت خودشناسی و خداشناسی است. این ماه ادعیه و مناجات‌های پر معنا با مضامین عالیه در جهت توجه انسان‌ها به ظرفیت این ماه عظیم دارد که فرصت‌شناسی و قدرشناسی مقدمه‌ای است برای درک هرچه بهتر ماه مبارک رمضان، از همین‌رو یکی از فلسفه‌های ماه‌های رجب و شعبان آمادگی برای ورود با معرفت به ماه خدا، است. این خطبه معروف رسول اکرم (صل الله علیه و آله) که معمولا خطبا و مخاطبین در ابتدای ماه رمضان با آن آشنا و به آن می‌پردازند یکی از هزاران روایتی است که در شأن و عظمت این ماه عزیز وارد شده است: أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّهُ قَدْ أَقْبَلَ إِلَيْكُمْ شَهْرُ اللَّهِ بِالْبَرَكَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ. شَهْرٌ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ أَفْضَلُ الشُّهُورِ وَ أَيَّامُهُ أَفْضَلُ الْأَيَّامِ وَ لَيَالِيهِ أَفْضَلُ اللَّيَالِي وَ سَاعَاتُهُ أَفْضَلُ السَّاعَاتِ...
پیام این خطبه، اشتیاق و فرصت‌شناسی است که لحظه‌ای از لحظات این ماه را نباید غافل بود و از دست داد، خطبه‌های امام سجاد(علیه السلام) و فرازهای عالی آن روشن‌ترین بیان در اهمیت ماه با برکت رمضان است، حضرت در بخشی از دعای چهل و چهارم صحیفه سجادیه به خداوند متعال عرض می‌کند: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَلْهِمْنَا مَعْرِفَةَ فَضْلِهِ وَ إِجْلَالَ حُرْمَتِهِ، وَ التَّحَفُّظَ مِمَّا حَظَرْتَ فِيهِ، وَ أَعِنَّا عَلَى صِيَامِهِ بِكَفِّ الْجَوَارِحِ عَنْ مَعَاصِيكَ، وَ اسْتِعْمَالِهَا فِيهِ بِمَا يُرْضِيكَ حَتَّى لَا نُصْغِيَ بِأَسْمَاعِنَا إِلَى لَغْوٍ، وَ لَا نُسْرِعَ بِأَبْصَارِنَا إِلَى لَهْوٍ وَ حَتَّى لَا نَبْسُطَ أَيْدِيَنَا إِلَى مَحْظُورٍ، وَ لَا نَخْطُوَ بِأَقْدَامِنَا إِلَى مَحْجُورٍ، وَ حَتَّى لَا تَعِيَ بُطُونُنَا إِلَّا مَا أَحْلَلْتَ، وَ لَا تَنْطِقَ أَلْسِنَتُنَا إِلَّا بِمَا مَثَّلْتَ، وَ لَا نَتَكَلَّفَ إِلَّا مَا يُدْنِي مِنْ ثَوَابِكَ، وَ لَا نَتَعَاطَى إِلَّا الَّذِي يَقِي مِنْ عِقَابِكَ، ثُمَّ خَلِّصْ ذَلِكَ كُلَّهُ مِنْ رِئَاءِ الْمُرَاءِينَ، وَ سُمْعَةِ الْمُسْمِعِينَ، لَا نُشْرِكُ فِيهِ أَحَداً دُونَكَ، وَ لَا نَبْتَغِي فِيهِ مُرَاداً سِوَاكَ...
خداوندا! بر محمد و آلش درود فرست و معرفت برتری این ماه و بزرگداشت احترامش، و خودداری از محرمات در آن را به ما الهام کن، و ما را به روزه داشتن آن با حفظ جوارح از گناهان، و به کار بردن آنها در آنچه که تو را خشنود می‌نماید یاری ده، تا با گوشمان به گفتار لغو گوش نکنیم، و با چشمانمان به تماشای لهو نشتابیم. و دست‌هایمان را به حرامی دراز نکنیم، و - به سوی ممنوع تو گام برنداریم، و شکم‌هایمان جز به حلال پر نشود، و زبانمان به غیر آنچه تو گفته‌ای گویا نگردد، و جز در کاری که به ثواب تو نزدیک می‌کند به کوشش برنخیزیم، و جز آنچه از عقوبتت نگاه دارد فرا نگیریم، آنگاه این همه را از خودنمایی ریاکاران و شهرت خواهی شهرت طلبان خالص و پاک گردان، به گونه‌ای که کسی را با تو در این امور شریک نکنیم، و مقصد و مقصودی غیر تو نداشته باشیم...؛ خوانندگان محترم را به دعای ۴۴ و ۴۵ صحیفه سجادیه ارجاع می‌دهم.
براساس روایات، مهم‌ترین عمل در ماه رمضان دوری از گناهان است(الورع عما حرم الله) چنانکه مهم‌ترین اثر ماه رمضان تقویت ایمان به خدا و تقوای در عمل است که مربوط به تمام امت‌های قبل از اسلام و تمام ادیان توحیدی است، قرآن کریم می‌فرماید: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ(بقره -۱۸۳)؛ باید توجه داشت باشیم که یکی از مهم‌ترین اعمال در ماه رمضان «انس با قرآن» است، انس با قرآن جمله‌ای عام و فراگیر است که شامل قرائت قران، تدبر و فهم و عمل به آیات قرآن است، این مهم پیش‌نیازهایی دارد که به برخی از آنها اشاره می‌کنم:
۱. اعتقاد به نزول قران از جانب پروردگار، اعجاز بی‌همتای قران و راهنمای واقعی بشر ازجمله این باورها است.
۲. توجه به اسامی قران که دربردارنده عظمت، جنبه هدایتی و آرامش‌بخش بودن قران است نیز از دیگر اموری است که انس واقعی به قران را میسر می‌کند.
۳. فهم این معنا که لسان قران، لسان عمل است هر چند قرائت قران نیز دارای ثواب و آثار خود است.
۴. بهره‌مندی حداکثری از مفاهیم آیات قران، به عبارت واضح‌تر رویکرد انسان نسبت به قران کریم بالابردن فهم و اندیشه درست باشد، بطوریکه آیات قران در تمام شئون و زوایای زندگی خود را نشان دهد.
۵. تصمیم بر تداوم مؤانست و همراهی با قران در ماه رمضان و بعد از آن.
اما سؤالی که برای بسیاری از جمله جوانان عزیز مطرح است، این است که قرآن مجید تا چه حدّ و چه زمانی می‌تواند راهنمای بشر باشد؟.
جواب این سؤال در قران و احادیث آمده است، اینکه قران کریم است و دریای عمیق معارف و اصول و قواعد چگونه زیستن از تولد تا هنگامه مرگ را بیان می‌کند، امری است که برای پژوهشگران و حتی کسانی‌که عمر خود را با انس به قران سپری کرده‌اند، هویدا و پیداست، قران کریم در همین رابطه می‌فرماید: وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا (اسراء - ۸۲) و ما آنچه را براى مؤمنان مايه درمان و رحمت است از قرآن نازل مى كنيم و[لى] ستمگران را جز زيان نمىافزايد.
این آیه با توجه به خالد و ابدی بودن اعجاز قران به خوبی بیان‌گر آن است که جنبه هدایتی و معرفتی قرآن اختصاص به زمان و موضوعی خاص ندارد، چنانکه «تبیاناً لکل شی» نیز هست. به هر صورت امید است خداوند متعال همه ما از جمله کسانی قرار دهد که با قران مأنوس و با قرآن محشور می‌شوند، قرار دهد.
انتهای پیام
