جشنواره‌های دانشجویی بهترین محمل برای پرداخت به موضوعات دینی است
استاد دانشگاه سوره گفت: اگر قرار است به موضوعات دینی در سینما توجه شود جشنواره‌ها بهترین محل برای آن است زیرا در فستیوال‌های دانشگاهی فرصت برای تحلیل دانشگاهی و علمی وجود دارد.
چند سالی است رویدادهای مرتبط با دانشجویان در محمل‌های گوناگون و موضوعات مختلف به شدت کمرنگ شده و این موضوع در موارد فرهنگی و هنری رنگ‌باختگی بیشتری دارد. شعر، داستان، سینما، تئاتر و هنرهای تجسمی از هنرهایی هستند که می‌توان با برگزاری رویدادهایی پیرامون آنها علاوه بر ایجاد مشارکت و همدلی بین دانشجویان، چالشی سالم برای کسب تجربه آفرید. در ارتباط با این موضوع و تعطیلی بسیاری از این رویدادها با چهره‌های مختلف هنری و دانشگاهی در خبرگزاری بین‌المللی قرآن به گفت‌وگو نشسته‌ایم تا به یک جمع‌بندی پیرامون شناخت عوامل مختلف این اتفاق و ارائه راهکاری برای برگزاری مجدد برسیم.
نخستین گفت‌و‌گوی ایکنا در این سلسله‌گفت‌وگوها به رامتین شهبازی؛ استاد دانشگاه سوره و کارشناس سینما اختصاص دارد.
ایکنا – لطفا ابتدای بحث را با کارکرد فستیوال‌های دانشجویی در سینما یا تئاتر شروع کنید.
جشنواره‌های خوبی با محوریت موضوعات دانشجویی در حال برگزاری است که برخلاف برخی تصورات کارکرد لازم را هم دارا هستند. دو جشنواره «نهال» و «سایه» عنوان این دو رویداد هستند. جشنواره فیلم کوتاه «نهال» به صورت بین‌المللی برگزار می‌شود و برگزارکننده آن دانشگاه هنر است. جشنواره «سایه» نیز در حوزه فیلم کوتاه و توسط سوره دانشگاه سوره برگزار می‌شود. این دو رویداد در امر معرفی فیلمسازان چهره بسیار موفق عمل کرده‌اند. شهرام مکری، سعید روستایی، رقیه توکلی، پدرام امیری، حسین امیری و... بهترین مثال‌ها در این رابطه هستند. در حوزه تئاتر نیز، جشنواره‌هایی دانشجویی خوبی چون؛ جشنواره تئاتر دانشگاهی، جشنواره تئاتر دانشگاه سوره و دانشگاه هنر برگزار می‌شود.
نکته ناراحت‌کننده پیرامون این جشنواره‌ها به محدودیت‌‌هایی برمی‌گردد که در حوزه مالی برای چنین رویدادهایی وجود دارد و به نوعی باعث می‌شود جشنواره‌های دانشجویی گاهی اوقات با تأخیر برگزار شود. جشنواره‌های دانشجویی باید حمایت شوند زیرا بودجه دانشگاه‌ها محدود است و نمی‌توان توقع داشت که این مراکز به تنهایی بار مالی چنین فستیوال‌هایی را بر عهده گیرند. بودجه مرکز آموزشی محدود است برای همین اگر بخواهیم این قبیل اتفاقات را رها کنیم باعث کم‌رمقی آن خواهیم شد. در چنین شرایطی به وزارت ارشاد پیشنهاد می‌کنم حمایت ویژه از جشنواره‌های دانشجویی داشته باشند تا در آینده هنرمندان خبره‌ای را به سینما عرضه کنیم. وقتی از حمایت حرف می‌زنم حتماً باید نکته‌ای را به صورت ویژه مدنظر داشت. آن‌هم اینکه حمایت نباید به معنای هدایت تعبیر شود. چون وقتی این وضعیت پیش می‌آید جهت‌دهی‌هایی پیش خواهد آمد؛ اتفاقی که به ذات دانشگاهی این جشنواره ضربه خواهد زد.
ایکنا – جشنواره‌های دانشجویی، اتفاقاتی خاص هستند که مخاطبان آن طیف تحصیل‌کرده را در برمی‌گیرد. آیا این ویژگی را باید امتیاز دانست یا اینکه ضعف شمرده می‌شود؟
اتفاقاً حاصل چنین جشنواره‌هایی، خاص بودن آن‌هاست وگرنه فستیوال‌هایی نظیر؛ فیلم کوتاه تهران، سینما حقیقت و... وجود دارد. در این قبیل جشنواره‌ها جسارت‌هایی وجود دارد که مخاطبش تنها دانشجویان هستند بنابراین من خاص بدون مخاطبان این قبیل رویدادها را نه‌تنها ضعف، بلکه امتیاز می‌دانم. یکی دیگر از الزاماتی که برای جشنواره‌های دانشجویی در عالم هنر متصور هستم برگزاری کارگاه‌هایی است که قادرند شکل درسی و آموزشی داشته باشند. همچنین برگزاری متمرکز جشنواره‌های دانشجویی اقدام مثبت دیگری است که خوشبختانه موردتوجه قرار می‌گیرد. برای مثال جشنواره «سایه» در دانشگاه سوره یا جشنواره دانشگاهی با محوریت دانشجویان در دانشگاه تهران برگزار می‌شود.
