جداکردن وحی قرآنی از بیانی ابزاری برای توجیه غصب خلافت بود

به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین علی نصیری، 26 آذرماه در ادامه مباحث خارج اصول که به بحث عدم تحریف قرآن اختصاص دارد، گفت: شیخ احمد طبرسی در احتجاج نقل کرده که طلحه سؤالاتی از حضرت امیر(ع) پرسید؛ از جمله اینکه این طور که شما می‌گویید در قرآن آمده، بسیاری از مردم کافر و جهنمی هستند که حضرت فرمود این حرف درست نیست و بسیاری اهل نجات هستند، زیرا خیلی‌ها جهل دارند، نه اینکه عناد داشته باشند.

وی افزود: پرسش دیگر طلحه هم این بود که شما بلافاصله بعد از دفن پیامبر(ص) شروع به جمع قرآن کردی و بعد از مدتی کتابی آوردید؛ عمر گفت که آن را به من بده ولی شما ندادید و عمر مجبور شد که گروهی تشکیل داده و هر آیه قرآن را که دو شاهد داشت ثبت و ضبط کردند؛ طلحه گفت از عمر و یارانش شنیدم که گفتند آیات سوره احزاب به اندازه سوره بقره است، اما الان 200 آیه کم شده همچنین چندسوره دیگر هم کوتاه و آیاتش حذف شده است؛ با این وضع چرا شما این کتاب را ارائه نکردی؟.

نصیری اضافه کرد: امام در پاسخ فرمود هر آیه‌ای را که خداوند به پیامبر نازل کرده در نزد من است با املاء پیامبر و خط خودم و تأویل آیات را هم از پیامبر فراگرفته‌ام که همان وحی بیانی است؛ طلحه گفت یعنی همه ریز و درشت در نزد شما وجود دارد؟ و امام فرمود بله؛ پیامبر در آخرین لحظات عمرشان هزاران باب از علم را به من آموخت و اگر امت بعد از وفات ایشان از من اطاعت کرده بودند از آسمان و زمین روزی می‌خوردند.

وی افزود: امام از طلحه پرسید آیا آنچه عمر و عثمان نوشتند قرآن است یا چیزی متفاوت؟ طلحه پاسخ داد که همه آن قرآن است؛ یعنی حضرت تأکید کرد که در قرآن دوره عمر و عثمان چیزی بر قرآن افزوده نشده است؛ تلویحاً اشاره فرمودند هر چه هست قرآن است و به آن عمل شود، کافی است؛ یعنی می‌خواهد بگوید کم شده، ولی زیاد نشده، ولی همین مایه سعادت و نجات است؛ فیض کاشانی با استناد به همین مطلب می‌گوید امام علی(ع) تلویحاً و نه تصریحاً پذیرفته است که قرآن تحریف به نقصان شده است.

استاد سطح خارج حوزه علمیه با بیان اینکه براساس این روایت امام فرموده که این قرآن بعد از من به جانشینان من تحویل داده می‌شود، اضافه کرد: در پاسخ حضرت به طلحه، چند نکته ظریف هست؛ حضرت فرمود آنچه خدا بر پیامبر نازل کرد با تأویل آن در دست من است، آنچه نازل شده قرآن و تاویلات هم وحی بیانی و احکام و حدود و ... هم جامعه است. برخی افراد به اشتباه جامعه حضرت را با مصحف امام یکی می‌دانند؛ در حالی که کتاب جامعه جداست و نه وحی بیانی و نه قرآنی بلکه احکام و حدود برای رفع نیازهای مردم است.

بنیانگذار مؤسسه معارف وحی و خرد اضافه کرد: پس حضرت سه چیز در دست داشت؛ یکی وحی قرآنی، دیگری بیانی و سوم احکام در قالب کتاب جامعه که ما با سومی کاری نداریم اما قطعا وحی بیانی از وحی قرآنی در مصحفی که توسط خلفا جمع شد حذف شد لذا با این حساب آیا حضرت حق نداشتند در پاسخ طلحه بگویند آنچه که اینها جمع کردند همه قرآن نیست، زیرا بنا بوده وحی قرآنی و بیانی و همه توضیحات با هم بیاید؛ لذا حضرت ضمن تایید بر اینکه در وحی قرآنی تغییری ایجاد نشده به حذف وحی بیانی معترض شدند.

نصیری با بیان اینکه مواردی مانند آیه ابلاغ داد می‌زند که رسالت پیامبر بدون امامت کامل نیست، ادامه داد: اگر اجازه می‌دادند وحی بیانی در قرآن بیاید و مصحف امام را پذیرفته بودند راه را بر هر شبهه‌ای می‌بست ولی این دلیل بر آن نیست که باز در وحی قرآنی راه و بینه برای اثبات حقانیت اهل بیت(ع) نباشد؛ قرآن قوانین و معیار زیادی در آیات برای اثبات ولایت ائمه(ع) ارائه کرده است؛ لذا حضرت به طلحه فرمود قرآن من کاملتر بود چون وحی بیانی داشت؛ با این حساب استناد فیض به این روایت برای قائل شدن به تحریف قرآن درست نیست.