به گزارش ایکنا از خوزستان، ۱۴ اسفندماه در تقویم جمهوری اسلامی ایران به نام روز «احسان و نیکوکاری» نامگذاری شده است. در گرامیداشت همین روز گزارشی از یک مرکز خیریه در شهرستان دزفول گردآوری شده است.
خیریه درمانی امام حسن مجتبی(ع) وابسته به انجمن حمایت از بیماران مبتلا به سرطان شهرستان دزفول، یکی از زیباترین اتفاقات استان در حوزه درمانی در سالهای گذشته و مرهمی بر دردهای مبتلایان به سرطان و خانوادههای آنان در استان بوده است.
این مرکز که اخیرا مجوز آن به عنوان بیمارستان امام حسن مجتبی(ع) مصوب شده است، در سال 91 به همت مردم شکل گرفت و با حمایتهای مردمی همچنان پشتیبان و حامی بیماران مبتلا به سرطان است.
محمدرضا اسماعیلچگنی، مدیرعامل این بیمارستان خیریه که آراسته به نام امام حسن مجتبی(ع) است، در گفتوگو با ایکنا از خوزستان درباره ایده ساختن بیمارستان امام حسن مجتبی(ع) برای مبتلایان به بیماری سرطان گفت: همسرم در سال ۸۷ مبتلا به سرطان شد و متأسفانه بعد از چندین ماه که به دنبال درمان ایشان بودیم، درگذشت. زمانی که درگیر کارهای درمانی بودیم، با خودم عهد کردم به کمک بیماران سرطانی شهرم بروم و اگر دارویی نیاز دارند برایشان تهیه کنم و از کمک به آنها دریغ نکنم.
در سال 90 بعد از بازنشستگی از سپاه پیشنهادهایی برای مشغول شدن در برخی ادارات به بنده داده شد که قبول نکردم و گفتم به دنبال ایجاد یک خیریه هستم. در آن زمان از طرف رئیس دانشگاه علوم پزشکی دزفول پیشنهاد شد در بیمارستان مشغول شوم و از این رو مدیریت بخش بیماران خاص دانشگاه علوم پزشکی دزفول را بر عهده من گذاشتند. اتاقی در اختیارم گذاشتند و پیگیر کارهای بیماران خاص مثل بیماران تالاسمی، هموفیلی و ... شدم. در آن زمان متوجه شدم مشکل بیماران سرطانی بیشتر از دیگر بیماران است، به دلیل اینکه بیمار خاص محسوب نمیشوند و دفترچه درمانی خاصی ندارند. از این رو پیگیر این مسئله شدیم و با دردسرهای زیادی توانستیم مجوز انجمن حمایت از بیماران سرطانی دزفول را اخذ کنیم.
در آن سالها نظر استاندار این بود که چون خوزستان چنین انجمنی ندارد، این کار در اهواز انجام شود، اما نپذیرفتم و انجمن در سال ۹۰ با حدود 10 پزشک و خیر در دزفول تشکیل شد. در این انجمن بیماران را به اهواز میفرستادیم و برای درمان به آنها کمک مالی میکردیم.
با توجه به سختیهای رفت و آمد بیماران، کم کم به این فکر رسیدیم که خودمان یک بیمارستان راهاندازی کنیم. این کار دشواریهای زیادی داشت، چون در ابتدا با ما موافقت نمیکردند، اما الحمدالله این اتفاق افتاد و بیمارستان پنج طبقهای با حدود ۷۵ یا ۸۰ میلیارد تومان هزینه با کمک مردم ساخته شد.
در حال حاضر حدود ۶ هزار و ۷۰۰ بیمار مبتلا تحت پوشش خدمات حمایتی و درمانی انجمن هستند که از این تعداد حدود ۴ هزار و ۲۰۰ یا ۳۰۰ بیمار دزفولی و مابقی از شهرهای شوشتر، اندیمشک، گتوند، مسجدسلیمان، ایذه و دو استان ایلام و لرستان هستند. از نقاط دیگر هم به ما مراجعه میکنند اما عمدتاً بیماران مرکز از این شهرها هستند.
روزانه ۷۵ تا ۸۵ نفر در بیمارستان رادیوتراپی میشوند. هزینه دولتی رادیوتراپی کمتر از ۳ میلیون تومان نیست و اگر آزاد باشد خیلی بیشتر از این رقم میشود. در بیمارستان امام حسن مجتبی(ع) از بیمار هیچ هزینهای دریافت نمیکنیم. رادیوتراپی رایگان، تزریق شیمی درمانی(البته تأمین داروی شیمی درمانی بر عهده بیمار است)، بستری در بیمارستان و درمانگاه نیز رایگان است. ۴ پزشک متخصص رادیوتراپیست و یک پزشک فوق تخصص خون و سرطان بزرگسالان و یک روانشناس با مدرک دکتری روانشناسی گرایش سایکوانکولوژی در بیمارستان مشغول به کار هستند که روزانه حدود ۱۸۰ بیمار را به صورت رایگان ویزیت و مشاوره میکنند.
در حال حاضر انجام آزمایشهای بیماران تحت پوشش انجمن رایگان و خدمات تصویری برداری با تخفیفات ویژه از سوی آزمایشگاهها و مراکز تصویربرداری همیار در دزفول انجام میشود.
