تلاش دانشگاه تهران برای اتصال به همه اتفاقات علمی در جهان 

 

با برگزاری این جشنواره اتفاق خیلی بزرگی رخ داد و گمان می‌کنم از زمانی‌که بحث جشنواره دانشگاه تهران دیجیتال مطرح شد تا برگزاری آن فاصله کمی و در حدود دو ماه وجود داشت در حالی‌که این جشنواره‌ها زمان زیادتری را می‌طلبند اما دانشگاه تهران به دلیل اینکه از سال‌ها قبل درگیر این موضوع شد و شیوع ویروس کرونا باعث افزایش آمادگی ما شد و در سطح ملی نیز این نیاز به فعالیت‌های دیجیتال وجود داشت، بنابراین در این زمینه موفق عمل کرد.

 

 

دانشگاه دیجیتال فقط به یادگیری الکترونیکی محدود نمی‌شود بلکه کلیه جنبه‌های دانشگاه را در بر می‌گیرد و می‌تواند یک مکتب جدید را به وجود بیاورد. در شرایط پساکرونا همچنان دانشگاه دیجیتال از سرفصل‌های اصلی فعالیت دانشگاه تهران خواهد بود. فضای دیجیتال، بسترهای جدیدی را به وجود می‌آورد که در آن احساس می‌شود حوزه علم و فناوری امکان فعالیت‌های بیشتری دارد.

 

شاید عصر حاضر را داینامیک‌‌ترین عصر تاریخ بشر بنامیم که شاهد تغییراتی بسیار سریع‌تر از آن است که فکر می‌کردیم. بسیاری از مواردی که در گذشته به چشمِ افق به آنها نگاه می‌کردیم امروزه رخ داده و سرعت اتفاقات از سرعت پیش بینی‌ها عبور کرده است لذا شاید بحث آینده پژوهشی، امروز مفهوم کمتری دارد چراکه اتفاقات بسیار سریع‌تر آنچه فکر می‌کنیم در زمان حال رخ می‌دهند و این فضای دیجیتال این امکان را برای بشر فراهم کرده که بسیار سریع‌تر شاهد تغییرات باشیم.

 

در جهان امروز، اینکه اتاق‌های فکری را ایجاد کنیم که آینده نگری کنند چندان محلی از اعراب ندارد لذا باید در بطن اتفاقات باشیم وگرنه امکان همراهی با آن سخت خواهد شد به همین دلیل دانشگاه تهران سعی کرده از دو منظر بین‌المللی‌سازی یعنی متصل شدن به همه اتفاقات علمی که در جهان رخ می‌دهد و همچنین از منظر جامعه یعنی مسئولیت اجتماعی، در بطن حوادث باشد.

 

 

ریشه بسیاری از تحولات در نیاز جامعه است، گاهی دستاوردهای علمی وجود دارند که در راستای رفع نیازهای جامعه به کار گرفته می‌شوند اما گاهی نیاز جامعه باعث حرکت دانشگاه به سمت و سوی خاصی می‌شود. این منافاتی با برنامه‌ریزی و آینده نگری ندارد اما تأکیدم این است که امروزه بیش از هر زمان دیگری باید سیستم ما متحول گرایانه و پویا باشد در غیر اینصورت آنقدر تحولات سریع هستند که رسیدن به آنها عملاً غیر ممکن می‌شود.

 

وقت از تحریم صحبت می‌کنیم گاهی آن را به منزله نیامدن یک جنس به داخل کشور می‌نامیم اما اگر تحریم به معنای بی‌اطلاعی از علوم جدید و تحولات آن باشد بسیار خطرناک‌تر از نیامدن کالاها به داخل کشور است لذا دانشگاه در این زمینه وظیفه سنگینی بر عهده دارد. وقتی کلمه دیجیتال به هر فعالیتی متصل می‌شود به سرعت متحول خواهد شد و یک مثال ساده آن، سیستم حمل و نقل است که تاکنون شاهد توسعه آن بوده‌ایم اما اگر بخواهد توسعه جدی پیدا کند حتماً باید به صنعت دیجیتال متصل شود و آینده از آن کسانی است که می‌توانند چنین ارتباطاتی را به میزان زیادی فعال کنند. 