ایکنا- جدا از نقاط قوت درباره برخی کمبودها حرف زدید که اگر برطرف شود شاهد اتفاقات مثبت‌تری را شاهد خواهیم بود. این موارد کدامند؟
به دلیل تغییراتی که در بحث مدیریت دانشگاه‌های پیش می‌آید شاهد برخی تأخیرها در برگزاری جشنواره‌های دانشجویی هستیم، بنابراین پیشنهاد می‌کنم اگر در این رابطه سیاست‌گذاری منسجمی وجود داشته باشد تا با تغییرات مدیریتی به جشنواره صدمه وارد نشود. نکته بعد اینکه باید به دانشجویان اعتماد کرد و اجازه دهیم صفر تا صد این اتفاقات توسط دانشجویان انجام شود حتی دبیر این جشنواره‌ها نیز باید از میان دانشجویان باشد. دانشجو نمی‌تواند کارش را به جشنواره فجر یا فیلم کوتاه تهران ببرد. جشنواره‌های دانشجویی تنها محل رشد آثار دانشجویی هستند.
مشکل بعدی که برای جشنواره‌های هنری رخ می‌دهد و به نوعی جشنواره‌های دانشجویی را هم در برمی‌گیرد سیاست‌زدگی است. این مشکل نیز تنها منوط به جشنواره‌های هنری نیست بلکه اکثراً نهادی، فرهنگی، اجتماعی و... به نوعی سیاست‌زده هستند.
ایکنا – بیشتر جشنواره‌های دانشجویی شکلی دولتی دارند. آیا برگزاری دولتی این قبیل رویدادها، اتفاقی مثبت محسوب می‌شود یا اینکه باید آن را معضلی محسوب کرد؟
جشنواره‌ای وجود دارند که از طریق بخش خصوصی اداره می‌شوند اما این شکل اجرا عموماً ماندگار نیست زیرا اولاً تأمین بودجه برای دوره‌های متعدد از عهده بخش خصوصی خارج است. همچنین دریافت مجوزهای لازم بیشتر از عهده نهادهای دولتی برمی‌آید اما بازهم متذکر می‌شوم برگزاری دولتی درنهایت برخی نظارت‌ها را در پی خواهد داشت که عمدتاً مورد رضایت دانشجویان نیز نیست.
ایکنا – بحث دیگری که می‌تواند به کاربردی شدن بیشتر جشنواره‌های دانشجویی کمک کند برگزاری بین‌المللی آن است. پیرامون این موضوع توضیح دهید.
این اتفاق در جشنواره نهال رخ می‌دهد. برگزاری بین‌المللی جشنواره‌های دانشجویی منجر به مراوداتی می‌شود که رشد کیفی تولیدات را در پی خواهد داشت. نکته بعد اینکه برگزاری بین‌المللی کمک می‌کند تا دانش و تخصص فیلمسازی، بین کشورها تبادل شود به ویژه در حوزه دانشجویی این اتفاق می‌تواند شکلی علمی داشته باشد. مسئله‌ای درباره جشنواره دانشجویی وجود دارد آن‌هم اینکه، این قبیل اتفاقات حتماً نباید به صورت سالیانه برگزار شود زیرا تولیدات لازم وجود ندارد پس توصیه می‌کنم به صورت دوسالانه برگزار شد تا دستاوردهای آن عینی‌تر شود.
ایکنا - به عنوان سؤال پایانی بفرمایید که آیا جشنواره‌های دانشجویی قادرند به مفاهیم دینی و انقلابی هم نظر داشته باشند؟
اتفاقاً اگر قرار است به موضوعات دینی در سینما توجه شود بهترین محل این قبیل جشنواره‌ها است زیرا در فستیوال‌های دانشگاهی فرصت برای تحلیل دانشگاهی و علمی وجود دارد و همین مهم اتفاق بسیار مثبتی در سینما به حساب می‌آید. بهترین نمونه نیز در این رابطه دانشگاه سوره است. در این مرکز اتفاقاتی که رخ می‌دهد بار دینی دارد اما با این فرق که نگاه به این موضوع فارغ از کلیشه‌های رایج است.
انتهای پیام
