مسجد «العتیق» الجزایر؛ از مبارزه با استعمار تا مشارکت در خیرات

 به گزارش ایکنا به نقل از الرایه، مسجد العتیق در محله الکا در شهر عین التوته در استان بانته الجزایر که اوایل دهه 30 قرن گذشته ساخته شده است، اولین و قدیمی‌ترین مسجد این شهر شناخته می‌شود.

انجمن علمای مسلمان عین توته می‌گوید مسجد العتیق همواره چراغ راه و قلعه نفوذناپذیر مسلمانان این منطقه بوده است.
حکایت ساخت مسجد این است که در زمان استعمار ایتالیا بر الجزایر یکی از چهره‌های سرشناس شهر عین توته به نام محمد شاده که استاد آموزش قرآن و علوم اسلامی بوده است، محلی را اجاره و به اهالی شهر در آنجا قرآن می‌آموخت. وقت نماز هم که می‌شد جمعی از مردم به آنجا می‌آمدند و با هم در آن مکان کوچک نماز جماعت می‌خواندند.
با گذشت زمان که بر تعداد نمازگزاران در آن مکان آموزشی افزوده می‌شد، حاکم ایتالیایی وقت آن زمان با نام «جوزف مگلیلوی» (MAGLIOLI) پیشنهاد می‌دهد که مسجدی را بنا کنند و او هم در ساخت مسجد همکاری خواهد کرد.
پس از ساخت مسجد، انجمن علمای مسلمان عین توته در همان جا تأسیس شد که جمعی از شیوخ آن زمان از جمله بن حفیظ ابراهیم، سی عمار یحیاوی، ابراهیم یحیاوی، قوارف احمد و دیگران اعضای هیاچئت رئیسه آن بودند.
مسجد العتیق که در سال 1931 میلادی افتتاح شده است، در خیابان تاریخی و دینی شهید الطیب بن بعطوش عین توته واقع است.
نام مسجد را هم در ابتدا مسجد حر گذاشته بودند، زیرا آن زمان الجزایر تحت استعمار فرانسه بود؛ بعداً هم در سال 1968 و چند سالی پس از استقلال الجزایر از چنگ استعمارگران، این مسجد، مسجد امیر عبدالقادر خوانده شد به یاد این رهبر مبارزان ضد استعمارگری الجزایر که در همان سال 1968پیکر او از دمشق به الجزایر بازگردانده شد و سپس از آنجا که اولین و قدیمی‌ترین مسجد شهر عین توته بود، مسجد عتیق نامیده شد.
به دنبال آن نخستین مدرسه عربی اسلامی در عین توته هم به همت انجمن علمای مسلمان این شهر در سال 1936 تأسیس شد و شیخ احمد بن عثمان عوفی، امام مسجد عتیق و شیخ محمد قشی در آنجا به تدریس مشغول شدند.

مسجد عتیق از یک کتابخانه غنی برخوردار است که در آن مجلات و کتب دینی، فقهی و علمی نگهداری و به امانت داده می‌شود. این کتابخانه در دهه نود به دلیل اوضاع امنیتی آن زمان تعطیل شد؛ اما مجدداً در سال 2011 بازگشایی شد.
این مسجد از ابتدا مناره کوچکی داشت که با توسعه مسجد در سال 1994 مناره‌ای به ارتفاع 35 متر برای آن ساخته شد.

مسجد عتیق هم اینک محل انجام بسیاری از امور خیریه و پناه امن فقرا و نیازمندان است.
مدرسه عربی ـ‌ اسلامی عین توته نیز سال‌ها با جدیت به تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان این شهر پرداخت، اما در سال 1957توسط استعمارگران فرانسوی بسته شد و پس از استقلال الجزایر دوباره کار خود را از سر گرفت.