به گزارش ایکنا، سیدمحمدهادی گرامی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، یادداشتی با عنوان «سلسله پژوهشهای تاریخی درباره تربت الحسین(ع)» به رشته تحریر درآورده است که متن آن از نظر میگذرد؛
«یکی از مهارتهای ضروری برای پژوهشگران دانشگاهی توان توسعه کمی و کیفی پژوهشهایشان و بالابردن گستره نفوذ این پژوهشهاست. در فضای آکادمیک به خصوص براساس استانداردهای بینالمللی، دانشمند شدن و عالم شدن در یک حوزه به خودی خود حداکثر نیمی از مسیر موفقیت است. پژوهشگر باید در طول زمان علاوه بر تعمیق دانش شخصی، بتواند این دانش را در عرصههای مختلف عرضه کرده و آن را با افراد مختلف در میان بگذارد. همچنین با همکاری با سایر پژوهشگران و دانشجویان علاوه بر پیشبرد کار خویش، آنها را نیز در مسیر پژوهش مشارکت دهد. این ویژگی یکی از مهمترین وجوه تمایز سیستم دانشگاهی با حوزههای سنتی دانشاندوزی است که ارزش اصلی در آنجا عمدتاً براساس رابطه استاد و شاگردی و «علامه» بودن است؛ هر که «علّامه»تر باشد مرتبه بالاتری دارد حتی اگر منشوراتی نداشته باشد تا چه رسد به آنچه ذکر شد.
به مناسبت انتشار مقاله «از فقه الحدیث تا انسانشناسی فرهنگی» به نظرم آمد شاید بد نباشد تا تجربه مرتبط خود در این خصوص را با برخی دوستان در میان بگذارم، شاید خالی از فایده نباشد. پژوهشهای اولیه درباره تربتالحسین(ع) در زمستان 95 آغاز شد و در بهار سال 96 به دعوت مرکز مطالعات فرهنگ اسلامی در دانشگاه هنگ کنگ نسخه اولیهای درباره مناسک تربت در تشیع نخستین به عنوان یک مناسک غذایی ارائه شد.
یک سال بعد در کنفرانس ملی مطالعات مشترک انسانشناسی و قرآن و حدیث در دانشگاه اصفهان، نسخه توسعه یافتهای از این مبحث براساس ارتباط آن با عناصر هویت جمعی شیعه در سده دوم هجری، ارائه شد. سال گذشته نیز نسخه نهایی این ارائه به مقاله تبدیل شد و در شکل کنونی در اختیار علاقهمندان قرار گرفت.
همچنین مقالهای نیز به زبان انگلیسی با همکاری یکی از دانشپژوهان جوان براساس مرتبط کردن مواد موجود با آراء مستشرقان درباره تربت و تبرک نوشته شد. نسخه نهایی این مقاله برای مجموعه مقالاتی که قرار است سال آینده درباره کربلا و مناسک آن چاپ شود، ارسال شده است. در طول این مدت، همچنین مجموعه فیشبرداریهای گستردهای با همکاری یکی از پژوهشگران جوان دیگر از عصر ابتدایی اسلام تا عصر حاضر براساس همه اسناد مکتوب و اطلاعات میدانی آغاز شد. شرحهای از آن مطالعات در قالب یک یادداشت در این کانال ارائه شد.
علاوه بر این، سال گذشته نیز چکیده مطالعاتمان درباره وضعیت تربت در چهار قرن متأخر تشیع آماده شد و برای کنفرانس مؤسسه شرقشناسی آلمان در استانبول پذیرفته شد که برگزاری آن به سال 1400 موکول شده است. همزمان مقاله پژوهشی نیز به زبان فارسی درباره «چالش کرونا و تربت» در حال نهاییسازی است. این بود داستان پژوهش تربت تا بدینجا تا در آینده چه پیش آید و او چه خواهد.»
انتهای پیام