توصیه به تدبر در قرآن و پرهیز از تلاوت گذرا + فیلم

به گزارش ایکنا، محفل قرآنی اعضای کانون قرآن و عترت دانشکده علوم قرآنی مشهد در شبستان مسجد گوهرشاد که با حضور و سخنرانی حجت‌الاسلام و‌المسلمین مهدی یعقوبی؛ قاری و کارشناس قرآنی برگزار شد، حاوی نکاتی تدبری درباره درک عمیق معانی قرآن در عین قرائت مداوم آن بود که به گزیده‌ای از آن اشاره می‌شود:

نکات مطرح شده در قرآن حاوی رهنمودها و اشاراتی است که می‌تواند انسان را در مسیر هدایت خود قرار دهد، به شرط آنکه خواندن قرآن به شکلی گذرا و بدون توقف و تأمل در معانی آیات و اصطلاحاً سَرسَری و صرفاً با اتکا به الفاظ آن، نباشد.

عمل به دستورات قرآن و جاری ساختن آن در مناسبات و امور زندگی از مصادیق تقوای الهی است و در هنگام خواندن و تدبر در قرآن باید متوجه این نکته بود که خداوند در کلام خود، قصد دارد چه مطلبی را به ما بفهماند؛ این مسیری است که چه از نظر اعتقادی و چه اخلاقی پیش روی ماست، هر چند که ما در اغلب موارد، راه را به درستی طی نمی‌کنیم.

در اینجا به ذکر مطلبی اشاره می‌کنم؛ شخصی که دارای مشکلات فراوانی در زندگی بود روزی به نزد مرحوم نخودکی می‌رود و به ایشان می‌گوید که برای رفع نیاز و حوائج زندگی خود نیاز به راهنمایی و مشاوره دارم که مرحوم نخودکی نیز قرائت همه روزه سوره «یاسین» را به این فرد توصیه می‌کند. فرد شادمان به موطن خود بازمی‌گردد و خواندن هر روزه سوره «یاسین» را در دستور کار خود قرار می‌دهد اما بعد از مدتی هیچ تأثیر و تغییری را در شرایط زندگی خود احساس نمی‌کند و لذا مجدد به نزد این عالم و عارف بزرگ مراجعه می‌کند.

در مراجعت دوباره این شخص به مرحوم نخودکی، ملاحظه می‌کند که او برای افراد دیگری که مانند او در زندگی مشکل دارند مجدد قرائت سوره «یاسین» را توصیه می کند لذا معترض می‌شود که آنچه گفتید را انجام دادم و نتیجه نداد؛ چگونه است که آن را برای دیگران نیز توصیه می‌کنید؟ همانجا مرحوم نخودکی به او در مورد کیفیت قرائت این سوره پرسش می‌کند. وقتی فرد مطرح می‌کند که سوره را به نحوی قرائت می‌کرده  که انگار برای آن حرمتی قائل نبوده  و چندان توجهی به معانی نداشته، مرحوم نخودکی ایراد کار فرد را چنین مواجهه‌ای با قرآن بیان می‌کند.

نکته مهم در توجه به این امر است که ما بعضاً به اعجاز قرآن باور نداریم که این امر موجب می‌شود که این کتاب و رهنمودهای آن را چندان جدی نگیریم؛ این امر ممکن است از کاهلی و سستی ایمان ما نسبت به کلام وحی و رسالت پیامبرانش ناشی شود و لذا در این امر بهتر آن است که به تأسی از رفتار معصوم(ع) سعی در تأمل و تفکر بیشتری در معانی و اشارات قرآنی داشته باشیم که در احوالات امام رضا(ع) به این موضوع برمی‌خوریم که ایشان علاوه بر اصرار بر مداومت به قرائت قرآن، تأکید بر تأمل و تفکر در معانی آن در مواجهه با نزدیکان خود داشتند.