راه‌های تعامل با نوجوان در دوران کرونا + فیلم

دوران نوجوانی از سنین ۱۱ تا ۱۹ سالگی را شامل می‌شود. در این دوران مشکلات والدین با فرزندان کمی بیشتر است، چرا که این دوران مرحله‌ای است که با رشد فرزند همراه بوده و تغییرات نسبت به دوران کودکی مشهود است و هورمون‌های رشد بیشتر می‌شود و به تبع تغییرات جسمانی، در رفتار فرد نیز تغییراتی به وجود می‌آید.

نوجوان در این دوران به دنبال کسب هویت مستقل برای خود است. خیلی از رفتار‌های دوران نوجوانی به دلیل عنادورزی نیست! بلکه به دلیل تمایل به کسب هویت در نوجوان است. او می‌خواهد بگوید من هم تصمیم می‌گیرم. در این مسیر او ناشی است و اگر در مسائلی پدر و مادر با او هم‌عقیده نباشند، راهی به غیر از مخالفت‌ورزی و سرکشی نمی‌بیند. حتی در مورد مسائل بسیار ساده این اتفاق رخ می‌دهد. اما اینکه چقدر باید در این زمینه از سوی والدین انعطاف وجود داشته باشد، اهمیت دارد.

در عصر دیجیتال و در زمانه فراگیر بودن بحران کرونا، باید برای شناسایی ابعاد شخصیتی نوجوان تلاش کرد. مخالفت با همه خواسته‌های او و نهی از تعاملات اجتماعی و قائل شدن محدودیت‌ها، انتخاب خوبی نیست، چرا که نوجوان آن‌ها را مانع می‌بیند و تصور می‌کند می‌خواهید آزادی او را سلب کنند. خیلی خوب است که والدین در برخورد با خواسته‌ها و تمایلات نوجوانان و بعدتر عنادورزی آنان، حوصله به خرج دهند. باید تمرین کرد که صبور بود، اما چگونه؟

آنچه در بررسی‌ها مشاهده کرده‌ام این بوده که افرادی که نماز خود را نه به عنوان یک رفع تکلیف و با عجله، بلکه در کمال آرامش و با طمأنینه اقامه می‌کنند، افراد صبورتر و با رفتار‌های محترمانه‌تری هستند. تعامل با نوجوان هم به صبوری نیاز دارد و نباید با او به گونه‌ای صحبت کرد که تو بچه هستی و نمی‌فهمی، پس من باید بگویم چه کار باید انجام دهی! این یک سم در تعامل با نوجوان است.

تعامل، نوعی داد و ستد است، باید احترام بگذارید تا احترام هم ببینید. والدین باید به این موضوع فکر و درباره آن مطالعه کنند که چگونه رفتار کنیم تا نوجوانمان نیز با ما برخورد محترمانه‌ای داشته باشد. اگر برخورد و رفتار نامناسبی از نوجوان دیدید، تعامل و گفت‌وگو را به وقت دیگری موکول کنید.