جامعه‌شناسی امنیت؛ از بزرگترین هنرهای قرآن
کارشناس مسائل خاورمیانه با بیان اینکه یکی از راهکارهای دشمنان برای مواجهه با رقبایشان آن است که اخبار و اطلاعات را تبدیل به عقیده و آن را به قضیه تبدیل می‌کنند، اظهار کرد: یکی از بزرگترین هنرهای قرآن، که در جامعه‌شناسی امنیت عجیب است، آن است که توانسته از «لا اله الا الله» قضیه ایجاد کند و این قضیه حرکت‌آفرین بوده و صدها میلیون انسان را حول خود جمع کرده است.
به گزارش ایکنا، محمدعلی مهتدی، کارشناس مسائل خاورمیانه، شامگاه 29 اردیبهشت‌ماه، در نشست بررسی جایگاه و عملکرد حوزه در مقابله با صهیونیسم در قم گفت: سال‌ها در فرانسه جامعه‌شناسی می‌خواندم، ولی واحدهایی داشتند که به دانشجویان خارجی ارائه نمی‌کردند؛ از جمله جامعه‌شناسی امنیت که راهکارهای عملی برای موضوعاتی را مانند چگونگی کنترل مخالف و تبدیل آن به موافق آموزش می‌داد.
وی با بیان اینکه یکی از راهکارهای دشمنان برای مواجهه با رقبایشان آن است که اخبار و اطلاعات را تبدیل به عقیده و آن را به قضیه تبدیل می‌کنند، افزود: قرآن کریم به خوبی چنین کاری کرده است، ولی ما کمتر استفاده می‌کنیم؛ یکی از بزرگترین هنرهای قرآن که در جامعه‌شناسی امنیت عجیب است، آن است که توانسته از «لا اله الا الله» قضیه ایجاد کند و این قضیه حرکت‌آفرین بوده و صدها میلیون انسان را حول خود جمع کرده است.
مهتدی تصریح کرد: این در حالی است که فیلسوفان و حکما جز کسانی مانند امام(ره)، معمولاً حرکت و نهضتی ایجاد نکردند؛ چراکه نتوانستند از علمشان تولید قضیه و حرکت اجتماعی کنند. قرآن پر از پروسه‌های منازعه است؛ یعنی دائماً حق را بر باطل می‌کوبد. لذا حوزه علمیه باید از قرآن و متون دینی و به خصوص در عرصه مبارزه با اسرائیل مباحثی را مطرح کند که در جامعه حرکت‌آفرین شود.
وی با طرح این سؤال که چرا امام علی(ع) طی 5 سال سه جنگ کردند و بلافاصله تا خلافت را قبول کرد، معاویه را عزل کرد؟ افزود: اینها علومی است که در حوزه باید تبیین و جامعه‌شناسی حرکتی تولید کند. حوزه باید جامعه‌شناسی امنیت تولید کند که الان نداریم. در دانشگاه‌های کفر این موضوعات را خواندیم، ولی در شیعه آن قدر مطالب ارزنده هست که مورد توجه نبوده است. چرا نباید استادانی از دانشگاه در حوزه تدریس کنند و پیوند واقعی حوزه و دانشگاه شکل بگیرد؛ مثلاً قرآن سرشار از معجزات ادبی بر مبنای ادبیات مدرن است، ولی در حوزه این مقوله کار نمی‌شود. معتقدم نباید دانشی باشد و حوزه وارد آن نشود.
مهتدی با اشاره به کاربردن واژگانی مانند صهیونیست، تصریح کرد: هیچ کلمه‌ای جای اسرائیل را نمی‌گیرد و بار معنایی واقعی ندارد؛ برخی فکر می‌کنند اسرائیل از 1917 شکل گرفت و محصول وعده بالفور است. در این عهدنامه قید شد که برای آنان خانه ملی (national home) درست کنیم که اساساً وطن حساب نمی‌شود. همچنین تأکید شد که این خانه ملی نباید با سازه‌های فرهنگی و اجتماعی فلسطین در تضاد باشد. تا سال 1948 نتوانستند موجودیتی برای این رژیم اعلام کنند، ولی بعد از جنگ جهانی دوم و پیدایش سازمان ملل، ناگهان آن را به عنوان رژیم اعلام کردند.
وی تأکید کرد: اسرائیل یک کشور و گروه نیست، رفتارش مانند دوال پا و هویتی یهودی است که بر دوش استعمار و آمریکا سوار است. آن قدر استعمار را می‌دوشد تا از پا درآید و مجدداً خودش را به موش‌مردگی می‌زند تا بدبخت دیگری او را به دوش بکشد.
انتهای پیام
