این تهیهکننده بیان کرد: سینمای بومی و ملی باید تمامی فرهنگ این سرزمین را در برگیرد. یعنی کارهایی که در آن تمامی خرده فرهنگها مد نظر قرار گیرد. پرداختن به قومیتها به معنای قومیتگرایی نیست، بلکه این امر میتواند در خدمت فرهنگ ایرانی باشد. مثلا جوانمردی و ایثار یکی از شاخصهها در تمامی خرده فرهنگهاست پس وقتی به این موضوعات میپردازیم به نوعی ارزشهای بومی خود را اشاعه دادهایم.
این تهیهکننده متذکر شد: یکی دیگر از شاخصههای فرهنگی، تنوع رنگ است. منظور اینکه در پوشش آثار باید کل ایران را مشاهده کنیم. این اتفاق در سینمای هند به خوبی رخ داده و تنوع را در لباسها شاهدیم اما انصافاً این موضوع را در فیلمهای ایرانی شاهد نیستیم. این درحالیست که پوششهای ایرانی به لحاظ تنوع رنگ، زیباییهایی دارد که اگر در آثار سینمایی مدنظر قرار گیرد به نظرم جذابیت آن خیرهکننده خواهد بود.
تهیهکننده «لطفا مزاحم نشوید» در پاسخ به این سوال که سیاستهای سازمان سینمایی چگونه میتواند ما را به سمت فیلمهای بومی و ایرانی هدایت کند؟ بیان کرد: بحث دیگر به استانداردسازی در سینما مربوط میشود. منظور اینکه فیلم فرهنگی و بومی نباید کاری کمهزینه یا غیرجذاب باشد، چون عموماً این تصور وجود دارد که فیلم فرهنگی کارهایی برای مخاطب خاص است، درصورتیکه وقتی یک فیلم بومی ساخته میشود همه جغرافیای ایران را در بر میگیرد. این امر دقیقاً در راستای جذب مخاطب عام است.
احمدی در پاسخ به این سوال که آیا تنوع بومی کشورمان ظرفیت جهانی شدن را دارد؟ بیان کرد: برای اینکه بتوانیم فرهنگ خود را به دنیا عرضه کنیم باید استانداردهای سینمایی را بالا ببریم البته قبول دارم در بحثهای هنری فیلمهای ایرانی در تمامی جشنوارههای بینالمللی حضور دارند ولی برای فراگیر شدن، نیاز است به اکران جهانی نیز دست پیدا کنیم.
تهیهکننده «شاعر زبالهها» متذکر شد: جذابیت فرهنگ ایرانی تنها به رنگها یا آداب خلاصه نمیشود، بلکه اخلاقیاتی که در فیلمهای ایرانی وجود دارد برای همه مردم دنیا مورد پسند است. در فیلمهای ایرانی موضوعات غیراخلاقی وجود ندارد. این موضوع مورد پسند همه مردم دنیاست. چراکه خانواده در همه دنیا برای خود یک اصولی دارد که مشترک است. حال تصور کنید در فیلمی، خانواده شکلی اخلاقمدار داشته باشد. آیا این موضوع به جذابیت تولیدات ایرانی در بازار بینالملل ختم نخواهد شد؟
انتهای پیام