برزخ و آخرت ظرف علاج بیماری‌های قلب و نفس نیست
گروه اندیشه ــ استاد برجسته اخلاق با اشاره به ضرورت اصلاح قلب، نفس و عمل بر اساس معیار قرآن و روایات، بیان کرد: اگر در این دنیا توانستیم بیماری آنها را علاج کنیم سعادتمند هستیم در غیر این صورت در برزخ و آخرت خبری از علاج نیست.
به گزارش ایکنا؛ آخرین شب از عزاداری ایام شهادت امام حسین(ع) در مسجد اعظم قم در ماه صفر، شب گذشته، 15 مهر، با سخنرانی حجت‌الاسلام والمسلمین حسین انصاریان، از اساتید برجسته اخلاق، برگزار شد.
وی بیان کرد: قرآن کریم و روایات اهل بیت(ع) که بخش قابل توجهی از آن به وسیله خود ائمه(ع) و اصحاب وفادار و مورد اعتمادشان حفظ شده و علمای بزرگ شیعه نیز با زحمات زیادی آنها را ارزیابی کرده‌اند، هر دو میزان پروردگار عالم هستند که مردم با ارزیابی خودشان با این دو میزان از انحراف، ضلالت، گمراهی و شقاوت در امان بمانند.
قلب و نفس و اعمالمان
این پژوهشگر حوزه علمیه در ادامه افزود: سه ناحیه از وجود انسان واجب است با قرآن کریم و روایات، این دو معیار الهی و میزان خداوند، مورد ارزیابی قرار گیرد تا موقعیت و جایگاهش برای انسان روشن بشود؛ این سه ناحیه عبارت از قلب، نفس و اعمال است. اگر به قول امام صادق(ع) این سه ناحیه سالم هستند، باید خدا را شکر کنیم که به ما توفیق داد تا در این عمر کوتاه، قلب و نفس و اعمالمان سالم بماند و اگر هر کدام از این‌ها بیمار بود، انسان تا زمانی که از دنیا نرفته وقت دارد که این بیماری را معالجه کند که سفارش معصوم(ع) این چنین است.
وی بیان کرد: نفس بدون قرآن و اهل بیت(ع)، یقیناً در چاه اماره بودن خواهد بود؛ چراکه فرمود «إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ»، که در این آیه استفاده از «إِنَّ» که تأکید است و «لَأَمَّارَةٌ» که صیغه مبالغه است، اهمیت مطلب رسانده می‌شود. یا اینکه فرمود «وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها» که این آیه نیز خبر خداوند است که بدون طبیبی مانند قرآن و روایات، نفس ناقص و سرشکسته و تیره‌بخت خواهد ماند.
تعداد اندک انسان‌های سالم
این مترجم قرآن کریم در ادامه با اشاره به داستانی از مسیح(ع) افزود: وجود مبارک مسیح(ع) یک شب در شهر ناصریه مهمان یک مؤمنی بود. صاحب خانه به حضرت(ع) عرض کرد که اجازه بدهید فردا صبح، پیش از اینکه تشریف ببرید مریض‌های این شهر را بیاورند و شما آنها را شفا بدهید؟ حضرت قبول کرد. صبح که مسیح(ع) از خانه بیرون آمد، دید که 10 مریض بیشتر در کوچه نیستند، سپس رو کرد به صاحب خانه و گفت که اگر کل افراد سالم این شهر به این تعداد باشند، برای من تعجب‌آور است.
انصاریان در ادامه تصریح کرد: یعنی کل مردم این شهر بیمار هستند، مگر تعداد انگشت‌شماری که قلب، نفس و عملشان سالم است. همیشه همین طور بوده و الآن نیز همین است. هشت میلیارد جمعیت در کره زمین است و اگر بخواهند سالم‌های واقعی را بشمارند، چند نفر می‌شوند؟ یقیناً یک نفر که صد درصد سالم است و روی زمینه زندگی می‌کند، امام دوازدهم(عج) است، اما در اینجا مردم می‌گویند که ایشان دارای مقام عصمت است و نباید با دیگران مقایسه کرد. بسیار خوب می‌پذیریم، اما بدون درنظر گرفتن ایشان، چند نفر سالم داریم؟
وقتی رفتارها در انسان اثری نداشته باشد
وی بیان کرد: یک نفر در تهران به مرحوم شیخ مرتضی زاهد گفت که من را چطور می‌بینی؟ گفت که باید یک ترازو بدهم که کشیده شوی و بعد داوری کنم. سپس به او گفت که اگر وارد مجلسی شدی که تو را می‌شناسند و خواستی در جایی بنشینی و یک نفر از آن جمع با بی‌احترامی با تو برخورد کرد و یک نفر هم با احترام تو را به محل نشستن برد، اگر در هر حال، موجی در تو ایجاد نشد، یقین می‌کنم که تو آدم شدی.
انصاریان در ادامه افزود: قرآن کریم وقتی می‌خواهد در مورد ناسالم‌های جهان سخن بگوید، از عبارت «اکثرهم» استفاده می‌کند؛ حال آنکه وقتی می‌خواهد افراد سالم را بیان کند عبارتش «قلیل» است. بنابراین یقیناً بدون قرآن و بدون اهل بیت(ع)، نفس گرفتار حالت اماره است. اگر امروز معالجه نشود، در برزخ و قیامت نیز معالجه نمیشود و تمام بیماران قیامت نیز التماس می‌کنند که به دنیا برگردند، ولی آخرین جوابی که به آنها داده می‌شود و آن را ترجمه نمی‌کنم این است که گفته می‌شود «اخسئوا». بنابراین بیماری قلب و نفس و جوارح را باید در همین دنیا علاج کرد.
انتهای پیام
