گردهمایی اندیشمندان شیعه و سنی با موضوع پیامبر(ص) در هند

به گزارش ایکنا؛ به نقل از سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، نشست علمی «سیرة النبی(ص) و انسان معاصر» با حضور اندیشمندان و فرهیختگان در هند برگزار و به صورت زنده از دو شبکه تلویزیونی و کابلی سی دی تی و ولایت تی وی، پخش شد.

در این نشست علمی، سخنرانان به بیان اهمیت و جایگاه سیره نبوی در اندیشه شیعی و اهل سنت، ضرورت‌ها و کارکردهای الگوبرداری جامعه اسلامی از سیره نبوی(ص) در حل چالش‌ها و بحران‌های اجتماعی و فکری پرداختند.

پروفسور اختر الواسع، اندیشمند مسلمان سنی هند در این نشست، اسوه بودن پیامبر(ص) برای مسلمانان را موجب تقویت سطح باورپذیری آموزه‌های دینی برشمرد.

وی افزود: الگوهای رفتاری پیامبر اکرم(ص) مهمترین رکن و شاخص برای عمل مؤمنانه و اسلامی است. الگویی که علم و تقوا را به عنوان مهمترین رکن برتری انسان‌ها بر یکدیگر، معرفی می‌کند و بر اصل برادری مسلمانان و برابری انسان‌ها تأکید دارد.

محمدعلی ربانی، رایزن فرهنگی ایران در دهلی‌نو نیز در سخنانی، سیاست‌ها و رفتارهای توهین آمیز رایج در غرب نسبت به ساحت پیامبر اسلام(ص) را یکی از تناقضات مهم در نظام لیبرال دموکراسی غرب نامید که علی رغم ادعای پایبندی به حقوق، صلح و همزیستی با توهین به مقدسات مسلمانان قواعد و اصول اولیه احترام به حقوق انسانی را زیر پا گذاشته و به نفرت پراکنی و تهدید صلح و همزیستی مشغول می‌شوند.

وی با اشاره به الگوهای اخلاقی پیامبر(ص)، به مناسبات اخلاق، قدرت، اخلاق و سیاست در سیره نبوی بیان کرد: پیامبر(ص) علی رغم التزام به اصل حقانیت اسلام و اعتقاد به جهانی بودن آن، هرگز  به ستیز با پیروان سایر ادیان و مکاتب برنخاست و ضمن عدم تحمیل عقیده بر آنان و پایبند بودن به معاهدات و توافقات فی مابین، همگان را به زندگی مسالمت‌آمیز در کنار یکدیگر دعوت می‌کرد.

حجت‌الاسلام والمسلمین عسگری، از روحانیون شیعه هند نیز حُسن خلق و رافت و عطوفت پیامبر(ص) نسبت به مردم را یکی از الگوهای تأثیرگذار در تقویت همدلی، همبستگی اجتماعی و کاهش منازعات فرقه‌ای برشمرد.

وی تصریح کرد: برخورد نرم و مهرآمیز در روابط اجتماعی، بسیار اثرگذار و کارآمد و زداینده بسیاری از کینه‏‌ها و آرام‏‌کننده طوفان مخالفت‏‌هاست. یکی از اصولی که پیامبر اعظم(ص) در روابط اجتماعی خود به آن پایبند بودند و در حق دوست و دشمن، مسلمان و کافر آن را رعایت می‌کردند، عدالت و حق‌مداری بود.