این حقِ خدا نیست
گروه فعالیت‌های قرآنی ــ چشم و گوش و قلبمان را باید امانتی بدانیم که مدتی به دست ماست، خداوند به ما روح مقدس و پاک ارزانی داده و اینکه موقع بازگشت، آنها را آلوده تحویل بدهیم، این حق خدا نیست، حق خدا نیست که امانتش را آن‌طور که به ما داده به او برنگردانیم.
تقوا رفتاری است که از مؤمن انتظار می‌رود؛ رفتاری که شایسته عالمی است که آن را محضر خدا می‌داند. شایسته‌ترین رفتار در محضر خدا در قرآن کریم در آیه 102 سوره آل عمران مطرح شده است: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ»؛ اى مؤمنان از خداوند چنانكه سزاوار پرواى اوست، پروا كنيد.
برخی مفسران در معنای آیه گفته‌‌اند پرستش خداى تعالى به طوری که مخلوط با پرستش هواى خويش و يا غفلت از مقام پروردگار باشد، حق تقوی است.
زهرا نیکبختی، مدرس حوزه علمیه بانوان اهواز، در گفت‌وگو با ایکنا از خوزستان، درباره آیه 102 سوره آل‌عمران گفت: برخی مواقع فکر می‌کنیم وظیفه‌ای به درگاه خدا داشتیم و آن را انجام داده‌ایم؛ مثلاً خداوند می‌فرماید: «نماز بخوان، روزه بگیر و ...» و ما آنها را انجام داده‌ایم. ولی «حق تُقاتِهِ» (سزای تقوای الهی عمل کردن) این نیست.
وی توضیح داد: «حق تُقاتِهِ» یک مجموعه‌ای است که شامل همه اعمال و افعال اعضا و جوارح ما می‌شود؛ اینکه مثلاً این چشم را داده برای چه داده است؟ گوش را برای چه داده است؟ «حق تقاته» آن چیزی است که موردنظر خداوند از دادن این نعمت‌ها است.
نیکبختی ادامه داد: درباره احوال جهنمیان خداوند در قرآن می‌فرماید: «لَهُمْ قُلُوبٌ لَا يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لَا يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَا يَسْمَعُونَ بِهَا» (اعراف، 179) یعنی ما قلب را دادیم، چشم را دادیم، گوش را دادیم و از این دادن‌ها انتظاراتی داریم، آنها را دادیم که در این مسیر حرکت کنند. اینکه ما به سلیقه خودمان از گوش و چشم و قلبمان(قرآن بیان مفصلی در قلب دارد) استفاده می‌کنیم.
این مدرس حوزه گفت: جهتی که خداوند برای بهره‌گیری از چشم و گوش و قلب ارائه کرده است، می‌شود: «حقّ تقاته» اینکه به سیلقه خود عمل کنیم و فکر کنیم داریم به وظایفی که خداوند به ما محول کرده است، انجام می‌دهیم، چنین نیست. امام سجاد(ع) کلامی دارند، که در آن به خدا عرضه می‌کنند: «خدایا این نعمت‌ها را به من دادی و من حقشان را ادا نکردم».
وی تأکید کرد: همه اینها را باید امانتی بدانیم که مدتی به دست ماست. در سیستم بشری چنین است که وقتی چیزی به امانت بدهیم، انتظار داریم همان‌طور که داده‌ایم، به ما باز گردانده شود. خداوند به ما روح مقدس و پاکی ارزانی داده و اینکه موقع بازگشت آن آلوده به او بدهیم، این حق خدا نیست. حق خدا نیست که امانتش را آن‌طور که به ما داده، به او برنگردانیم.
انتهای پیام
