چشم‌‌انتظاری تشکل‌های قرآنی به بسته‌های حمایتی/ نفس مؤسسات به شمارش افتاده

به گزارش ایکنا؛ حدود سه دهه است که مؤسسات قرآنی ـ مردمی فعالیت خود را به صورت خودجوش در راه توسعه و گسترش فرهنگ قرآنی آغاز و مسیر ناهموار کار در این حوزه را با فرازونشیب‌هایی طی کرده‌‌اند. همانند دیگر اصناف و یا مراکز آموزشی، این مراکز نیز به مجوز کار و نظارت بر حسن فعالیتشان نیاز دارند.

از اوایل دهه 90 شمسی با پای کار آمدن دستگاه‌های حاکمیتی در زمینه حمایت مالی از این تشکل‌های مردمی و سخن از تخصیص بودجه‌های دولتی موجب شد تا برخی از این مؤسسات به این اعتبارات هر چند اندک وابسته شوند و انتظار حمایت را در میان تشکل‌های مردمی ایجاد کرد.

کم نیستند مؤسسات قرآنی که در سال جاری با توجه به وضعیت اقتصادی به ویژه هزینه‌های بالا و سرسام‌آور اجاره‌‌بها و یا کم‌توجهی مسئولان و فقدان حمایت‌های لازم ـ حمایت‌هایی که فقط به بخش مالی محدود نمی‌شود ـ چه به صورت دائم و یا موقت تعطیل شده‌اند.

شاید تمرکز نکردن مسئولان بر روی گسترش فرهنگ قرآنی در سطح جامعه و پرداختن به حواشی و بحث‌های تکراری بر سر تصمیماتی که بارها و بارها درباره آن صحبت شده و حتی مصوبات لازم‌الاجرا نیز داشته است، مهمترین موضوعی است که در این مدت به چشم می‌خورد و نتیجه آن تعطیلی برخی از مؤسسات و عدم تحقق وعده‌ها و قول‌ها شده است.

نسرین زادمهر، مدیر مؤسسه شکوفه‌های انتظار، درباره عدم پشتیبانی دستگاه‌های متولی تشکل‌های مردمی اظهار کرد: مرادم از حمایت، صرفاً جنبه مالی نیست، بلکه عملکرد مؤسسات قرآنی به معنای واقعی مورد ارزیابی قرار نمی‌گیرد و همین‌ موجب کم شدن انگیزه‌ها می‌شود، مؤسساتی که به منظور ترویج فرهنگ قرآنی در بطن و متن زندگی افراد فعالیت می‌کنند و با این نگاه مسئولان و بحث‌هایی طولانی بر سر ادغام دو اتحادیه مؤسسات قرآنی کشور، که به هیچ‌وجه زیبنده جامعه قرآنی نیست، از فروغ آنها کم می‌شود.

اما وی تنها مدیر مؤسسه‌ای نیست که در این زمینه ابراز ناراحتی می‌کند. مدیر مؤسسه جوان ابرار و مدیر مؤسسه سادات که هر دو در شهر تهران یکی در محله مرتضوی و دیگری در خیابان دولت فعالیت می‌کردند نیز در سال جدید تعطیل شده‌اند، یعنی به دلیل عدم حمایت‌های لازم و از سوی دیگر نداشتن مکانی مستقل برای فعالیت و ناتوانی در پرداخت اجاره‌بها تعطیل شده‌اند، با وجود اینکه فعالیت‌هایشان مورد استقبال اهالی بوده است.

با وضعیت کنونی و به ویژه شرایط بد اقتصادی، باید با اتحاد و اتخاذ وحدت رویه و با استعانت از باریتعالی به دنبال ایجاد زمینه‌هایی برای درآمدزایی و خودکفایی مؤسسات بود و از سوی دیگر به دنبال جذب حمایت خیرین و جذب موقوفات قرآنی بود تا تشکل‌های قرآنی نیز بتوانند بدون چشم‌داشت به حمایت‌های دولتی به فعالیت و بقای خود هرچند با سختی ادامه دهند

هنگامی که مؤسسات قرآنی ـ مردمی کلان‌شهر تهران، که در مجاورت دستگاه‌ها و نهادهای داعیه‌دار قرآن هستند، این گونه از وضع موجود نالان‌اند، نباید انتظار داشت که در سطح شهرستان‌ها و سایر استان‌ها اوضاع بر وفق مراد باشد. اتحادیه مؤسسات و تشکل‌های فرهنگی ـ مردمی قرآن و عترت لرستان نیز به تازگی و پس از هیاهوی ادغام در استان‌ها از دو سال گذشته، خبر از تعطیلی حدود هشت مؤسسه داد. البته باید در این میان کش و قوس‌های روند حدود سه ماهه صدور مجوز و یا تمدید مجوز فعالیت مؤسسات طی بازه زمانی چند هفته‌ای را نیز اضافه کرد.

امید است مسئولان و داعیه‌داران امور قرآنی کشور و همچنین نهاد بالادستی قرآنی در رأس آنها شورای توسعه فرهنگ قرآنی و سپس معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان دارالقرآن الکریم سازمان تبلیغات اسلامی به نقش حمایتی خود از تشکل‌های مردمی بپردازند تا در دهه پنجم پیروزی انقلاب اسلامی شاهد رشد و رونق بیش از پیش عملکرد این تشکل‌های مردمی و گاه واگذاری برنامه‌های قرآنی دستگاه‌های دولتی به آنها و بهره‌مندی از ظرفیتشان باشیم.

اما توصیه‌ای به مدیران مؤسسات قرآنی؛ با وضعیت کنونی و به ویژه شرایط بد اقتصادی، باید با اتحاد و اتخاذ وحدت رویه و با استعانت از باریتعالی به دنبال ایجاد زمینه‌هایی برای درآمدزایی و خودکفایی مؤسسات و از سوی دیگر به دنبال جذب حمایت خیرین و جذب موقوفات قرآنی بود تا تشکل‌های قرآنی نیز بتوانند بدون چشم‌داشت به حمایت‌های دولتی به فعالیت و بقای خود هر چند با سختی ادامه دهند تا بتوانند گام‌های خوبی را برای زدودن مهجوریت از قرآن بردارند. همچنین مؤسسات قرآنی می‌توانند به منظور ارتقای سطح کیفی و کمی با تبادل افکار و بهره‌مندی از تجربیات یکدیگر پیش بروند.
انتهای پیام