توصیف روزنامه الجزایری از انس بوتفلیقه به قرآن برای خدمت به ملت + عکس

به گزارش ایکنا به نقل از روزنامه الجزایری النهار، عبدالعزیز بوتفلیقه، رئیس جمهور پیشین الجزایر امروز شنبه، 27 شهریور در سن 84 سالگی درگذشت.

بوتفلیقه هفتمین رئیس‌جمهور الجزایر پس از استقلال این کشور از فرانسه در سال ۱۹۶۲ بود و در سال ۱۹۹۹ این منصب را عهده‌دار و چهار دوره پیاپی در این سمت ابقا شد.

بوتفلیقه که پس از سکته مغزی در سال ۲۰۱۳، از شرایط جسمانی خوبی برخوردار نبود، در سال ۲۰۱۹ برای پنجمین بار نامزد انتخابات ریاست جمهوری شد. در پی چند هفته اعتراض‌های عمومی در الجزایر، سرانجام او اعلام کرد که از نامزدی در انتخابات کنار کشیده‌ است. بوتفلیقه در دوم آوریل ۲۰۱۹ و در پی هفته‌ها اعتراضات مردمی و درخواست ارتش برای برکناری او به علت ناتوانی، از سمت خود استعفا داد.

روزنامه الجزایری النهار تلاش کرده است در گزارشی به سبک دینی زندگی بوتفلیقه بپردازد.

عبدالعزیز بوتفلیقه متولد 1937 شهر وجده مراکش است. درباره او گفته می‌شود اولین صدایی را که شنیده صدای قرآنی بوده است که از بزرگان شهر در گوش او قرائت کرده و سپس آن شیخ رو به پدر نوزاد گفته که این کودک به شأن و جایگاه بزرگی خواهد رسید.

نزدیکان خانوادگی او می‌گویند که نام خانوادگی بوتفلیقه در اصل بن لزعر عبدالقادر بوده اما در زمان استعمار فرانسه بر الجزایر رایج بود که با تغییر نام و نام خانوادگی خانواده‌های بزرگ در بین آنها تفرقه و جدایی ایجاد کنند. عبدالعزیز چهار خواهر و برادر تنی و سه خواهر ناتنی داشت.

نزدیکانش می‌گویند پدر بوتفلیقه از همان خردسالی فرزندش به آموزش قرائت قرآن به فرزنش مشغول شده و او را هم به مکتب‌خانه وجده فرستاد تا در آنجا حفظ قرآن را بیاموزد. از همین رو پدرش تأکید کرده بود عبدالعزیز اولین کتابی را که خوانده قرآن کریم بوده است.

بوتفلیقه از همان کودکی هم نماز خواندن را یاد گرفته بود و با عشق و علاقه به خواندن نماز اول وقت اهتمام می‌ورزید. او در ورزش‌های اسب سواری، شنا و تیراندازی هم که آموزش آن در دین مبین اسلام سفارش شده است، مهارت کسب کرده بود، در عین حال در درس مدرسه نیز از دانش‌آموزان نخبه زمان خود بود و پس از فارغ‌التحصیلی به صفوف ارتش آزادی‌بخش میهنی پیوست.

او در 19 سالگی و با پیوستن به ارتش آزادی‌بخش میهنی الجزایر به این کشور بازگشت. بوتفلیقه در سال 1960 به مرزهای جنوبی اعزام شد تا فرماندهی جبهه مالی را برعهده بگیرد؛ جبهه‌ای که به منظور خنثی کردن تلاش‌های استعمار در تجزیه الجزایر شکل گرفته بود.

او در لباس نظامی سیاست برخورد با رهبران خارجی را خوب بلد بود و توانست در دوران انقلاب آزادی‌بخش الجزایر به لطف روابط محکم و ممتازی که با رئیس جمهور آن زمان مالی داشت، او را متقاعد کند به الجزایری‌ها سلاح بدهد و و رئیس جمهور مالی هم از هیچ کمکی به او دریغ نکرد.

بوتفلیقه از مقامات سیاسی ارتش آزادی‌بخش میهنی الجزایر از افراد نزدیک به هواری بومدین(از رهبران مخالف وقت در الجزایر) در دوران جنگ استقلال الجزایر بود. با استقلال الجزایر در ۱۹۶۲ به وزارت ورزش، جوانان و گردشگری منصوب شد و سال بعد با به قدرت رسیدن احمد بن بلا به وزارت امور خارجه رسید و به یکی از سخنگویان مهم جنبش عدم تعهد تبدیل شد.

او در پست وزیر خارجه سیاست عدم تعهد الجزایر و حمایت از جنبش‌های انقلابی را ادامه داد و به قهرمان حمایت از حقوق کشورهای توسعه نیافته بدل شد.