 

خود ما اگر آمادگی دیجیتال برای دوران کرونا نداشتیم امروزه به میزان زیادی از دنیا عقب افتاده بودیم اما این اتفاق نیفتاد. البته یادگیری حضوری مزایای زیادی هم دارد ولی در زمینه آنچه که به عنوان مفهوم آموزش و پژوهش می‌نامیم امروزه تقریباً احساس عقب افتادگی وجود ندارد و این به علت پویا بودن دانشگاه است. این جشنواره یکبار دیگر مروری بر آنچه بود که انجام داده‌ایم و همچنین می‌توانیم با همفکری به آینده فکر کرده و برنامه‌های خود را در این راستا به میزان زیادی با هم هماهنگ کنیم.

 

 

ان‌شاء‌الله آنچه گفته شده مورد بررسی بیشتر و به شکل گسترده‌تری در اختیار همگان قرار گیرد تا موضوع این جشنواره بتواند به عنوان یک امر روزمره در همه فعالیت‌ها دیده شود و ما هم با در اختیار قرار دادن منابع به فکر گسترده‌تر کردن شبکه‌های ملی و بین‌المللی باشیم. دانش نو باید در سطح ملی و بین‌المللی، شبکه خود را گسترده کند؛ قبل از اینکه این دانش در اختیار کمپانی‌ها قرار گیرد و از آن پس برای دسترسی به آن باید هزینه گزافی را پرداخت کنیم.

 

ما امروزه در زمینه تولید گوشی موبایل از جهان عقب افتاده‌ایم چراکه در زمانی که باید در این حوزه فعال می‌بودیم اقدام به چنین کاری نکردیم، نباید از دنیا عقب بیفتیم و امیدواریم حداقل پرچم ملی کشور در حوزه علم و دانش توسط دانشگاه تهران برافراشته شده و این دانشگاه محلی برای تبادلات علمی با جهان باشد. از نهادهای مختلفی هم که به ما کمک کردند تا این برنامه برگزار شود صمیمانه تشکر و قدردانی می‌کنم.

 

ما کتابچه جشنواره آثار علمی و هنری را آماده کرده‌ایم که در اینجا رونمایی می‌شود و پس از اختتامیه در سایت قرار می‌گیرد که در آن گفتمانی که در زمینه دانشگاهِ دیجیتال و مخصوصاً دانشگاهِ تهرانِ دیجیتال شکل گرفته را بیان می‌کنیم. در این کتابچه سیرِ کار و مراحل آن، کمیته سیاستگذاری، کمیته علمی، کمیته داوران،  ارسال اثر و ... اعلام شده است.

 

اتفاق دیگری که در این جشنواره رخ داد رونمایی از «ساتا» یعنی سامانه تعاملی اثربخش بود. همچنین سامانه رویداد طراحی شد تا علاقه‌مندان در جریان همه رویدادها قرار بگیرند. در این جشنواره سه برنامه اصلی داشتیم که یکی جشنواره یادگیری الکترونیکی از نهم تا یازدهم شهریور بود. قسمت دیگر همایش «یادگیری الکترونیکی؛ تجربیات زیسته» بود که کارگاه‌های آن در دوم و سوم شهریور برگزار شد و هفتم و هشتم مقالات ارائه شد و قسمت دیگر جشنواره «فناوری‌های دیجیتالی» بود. این کار در سه سایت صورت گرفت که یکی برای ارسال آثار بود. در سایت دیگر، کلیه برنامه‌های جشنواره از روز شمار تا نام و عکس سخنرانان، مقالات و آثار پذیرفته شده اعلام شده بود. سومین ابزاری که به ما کمک کرد Event بود. اما افرادی که پشت صحنه ماجرا قرار داشتند همکاران ما بودند که کوشش مجدانه و مخلصانه‌ای به خرج دادند و جای تقدیر دارد.

 

 133 نشست تخصصی داشتیم که همکاران ما و صاحبنظران در آن به ایراد سخنرانی پرداختند و نهادهای مختلفی با ما همکاری کردند. ما برای تک‌تک برنامه‌ها، پوسترهایی آماده کردیم و روابط عمومی به صورت روزانه همکاری تنگاتنگی با ما داشت و به اطلاع‌رسانی می‌پرداخت. کل شرکت کنندگان در جشنواره 3085 نفر بودند. ده سخنرانی کلیدی داشتیم که شش مورد از آنها بین‌المللی بودند و ده کارگاه نیز برگزار کردیم.