مؤذنی که عهده‌دار وظیفه پدر شد / قرائت اذان مشهور در دستگاه بيات ترک

به گزارش ایکنا، تجلیل از مقام شامخ معلمان، اساتید و افرادی که برای ترویج قرآن و عترت زحماتی را متقبل شده‌اند، وظیفه‌ای است که نمی‌توان از آن شانه خالی کرد. بزرگداشت و بیان آثار و رفتار این افراد نه‌ تنها قدردانی کوچکی از زحمات بی‌شائبه آنان است، بلکه برای نسل فعلی و جوانان این مرزوبوم آموزنده و راه‌گشاست؛ کسانی که عمری را بدون چشم‌داشتی به آموزش و ترویج کلام وحی گذرانده‌اند و به حق نام خادم‌القرآن بر آنان نهاده‌اند. برخی از این بزرگان چهره در خاک کشیده‌اند که نگاه کوتاهی به زندگی آن‌ها خواهیم داشت. مرحوم رحیم مؤذن‌زاده اردبیلی یکی از این افراد بود.

فراگیری اذان در مکتبخانه‌های اردبیل

مرحوم رحيم مؤذن‌زاده اردبيلی در سال 1304 در شهر اردبیل و در خانواده‌ای اهل هنر، مذهب و ديانت دیده به جهان گشود. پدرش مرحوم شيخ کريم، روحانی مشهور شهر نيز از سال 1322 تا 1327 اذان‌گوی مسجد امام خمينی(ره) تهران و همواره زمزمه‌های مناجات او در مسجد طنين‎انداز بود. پس از درگذشت او پسرش رحيم که ويژگی‌های هنری و اخلاقی و مذهبی پدر را به خوبی به ارث برده بود، وظيفه‌دار اين امر شد. رحيم از کودکی علاوه بر آموزش‌های پدر در مکتب‌خانه‌های اردبيل به فراگيری قرآن و اذان مشغول شد.

در دوره جوانی قريب 10 سال نزد استاد مرحوم مکتب‌دار، دوره تجويد را گذراند و سپس در مدرسه حاج ميرزا ابراهيم و مسجدجامع اردبيل به آموختن صرف و نحو و فقه و منطق مشغول شد و مقارن اين دوران بود که به ضرورت دريافت برای موفقيت در قرائت قرآن و اذان، نيازمند آشنايی با دستگاه‌ها و رديف‌های موسيقی اصيل ايرانی است؛ لذا زانوی تلمذ نزد پدر و اساتيد مطرح موسيقي اردبيل آن دوران زد و به کسب دانش و تجربه ايشان پرداخت.

بیشتر بخوانید:

• تنديس مرحوم «رحيم مؤذن‌زاده اردبيلی» در اردبيل نصب می‌شود
• رونمايی از تنديس مرحوم «رحيم موذن‌زاده» اردبيلی در اردبيل
• نصب تنديس اذان و پيكره «رحيم مؤذن‌زاده» در اردبيل

اشراف به دستگاه‌های موسیقی ایرانی

 پس از آن که استاد رحيم مؤذن‌زاده به دستگاه‌های موسيقي ايرانی اشراف يافت، به منظور تکميل آموخته‌های خود و نيز ادامه تحصيل صرف و نحو و فقه و منطق، راهی تهران شده و سپس از آنجا به قم مسافرت کرد. وی مصمم بود تا قدر ممکن با سکونت در قم به دانش خود بیافزايد اما متأسفانه پس از سه سال اقامت در اين شهر از فوت پدر آگاهی يافت و به ناچار از قم به تهران بازگشت.

جامه عمل پوشاندن به خواسته پدر

در اين هنگام به دعوت رسمی مدير راديو ايران و مسئولان مسجد امام خمينی(ره) مجدداً قرائت اذان و مناجات را در اين مسجد عهده‌دار شد. در آن‌سال‌ها به خوبی به يادداشت که مرحوم پدر همچون خود او بر قرائت اذان در دستگاه بيات ترک تمايل فراوان داشته است. به همين منظور و به پاس و گراميداشت نخستين معلم خود تصميم گرفت به آرزو و خواسته پدر جامه عمل بپوشاند.

اين چنين بود که در سال 1334 در حالی که دهانش به روزه بسته بود، با تمام وجود نيت آراسته کرد و اذان مشهور خود را در دستگاه کامل بيات ترک قرائت کرد. مؤذن‌زاده از ۱۳۷۴ با بیماری سرطان درگیر شد و در ۱۳۸۴ به اوج خود رسید اما در آخرین ماه‌های حیات خود به آرزوی دیرینه‌اش که تشرف به سرزمین وحی رسید.

موذن‌زاده اردبیلی پس از بازگشت از سفر حج به علت پیشروی بیماری سرطان در بیمارستان بستری می‌شود و سرانجام در پنجم خرداد ۱۳۸۴ دار فانی را وداع گفت.

اگر چه بالاخره در روز پنجم خرداد سال 1384 جامعه فرهنگی و هنری ايران از در ميان داشتن وجود استاد رحيم مؤذن‌زاده اردبيلی محروم شد، اما بی‌ترديد اذان استاد به عنوان يکی از ماندگارترين آثار هنری اين سرزمين همچنان فضای معنوی ايرانيان را تزيين می‌کند.

یادآور می‌شود، ایشان در سال 1383 در نمایشگاه بین‌المللی قرآن به دریافت عنوان خادمان قرآن کریم در عرصه تبلیغ و ترویج مفتخر شد.