تلاش کشورها برای رسیدن به خودکفایی در دوران پساکرونا

به گزارش ایکنا از عراق؛ جمعی از فرهیختگان عراقی نظرات خود را درباره دوران پساکرونا مطرح کرده‌اند که در زیر نظرات آنان را می‌خوانیم؛

حسام قدوری عبد، استاد دانشگاه بغداد در این باره گفت: مبارزه با این ویروس، سبک جنگ سرد نیست و نوعی جنگ جدید است. اکنون جهان با اتفاقات جدی در همه سطوح روبه‌رو است. سرمایه‌داری با بازوهای عمل‌گرایانه خود، دیگر قادر به ایستادن و ایجاد تعادل نیست و نقص بزرگی ایجاد شده است.

وی افزود: غربی‌ها از ناتوانی سیستم‌های خود در ایجاد محیطی سالم، اقتصادی و انسانی نگران هستند و در مقابل، برتر بودن چینی‌ها، روس‌ها و ایرانی‌ها در مقابله با این بحران مشخص است.

به گفته قدوری عبد، فروپاشی پیش‌بینی شده از طرف امام خمینی(ره) درباره اتحاد جماهیر شوروی محقق شد؛ بر این اساس، آیا تغییر بعدی که در جهان روی می‌دهد نیز مانند همین واقعه خواهد بود؟

حسین علی عباس، دیگر استاد این دانشگاه نیز به تبعات اقتصادی این واقعه پرداخت و گفت: در دوران پساکرونا، كشورها بيش از گذشته به امنيت غذايی اهميت خواهند داد و سعی می‌کنند برای تأمين نيازهای داخلی خود، كمتر به كشورهای ديگر به‌ويژه از نظر غذايی متكی باشند و در این راستا به خودکفایی برسند.

وی ادامه داد: در همین راستا كشاورزی يكی از مواردی است كه بعد از كرونا از اهميت به‌سزائی برخوردار خواهد بود؛ این موضوع از آن منظر دارای اهمیت است که کشورها برای تأمين خوراک در داخل و رسیدن به اعتماد برای توليدات كشاورزی داخلی تلاش می‌کنند تا در صورت مواجه شدن با آفتی مانند كرونا بتوانند اقلام مورد نیاز مردم خود را تأمين كنند.

این استاد دانشگاه به نکته دیگری در این باره نیز اشاره و بیان کرد: اهميت دادن به صنعت و تأمين مايحتاج مردم توسط شركت‌هاى داخلى در هر دو بخش دولتى و خصوصى، يكى ديگر از سياست‌های كلان كشورها خواهد بود، به‌ويژه كشورهای شرق آسيا، خاورميانه، شمال و جنوب آفريقا.

وی افزود: علاوه بر موارد بیان شده، ويروس كرونا روابط كشورها و امكانات نظامى جهان را دگرگون خواهد كرد و ممكن است که كشورها كمتر به ساخت سلاح‎های كلاسيک كنونی بپردازند و بيشتر به مسئله بیولوژی و جنگ بيولوژیک مشغول شوند.

در همین رابطه، انور عباس مجید، استاد دانشگاه بغداد اظهار کرد: در یک مقایسه ساده از بُعد اجتماعی، میان کشورهایی که از اپیدمی کرونا تحت فشار قرار گرفته‌اند، می‌توان به همبستگی اجتماعی چشمگیر میان کشورهایی مانند عراق، ایران و برخی کشورها در مغرب عربی اشاره کرد.

وی افزود: این در حالی است که ما در کشورهای آمریکایی و اروپایی این همبستگی اجتماعی را نمی‌بینیم و این موضوع حاکی از ظلم و ستم سیستم‌های سرمایه‌داری است که به افراد به عنوان یک انسان اهمیت نمی‌دهند، بلکه بیشتر او را دستگاهی بدون احساس می‌بینند که براساس میزان توانایی تولیدش ارزیابی می‌شود.

عباس مجید در ادامه سخنانش گفت: شکی نیست که چین، قطب جهانی را تقسیم خواهد کرد؛ به‌طوری‌که از یک طرف خودش و آمریکا خواهند بود و در طرف دیگر، اروپا و سرمایه‌داری قرار می‌گیرند و بین این دو طرف، کشورهای دیگر ظهور خواهند کرد که بیشتر شبیه قطب جدید از جمله دولت جمهوری اسلامی ایران است.

همبستگی اجتماعی

وی توضیح داد: ایران کشوری است که بیشترین آسیب را از اپیدمی و سیستم سرمایه‌داری ننگین متحمل شده است و در زمانی که در معرض یک حمله سیاسی و اقتصادی جهانی قرار گرفته بود، مورد حمله کرونا نیز قرار گرفت؛ ایران از ساده‌ترین کمک‌های پزشکی که به ریشه‌کن کردن ویروس کمک می‌کند محروم شد، ولی با شجاعت کارشناسان علمی، بهداشتی و منابع داخلی، روی پای خود ایستاد و نقشه‌های غرب برای حمله به منابع و اهداف ملت ایران شکست خورد.

ایفان کریم الفیلی، عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بغداد نیز تصریح کرد: پس از آمدن کرونا، بسیاری از رویکردها در عراق تغییر کرده است، از جمله لزوم پیشبرد وضعیت بهداشت و سلامت و دادن بیشترین اهمیت به آن.

وی ادامه داد: همچنین توجه به آموزش الکترونیک، سازماندهی و توجه به زیرساخت‌ها برای آموزش عالی  از جمله این تغییرات است. قدرت و همبستگی اجتماعی در سطح مردمی، بار دیگر نشان داد که این موضوع بر جنبه جغرافیایی از نظر فرقه‌ای و ملی برتری دارد.

الفیلی اظهار کرد: برای جهانیان آشکار شد که حتی کشورهای توسعه یافته نیز از این بیماری نجات پیدا نکرده‌اند. همچنین این بیماری نشان داد که کشورها و قدرت‌های بزرگ حتی با تکیه بر منافع ملی خود و قدرتی که دارند، چگونه در مقابله با بحرانی مثل کرونا ضعیف هستند.

تهیه و تنظیم از آزاده غلامی