محمدحسین ناصربخت در گفتوگوی تلفنی با برنامه «پرده آخر» گفت: وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و تمام متولیان فرهنگ و هنر ایران، باید از گونههای نمایشی ایرانی و سنتی حفاظت و حراست کافی داشته باشند.
وی با بیان این که آیین اسطورهای بالفعل است، اظهار کرد: اسطوره همیشه در نتیجه خرد جمعی شکل میگیرد و زمانی که اسطوره تبلور عینی پیدا کند، به آیین مبدل میشود.
وی با اشاره به تعریف نمایش آیینی، عنوان کرد: نمایشی که جنبههای مختلف آیین و اسطوره را در بر بگیرد، نمایش آیینی نام میگیرد.
محمدحسین ناصربخت با اشاره به نمایش تعزیه، توضیح داد: تعزیه نمایشی آیینی است و با اتکا به باورها و اعتقادهای مردم پیش میرود.
وی با اشاره به این که آیین جلوه نمایشی دارد، اظهار کرد: گروهی از آیینها در عین تظاهرات مبتنی بر باور و اعتقاد، از ویژگیهای تئاتری درام برخوردار هستند.
این فعال تئاتر با بیان اینکه تعزیه شناختهشدهترین نمایش آیینی است و از ایام قدیم با تکیه بر متن مکتوب اجرا میشده است، توضیح داد: وجود متن مکتوب در اجرای این نمایش باعث شده تا شگردها و تجربههای این گونه نمایشی تا به امروز حفظ شوند.
محمدحسین ناصربخت در بخش دیگری از سخنان خود در برنامه «پرده آخر» گفت: در حال حاضر اکثر کشورهای دنیا نمایشهای کهن و سنتی مورد توجه قرار میگیرند.
وی افزود: در حال حاضر فعالان نمایشهای سنتی در کشورهای مختلف، با تأسیس آموزشگاههایی منحصر به نمایشهای سنتی، تجربات نسلهای قبل را به جوانان منتقل میکنند.
این مدرس تئاتر ادامه داد: متأسفانه گامهای مؤثر در حفظ و حراست از نمایشهای سنتی و آیینی در ایران بسیار کند برداشته میشوند.
وی اضافه کرد: اکثر فعالیتهای مرتبط با حفظ و نگاهداشت نمایشهای سنتی مبتنی بر تلاشهای شخصی افراد دغدغهمند شکل میگیرند.
ناصربخت با بیان این که مردم فقط بخشهایی از تعزیه را حفظ کردهاند که در مناسبتها اجرا میشوند، تصریح کرد: متأسفانه اکثر نمایشهای آیینی به ویژه تعزیه مورد حفظ و حراست مطلوب قرار نگرفتهاند.
وی افزود: افراد متخصص در حوزه تعزیه در سنین سالمندی قرار دارند و هر لحظه ممکن است از دست بروند.