زنای محصنه و حکم آن چیست؟

به گزارش ایکنا، آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، امروز، 20 شهریورماه ماه در ادامه مباحث تفسیر سوره مبارکه نور به آیه دوم اشاره کرد و گفت: آیه به صورت مطلق به حکم زن و مرد زناکار اشاره کرده و فرموده که مجازات آنان صد ضربه شلاق است، اما روایات این حکم را تقیید کرده‌اند؛ یعنی اگر این زن و مرد محصنه باشند، مجازاتشان رجم است؛ البته مشهور به رجم قائل هستند، ولی برخی مانند شیخ طوسی معتقدند که اگر محصنه باشند، اول صد ضربه تازیانه، سپس رجم است.

وی با بیان اینکه البته جمع احکام در صورتی است که زن و مرد زناکار محصنه و شیخ و شیخه یعنی پیرمرد و پیرزن باشند و بنده هم این نظر را قبول دارم؛ اضافه کرد: زنا به دخول در قُبُل تا حشفه گفته می‌شود؛ در مورد دخول در دُبُر هم اختلاف است، مشهور قائل به این هستند که دخول در دبر به اندازه حشفه موجب زناست و غسل جنابت دارد؛ بنده با مشهور موافق هستم، برخی از علما دخول در پشت را زنا نمی‌دانستند.

هادوی تهرانی بیان کرد: در فقه اسلامی، یک زن به لحاظ شرعی فقط و فقط با یک مرد می‌تواند رابطه جنسی داشته باشد، لذا بیش از یک شوهر نمی‌تواند داشته باشد؛ از این رو اگر کنیزی از سوی مولایش برای فرد دیگری تحلیل شود، همزمان با خود او امکان رابطه ندارد. همچنین مرد هم اگر با کسی رابطه در حد دخول داشت، زنا می‌شود، نه مطلق ارتباط جنسی.

وی تصریح کرد: محصن یا محصنه هم زن و مردی است که شوهر و زن شرعی او در دسترس است، ولی باز با زن شوهردار و مرد زن‌دار رابطه برقرار می‌کند که مصداق زنای محصنه و مجازاتش، رجم است. بنابراین صد تازیانه مربوط به زانی و زانیه آزاد است، لذا اگر کنیز و غلام باشند، مجازاتشان، نصف این مقدار است. همچنین زنای با محارم هم حکم اعدام دارد.

استاد سطح عالی حوزه اضافه کرد: تنها راه برای تبدیل انسان آزاد به کنیز این است که در جنگ، آن فرد به اسارت مسلمین در آید، حکومت اسلامی مختار است، او را بکشد یا او را به کنیز و غلام تبدیل کند و در این صورت این فرد آزاده هم احکام مختص آنان را خواهد داشت.  البته اسلام راه‌های متعدد برای آزادکردن بندگان، کنیزان و ... قرار داده است.

مقام عبد بودن از رسالت بالاتر است

وی همچنین در ادامه تفسیر سوره فرقان، با اشاره به تعبیر «علی عبده» در آیه نخست «تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا»، گفت: صفت عبد بودن(عبدالله) از همه صفات انبیاء دیگر یعنی آدم صفوة الله، نوح نبی الله، ابراهیم خلیل الله، موسی کلیم الله و عیسی روح الله بالاتر است، به همین دلیل در نماز دائما بر صفت عبدبودن تأکید می‌شود و عبدبودن بر صفت رسالت پیامبر هم غلبه دارد.

وی با بیان اینکه خداوند قرآن را بر بنده خود یعنی نبی اعظم نازل کرد تا برای همگان در هر زمان و مکان و موقعیت و شرایطی انذاردهنده باشد، افزود: در آیه دوم «الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ...»، خدا خود را معرفی کرده و فرموده او کسی است که سلطه بر همه آسمان‌ها و زمین در کف قدرت اوست. امروز بشر با دانشش پی برده که ذره‌ای فوق‌العاده فوق‌العاده کوچک در مجموعه فوق‌العاده بزرگی است و کره زمین در کهکشان راه شیری به عنوان یکی از منظومه‌های کوچک در مجموعه منظومه‌های عالم است.

هادوی تهرانی تصریح کرد: فیزیک امروز ثابت کرده کل این عالمی را که می‌بینیم، 5 درصد از عالم مادی است؛ یعنی 95 درصد عالم برای ما تاریک است، چه انرژی و چه ماده تاریک؛ از این مقدار 5 درصد هم مقدار اندکی می‌دانیم؛ با این احوال می‌فهمیم که عالم چقدر پیچیده است و همه اینها از آنِ خداست.

وی اضافه کرد: اینکه گفت برگ درختان سبز در نظر هوشیار/ هر ورقش دفتری است معرفت کردگار؛ سخن کاملاً بجایی است، یعنی نیاز نیست که هزار سال فلسفه و درس بخوانیم و با تردید بفهمیم خدا هست، اگر بصیرت و قلب پاک باشد، انسان با آن هم به خدا ایمان می‌آورد و چه بسا این ایمان قویتر از ایمان اهل علم و فلسفه و حوزه و دانشگاه است.

استاد سطح عالی حوزه علمیه اظهار کرد: عوامی که نه تفسیر و نه کلام و فلسفه و ... خوانده‌، از ما بیشتر ایمان دارد که همه چیز در دست خداست، لذا گاهی دعاهای ما قبول نمی‌شود، زیرا ما «ادعونی استجب لکم» را قبول نکرده‌ایم، ولی عوام دعا می‌کنند و دعایشان مستجاب می‌شود، زیرا این قاعده غیرقابل تخلف در وجودشان به باور عمیق و قوی تبدیل شده است، ولی ما کمتر باور داریم.