فقدان وفاق جمعی در مدیریت قرآنی؛ عمده مسئله بی‌اقتداری اتحادیه مؤسسات قرآنی
عضو اتحادیه تشکل‌ها و مؤسسات قرآن و عترت کشور با اشاره به چالش‌هایی که بر سر راه فعالیت مؤسسات قرآنی وجود دارد، گفت: عمده دلیل این مشکلات آن است که هنوز درباره جایگاه مؤسسات قرآنی، اتحادیه‌ها و کارکردهایی که می‌تواند داشته باشد در ساختار قرآنی کشور به وفاق جمعی نرسیده‌ایم.
سیدعلی سرابی، عضو اتحادیه تشکل‌ها و مؤسسات قرآن و عترت کشور در گفت‌وگو با ایکنا از فارس، با اشاره به وجود چالش‌های مختلفی که مؤسسات قرآنی و در سطح بالاتر، اتحادیه‌های استانی و اتحادیه کشوری با آن مواجه هستند، تصریح کرد: عمده مشکل این است که هنوز درباره جایگاه مؤسسات قرآنی و مخصوصاً اتحادیه‌ها و کارکردهایی که می‌تواند داشته باشد در ساختار قرآنی کشور به وفاق جمعی نرسیده‌ایم.
سرابی اظهار کرد: به عنوان مثال اکنون نگاه و انتظار این است که اتحادیه نهاد واسطی بین فعالان قرآنی مردمی و دولت است، بنابراین دولت باید هرگونه تعامل، ارتباط و خدمات‌گیری از مؤسسات قرآنی را با واسطه اتحادیه انجام دهد، همانطور که در بسیاری از اتحادیه‌های صنفی دیگر نیز این را می‌بینیم و حتی در اصناف دیگر پروانه فعالیت واحدهای صنفی را اتحادیه صادر می‌کند و این از دیرباز در کشور سابقه دارد، اما در خصوص اتحادیه‌های فرهنگی و قرآنی هنوز این جایگاه تثبیت نشده است که به همین دلیل با مشکلات مختلفی مواجه هستیم.
عضو هیئت مدیره اتحادیه کشوری مؤسسات و تشکل‌های قرآن و عترت با اشاره به اینکه یکی از مشکلات ما انسجام درونی اتحادیه است، یادآور شد: وقتی همه مسائل حقوقی، امکانات و حمایت‌هایی که یک مؤسسه باید داشته باشد، موکول به عضویت و تمکین از اتحادیه نباشد و بتواند به صورت مستقیم نیز با دستگاه‌های دولتی که امکاناتی در اختیار دارند، تعامل داشته باشد طبیعتاً این مرکزیت در اتحادیه به وجود نخواهد آمد و اتحادیه، آن قدرت و اقتدار تشکیلاتی را نخواهد داشت؛ این یکی از تبعات جایگاهی است که هنوز تثبیت نشده است.
وی ادامه داد: وقتی سازمان‌ها و نهادها می‌توانند مستقیم با مؤسسات ارتباط، برقرار و تعامل کنند و خدمات دهند و خدمات بگیرند طبعاً اتحادیه به حاشیه رانده می‌شود، در این مسئله نمی‌خواهم دستگاه‌های دولتی را مقصر بدانم بلکه مسئله این است که در نهادهای تصمیم‌گیرنده و سیاست‌گذار به جمع‌بندی نرسیده‌ایم، شاید نهادها و ساختارهای دولتی نیز برای این نوع از تعامل و رفتار سازمانی، استدلال‌هایی داشته باشند مثلاً ممکن است بگویند که اتحادیه در واقع از لحاظ توانمندی‌ها و قدرت عملیاتی و مدیریتی، توانمندی لازم را برای اداره این مجموعه ندارد که همه ظرفیت خود را به آن بسپاریم اما به نظر می‌رسد مهم‌ترین چالش ما همین است.
سرابی در پایان گفت: وقتی چنین چالشی داریم یعنی اتحادیه از اقتدار لازم برخوردار نیست و در ادامه در گرفتن حمایت برای مؤسسات، پشتیبانی‌های حقوقی، تقنینی و قانونی از مؤسسات و رساندن امکانات و حمایت‌ها به آن‌ها دچار مسئله می‌شود.
انتهای پیام
