رمضان؛ بهار مردان و زنان خدایی

به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین محمدباقر پورامینی، استاد حوزه و دانشگاه، در یادداشتی به ویژگی‌های خاص ماه رمضان پرداخته است:

ماه خدا یک ضیافت است و از این رو رمضان را بهار مردان خدا نامیده‌اند؛ ماهی برای نو شدن، جوانه زدن و سبز شدن …

جنس مهمانی خدا و کیفیت میزبانی او خاص و استثنایی است؛ در یک دوره مشخص و در چارچوب یک برنامه دقیق.

از رؤیت یک هلال آغاز می‌شود و تا رؤیت هلالی دیگر پایان می‌یابد؛ چه دلنشین است ما بین‌الهلالین این دو ماه.

میهمان این خوان، طلوع تا غروب‌های این ماه را از طعام و شراب لب فرومی‌بندد تا شاهد طلوع انسانیت باشد و با غروب زشتی و پلشتی، آئینه‌دار نور حق شود.

این دهان بستی دهانی باز شد

تا خورنده لقمه‌های راز شد

لب فروبند از طعام و از شراب

سوی خوان آسمانی کن شتاب

گر تو این انبان ز نان خالی کنی

پر ز گوهرهای اجلالی کنی

طفل جان از شیر شیطان باز کن

بعد از آنش با ملک انباز کن

چند خوردی چرب و شیرین از طعام؟

امتحان کن چند روزی در صیام

چند شب‌ها خواب را گشتی اسیر؟

یک شبی بیدار شو دولت بگیر

امام سجاد(ع) در فرازی از دعای ۴۴ صحیفه سجادیه، ماه رمضان را راهی گشوده برای بندگان الهی می‌داند تا در مسیر خشنودی خدا در آن گام نهند.

امام طلوع این ماه را با حمد و سپاس خداوندی ارج می‌نهند و آن را ماه اسلام، ماه پاکیزگی از آلودگی‌ها، ماه رهایی از گناهان، ماه نماز، ماه نزول قرآن و ماه شب قدر معرفی می‌کند و یاری خداوند را برای روزه داشتن در این ماه درخواست می‌کند.

روزه داشتنی با این ویژگی‌ها:

- اعضای بدن خویش از معاصی تو بازداریم.

- و در آنچه سبب خشنودی توست به کار داریم،

- تا به هیچ سخن بیهوده گوش نسپاریم.

- و به هیچ لهو و بازیچه ننگریم.

- و به هیچ ممنوع دست نگشاییم.

- و به سوی هیچ حرامی گام بر نداریم.

- و چیزی جز آنچه تو حلال کرده‌ای در شکم‌های خود جای ندهیم.

- و زبان‌مان جز سخن تو نگوید.

- و رنجی بر خود هموار نکنیم جز آنکه ما را به ثواب تو نزدیک سازد.

- و کاری نکنیم جز آنچه ما را از عقاب تو در امان دارد.

امام زین‌العابدین(ع) از خدا درخواست می‌کند: چون در شب‌های این ماه اراده عفو و بخشایش کنی ما را در شمار آن بندگان در آور که به عفو تو آزاد می‌شوند و در خور بخشایش تو می‌گردند.

گرچه رمضان ماه خلوت و پرداختن به خود است؛ لیکن امام مهربانی‌ها به ما می‌آموزد که میهمان این ماه از جمع مؤمنان غافل نیست؛ غمگساری و دگردوستی را جزو خودسازی خویش می‌داند؛ آن‌سان که نیکان و ابرار زندگی کردند: وَ وَفِّقْنَا فِیهِ لِأَنْ نَصِلَ أَرْحَامَنَا بِالْبِرِّ وَ الصِّلَةِ، وَ أَنْ نَتَعَاهَدَ جِیرَانَنَا بِالْإِفْضَالِ وَ الْعَطِیَّةِ، وَ أَنْ نُخَلِّصَ أَمْوَالَنَا مِنَ التَّبِعَاتِ، وَ أَنْ نُطَهِّرَهَا بِإِخْرَاجِ الزَّکَوَاتِ، وَ أَنْ نُرَاجِعَ مَنْ هَاجَرَنَا، وَ أَنْ نُنْصِفَ مَنْ ظَلَمَنَا، وَ أَنْ نُسَالِمَ مَنْ عَادَانَا حَاشَی مَنْ عُودِیَ فِیکَ وَ لَکَ، فَإِنَّهُ الْعَدُوُّ الَّذِی لَا نُوَالِیهِ، وَ الْحِزْبُ الَّذِی لَا نُصَافِیهِ؛

ای خداوند، در این ماه ما را موفق ‌دار که به خویشاوندانمان نیکی کنیم و به دیدارشان بشتابیم و همسایگانمان را به بخشش و عطای خویش بنوازیم و اموالمان را از هر چه به ناحق بر آن افزوده‌ایم، پیراسته داریم و با ادای زکات پاکیزه گردانیم و با آنان که از ما گسیخته‌اند بپیوندیم و با آنکه در حق ما ستمی روا داشته به مقتضای انصاف رفتار کنیم و با آنکه با ما دشمنی ورزیده دوستی کنیم، جز آن کسان که به خاطر رضای تو با آنان دشمن شده‌ایم، که با چنین دشمنی هیچ‌گاه سخن از دوستی نگوییم و همدل نشویم.

بی‌شک این سبک از رفتار و توجه به دیگران در گاه رمضان، گام نهادن در مسیری است که نیکان در آن سیر می‌کردند؛ از این رو امام سجاد (ع) از خداوند می‌خواهد: «ما را از بهترین کسانی قرار ده که در این ماه زیسته‌اند و این ماه به سر آورده‏‌اند».