لزوم اتخاذ راهبرد هوشمندانه در برابر شیطان مرکب عنکبوتی

عباسعلی رهبر، عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی، یادداشتی برای ایکنا با عنوان «لزوم اتخاذ راهبرد هوشمندانه در برابر شیطان مرکب عنکبوتی» ارسال کرده که در ادامه می‌خوانیم:

«مَثَلُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِياءَ كَمَثَلِ الْعَنْكَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَيْتاً وَ إِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنْكَبُوتِ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ»

مَثَلِ كسانى كه غير خدا را سرپرست خود برگزيدند، همانند مَثَل عنكبوت است كه (براى خود) خانه‌اى ساخته و البتّه سست‌ترين خانه‌ها خانه‌ عنكبوت است اگر مى‌دانستند.

هرچند استراتژی جنگ بین جنگ‌ها و استراتژی پیش‌دستانه و بازدارنده اسرائیل شکست خورده است اما جمهوری اسلامی ایران لازم است راهبرد هوشمندانه که متشکل از عقلانیت انقلابی، توجه به احساسات  محور مقاومت و آزادگان جهان و همچنین استعانت از الطاف الهی و توجه به نصرت الهی را مانند وعده صادق مورد توجه قرار دهد.

استراتژی «جنگ بین جنگ‌ها» بر این فرض استوار است که اسرائیل هر چند سال، یک درگیری را با محور مقاومت تجربه می‌کند. هدف این استراتژی به تأخیر انداختن هرچه بیشتر درگیری و تقویت موقعیت استراتژیک اسرائیل به منظور آماده شدن برای دور بُعدی تنش‌ها است.

استراتژی اسرائیل در انطباق خویش با مشکلات منطقه‌ای از جمله افزایش قدرت محور مقاومت، منجر به ظهور یک سیاست نظامی محور تهاجمی شده است و باید اذعان کرد که با درایت ناصحانه رهبری معظم و همت مجاهدین مقاومت و نصرت الهی اقدامات تهاجمی صهیونیستی کم اثر برای شیطان مرکب و پر اثر برای محور مقاومت و مردم فلسطین بوده است.

هرچند که رژیم صهیونیستی اقدامات تهاجمی مانند جنگ پیشگیرانه، عملیات پیش دستانه و ترور مخالفان، برقراری رابطه با کشورهای پیرامون جهان عرب در قالب «دکترین پیرامونی»، سیاست بازدارندگی و به ویژه بازدارندگی هسته‌ای و برخورداری از حمایت همه جانبه ابرقدرتی همچون آمریکا برای پیشبرد اهداف توسعه‌طلبانه‌اش را در زمره اصلی‌ترین محورهای سیاست امنیت ملی خود قرار داده است اما توجهات الهی و نصرت الهی را باید در مواجهه با شیطان اکبر و شیطان مرکب و پیروزی بر آنها جدی گرفت. 

شهید ابراهیم هادی در مصاحبه با خبرنگاری که در بیمارستان به سراغ او آمده بود، گفت: «در فتح‌المبین ما عملیات نکردیم! ما فقط راهپیمایی می‌کردیم و شعارمان «یا زهرا» بود. آنجا هرچه که بود نظر عنایت خود خانم حضرت صدیقه طاهره(س) بود».