پس از مرگ رئیس‌جمهور بومدین در دسامبر ۱۹۷۸ بیشتر ناظران بوتفلیقه را جایگزین احتمالی او می‌دانستند. اما ارتش و جبهه آزادی‌بخش میهنی بر روی شاذلی بن جدید توافق کردند و آنگاه جایگاه بوتفلیقه در حد مشاور رئیس‌جمهور تنزل کرد. در ۱۹۸۱ او از کمیته مرکزی و شورای سیاسی جبهه آزادی‌بخش میهنی اخراج شد و از سال بعد به تبعید خودخواسته رفت.

بوتفلیقه در ۱۹۹۹ دوباره به الجزایر بازگشت و با حمایت احزاب جبهه آزادی‌بخش میهنی و فراخوان میهنی برای مردم‌سالاری، کاندیدای ریاست‌ جمهوری شد و پس از تحریم انتخابات از سوی کاندیداهای اپوزیسیون به ریاست جمهوری انتخاب شد. او پس از پیروزی برای پایان جنگ داخلی با اسلام‌گرایان تلاش کرد. او در سال ۲۰۰۴ با ۸۵ درصد آراء و در سال ۲۰۰۹ با ۹۰ درصد آراء مجدداً به ریاست جمهوری رسید.

رمضان ماه اعتکاف عبدالعزیز و مادر، الگوی نمونه برای او

بوتفلیقه به خانواده و احترام به آن ارزش زیادی قائل بود و مادرش را بزرگ‌ترین الگوی خود در زندگی می‌دانست. وزرایی از کابینه او می‌گویند بوتفلیقه هر بار که یکی از وزرا را می‌دید به آنها توصیه می‌کرد که مراقب مادر خود باشند و احترامش را نگه دارند.

در ماه‌های رمضان رئیس جمهور الجزایر اعتکاف می‌کرد، کم‌تر غذا می‌خورد و به قرائت قرآن و خواندن نماز اهمیت زیادی می‌داد به طوری که نزدیکانش می‌گویند که او بیش از یک مرتبه در این ماه ختم قرآن داشت.

از جمله عاداتی را که در دستگاه حکومتی خود برای ماه رمضان مرسوم کرده بود، برپایی جلسات رمضانی مختص گوش دادن به سخنان وزیران کابینه بود، به گونه‌ای که هر شب یکی از وزرا برنامه‌ها و عملکردهای وزارتخانه خود را برای رئیس جمهور تشریح می‌کرد.

به گفته نزدیکان بوتفلیقه او کار را عبادت می‌دانست از همین رو در ماه رمضان‌ها فعال‌تر و پرکارتر از قبل هم بود اما زمان افطار که می‌شد به سراغ مادرش می‌رفت و با او روزه‌اش را باز می‌کرد آن هم نه با غذاهای رنگین بلکه به خوردن دو عدد خرما و یک فنجان شیر اکتفا می‌کرد.

بعد از افطار او شروع به تلاوت قرآن کریم می‌کرد و ساعات طولانی را به عبادت مشغول بود. ساعات خوابش چه در ماه رمضان و چه غیر آن کم بود. او معتقد بود رمضان ماه کار و عبادت بیش‌تر است کار انسان را به خدا نزدیک‌تر می‌کند به گفته نزدیکانش ذکر زبان همیشگی او الله، الحمد لله و تبارك الله بود.

به گفته نزدیکان رئیس جمهور فقید الجزایر، او از دروغ خیلی بدش می‌آمد و در ماه مبارک رمضان هم بارها به مسئولین برای داشتن صداقت با مردم سفارش می‌کرد و به آنها گوشزد می‌کرد که «وای بر کسی که در این ماه مبارک دروغ بگوید». او دروغ را موجب ابطال روزه می‌دانست، از همین رو وقتی متوجه می‌شد که یکی از وزرایش دروغی گفته بود خیلی خشمگین می‌شد و از همین رو جلسات ویژه سوال از وزرا را در ماه مبارک رمضان می‌گذاشت تا فرصتی برای امتحان وزرا باشد.

او در این جلسات به یک عضو معارض در پارلمان یا یک کارشناسی تبدیل می‌شد که بر روی هر نکته دقیق شده و بر جزئیات مسائل تمرکز می کرد تا به قول معروف مو را از ماست بکشد.

به گفته نزدیکان بوتفلیقه او در ماه‌های مبارک رمضان ترجیح می داد سفر خارجی هم نداشته باشد و تا می‌توانست شخصیت‌های خارجی را هم در این ماه به حضور نمی‌پذیرفت.

رئیس جمهور فقید الجزایر همچنین فرصت ماه مبارک رمضان را برای ملاقات با روحانیون و رجال دینی از دست نمی‌داد.

در ادامه تصاویری از عبدالعزیز بوتقلیقه را در گذر زمان مشاهده می‌کنید.