در بیمارستان امام حسن مجتبی(ع) صندوقی به نام صندوق دریافت پول نداریم. اسکان رایگان بیماران یکی دیگر از امکانات این بیمارستان است. با توجه به اینکه دورههای بیماران مبتلا به سرطان ۴ هفته تا یک ماه است، بیماران غیر بومی و یک نفر همراه بیمار در مهمانسرا اسکان پیدا میکنند. این ظرفیت وجود دارد که روزانه ۸۰ نفر را در مهمانسرا اسکان دهیم و سه وعده غذای رایگان در اختیار آنها بگذاریم. مردم در این قسمت حدود ۹۰ میلیون تومان هزینه کردند.
در بیمارستان خیریه امام حسن مجتبی(ع)، بخشهای رادیوتراپی، شیمی درمانی سرپایی و شیمی درمانی بستری(برای تزریق با ساعات بالا) وجود دارد. همچنین بخش پیوند مغز استخوان که در طبقه مثبت 2 با 98 درصد پیشرفت فیزیکی در حال تکمیل و تجهیز است.
کنار این بیمارستان، یک ساختمان جدید تأسیس کردیم. تا کنون مرکز تخصصی رادیوتراپی بودیم که اخیراً وزارت بهداشت مجوز بیمارستان 105 تختخوابی امام حسن مجتبی(ع) را مصوب کرد که اولین بیمارستان خیریه تخصصی سرطان در غرب کشور است و تمام هزینههای آن مردمی است.
طرح تکمیلی این بیمارستان در 8 طبقه و حدود 9 هزار متر زیربنا دارد. این ساختمان مکمل بیمارستان قبلی و شامل بخشهای مختلفی چون؛ سی تی اسکن، ماموگرافی، سونوگرافی، آزمایشگاه، دندانپزشکی، داروخانه، مهمانسرا، درمانگاه، چهار اتاق عمل، آی سی یو، سی سی یو، بخشهای بستری و اورژانس است.
سفت کاری ساختمان طرح تکمیلی به پایان رسیده و نازک کاری آن در حال انجام است. برآوُرد ما این است که انشاءالله تا آخر سال ۱۴۰۰ سه طبقه پایین آن راهاندازی شود. تاکنون حدود ۷۰ میلیارد تومان برای ساخت این بیمارستان هزینه شده است.
وی درباره کمکهای مردمی به این بیمارستان خیریه گفت: ما بیش از ۱۰۰ نفر عضو داریم که ماهانه یا روزانه کمکهای مالی خود را به حساب بیمارستان واریز میکنند. در این مدت کمکهای دو میلیاردی، ۷ میلیاردی و ۲۰ میلیاردی هم داشتیم. گاهی افرادی کمکهایی واریز میکنند و اصرار دارند که از آنها نامی برده نشود. مردم ما اینطور هستند. در حال حاضر چند واحد آپارتمان و باغ به نام انجمن و برای پشتیبانی از هزینههای بیمارستان داریم.
چگنی با اشاره به اعتماد مردم به انجمن حمایت از بیماران مبتلا به سرطان دزفول گفت: یکی از کارهایی که در بیمارستان کردیم این است که اتاق یا دستگاهها و تجهیزات را به نام افرادی که هزینه ساخت و یا خرید آن را دادهاند ثبت کردیم و به خیرین میگوییم که این وسایل و تجهیزات به نام شما در بیمارستان ثبت میشود. حدود ۲۰ پزشک و ۲۰ نفر از معتمدین شهر را دور خود جمع کردیم که این کار اعتماد مردم را جلب کرده است.
در پیگیری کارها، مسئولان وقتی میبینند ذینفع نیستم و پیگیری و خواستههای من به خاطر چند بیمار سرطانی است مسلما حرفی نمیزنند و همراه میشوند. برای اخذ بعضی از مجوزها آنقدر پافشاری و اصرار کردیم تا توانستیم آنها را دریافت کنیم فقط به این دلیل که همه این کارها برای مردم و بیماران است
در پیگیری کارها، مسئولان وقتی میبینند ذینفع نیستم و پیگیری و خواستههای من به خاطر چند بیمار سرطانی است مسلما حرفی نمیزنند و همراه میشوند. برای اخذ بعضی از مجوزها آنقدر پافشاری و اصرار کردیم تا توانستیم آنها را دریافت کنیم فقط به این دلیل که همه این کارها برای مردم و بیماران است. گاهی به دفتر معاون وزیر رفتهام و اعلام کردهام آنقدر در اتاق مینشینم تا بتوانم با معاون وزیر صحبت کنم و تا چیزی را که میخواهم نگیرم بیرون نمیآیم.سعی کردیم اعتماد مردم و مسئولان را به خودمان جلب کنیم. کاری کردیم که مردم به ما اطمینان کنند و هیچ چیزی مهمتر از این نبود.
در دزفول ساخت مدرسه، مساجد و بیمارستانها با خیرین است و میتوانم بگویم مردم ما در دزفول و خوزستان در زمینه احسان و نیکوکاری شاید در کل کشور نمونه باشند. مردم واقعاً کمک میکنند.