ضرورت بهره‌مندی از بینش قرآنی
گروه اندیشه ــ آیت‌الله مدرسی با تأکید بر ضرورت بهره‌مندی از بینش قرآنی، تصریح کرد: معنای بهره‌مندی از بینش قرآنی این است که از دریچه قرآن به حقایق هستی بنگریم.
به گزارش ایکنا؛ بیست و دومین جلسه تفسیر قرآن آیت‌الله مدرسی با محوریت سوره قیامت در دفتر ایشان در تهران برگزار شد. وی سخنان خود را با قرائت آیات ۱۶ تا ۲۵ سوره قیامت آغاز کرد: «لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ تَظُنُّ أَنْ یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ؛ زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حرکت مده چرا که جمع کردن و خواندن آن بر عهده ماست پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروی کن سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست چنین نیست که شما مىپندارید و دلایل معاد را کافی نمی‌دانید بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید و هوسرانى بىقید و شرط را و آخرت را رها مى‌کنید آرى در آن روز صورت‌هایى شاداب و مسرور است و به پروردگارش مى‌نگرد و در آن روز صورت‌هایى عبوس و در هم کشیده است، زیرا مى‌داند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مىشکند».
مدرسی در ادامه اظهار کرد: در فرازی از مناجات شعبانیه این کلمه وارده شده است: «إِلَهِی إِنَّ مَنِ انْتَهَجَ بِکَ لَمُسْتَنِیرٌ»؛ یعنی کسی که از راه و روش تو در رسیدن به حقایق استفاده بکند نورانی می‌شود؛ بنابراین سعی‌مان بر این است که بینش خودمان را بینش قرآنی بکنیم یعنی از دریچه قرآن به حقایق بنگریم؛ یعنی از راه قرآن خودمان را بسنجیم. اکنون نمی‌دانیم به کجا رسیدیم، آن وقت هم که بفهمیم دیگر دیر شده است. به همین خاطر به ما توصیه شده است که خودتان را بر قرآن عرضه کنید. اکنون فشارسنج، دماسنج و ... داریم، ولی میزانی نداریم که خودمان را با آن بسنجیم که چه‌کاره هستیم و طی این سال‌ها به کجا رسیدیم. اینکه فرموده‌اند خودتان را به قرآن عرضه کنیم، یعنی چه؟ یعنی ببینید قرآن چه گفته است و آیا شما آنچه قرآن گفته است را عمل کردید یا عمل نکردید.
وی افزود: نسبت به قرآن کریم پنج وظیفه داریم. وظیفه اول روخوانی است: «وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا؛ قرآن را شمرده شمرده بخوان»(مزمل، آیه ۴). شب و روز، قبل نماز، بعد نماز قرآن بخوانید. اینگونه نباشد که قرآن‌ها خاک بگیرد. جایی دیدم که هزاران نفر در آن هر روز قرآن ختم می‌کردند. چه شده است که انسان فقط در ماه رمضان به ختم قرآن می‌پردازد؟ دومین وظیفه ما نسبت به قرآن «فهمیدن» و «تدبر» در آن است. خداوند به ما عقل و علم داده است، لذا باید دقت کنیم و معانی قرآن را دریابیم و لااقل از کسی که می‌داند سوال کنیم: «فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ بِالْبَیِّنَاتِ وَالزُّبُرِ وَأَنْزَلْنَا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ؛ اگر نمی‌دانید از پژوهندگان کتاب‌هاى آسمانى جویا شوید [زیرا آنان را] با دلایل آشکار و نوشته‌ها [فرستادیم]و این قرآن را به سوى تو فرود آوردیم تا برای مردم آنچه را به سوى ایشان نازل شده است توضیح‌دهى و امید که آنان بیندیشند»(سوره نحل، آیه ۴۳ و ۴۴).
مفسر قرآن کریم در ادامه تصریح کرد: سومین وظیفه ما در قبال قرآن این است که بینش قرآنی پیدا کنیم و از دریچه قرآن به حقایق بنگریم. چرا؟ چون دریچه دیگری وجود ندارد. اگر قرآن را کنار بگذاریم کجا برویم؟ اینکه امام صادق(ع) فرمودند که خودتان را به قرآن عرضه کنید و خودتان را با قرآن بسنجید اشاره به لزوم کسب بینش قرآنی است. یک بخش بینش قرآن «خداشناسی» است. کسانی از راه‌های دیگر سعی کردند خدا را بشناسند، اما راهی که خدا و ائمه(ع) معین کرده‌اند از این جهت تضمین شده که ما را به حقیقت می‌رساند.
وی در ادامه به بیان اهمیت کاربست بینش قرآنی پرداخت و گفت: در اوایل قرن گذشته یک شخصی در اروپا به نام «مالتوس» پیدا شد. مالتوس یک طرحی داد. گفت کره زمین محدود است و از طرفی بشر مدام دارد زیاد می‌شود. در نتیجه زمانی می‌رسد که کره زمین پاسخگوی نیاز‌های ما نخواهد بود. این حرف، همان حرفی است که در دوران جاهلیت گفته می‌شد: «وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَکُمْ خَشْیَةَ إِمْلَاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِیَّاکُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ کَانَ خِطْئًا کَبِیرًا؛ و از بیم تنگدستى فرزندان خود را مکشید ماییم که به آن‌ها و شما روزى مىبخشیم آرى کشتن آنان همواره خطایى بزرگ است»(اسرا، آیه ۳۱). در این آیه خداوند می‌فرماید چرا فرزندان خود را به خاطر ترس از روزی به قتل می‌رسانید؟! با اینکه سال‌ها از بیان نظریه مالتوس می‌گذرد و جمعیت چندین برابر شده است، اما زمین، هر روز بیشتر برکات خود را به ما می‌رساند؛ پس اینکه می‌گوییم خداوند «یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِین» است و باید به او توکل کنیم معنایش این است که او ما را خلق کرده و روزی به دست اوست: «إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ؛ خداست که خود روزى بخش نیرومند استوار است»(سوره ذاریات، آیه ۵۸). چند سال قبل آمدند گفتند کم‌آبی شده و کشاورزی نابود می‌شود اما امسال شما دیدید چه میزان بارندگی داشتیم و تمام سد‌ها پر از آب شد. متأسفانه ما نسبت به خدا بدبین هستیم و نمی‌دانیم خدا رزاق است. این امر ناشی از این است که ما بینش قرآنی نداریم.
انتهای پیام
