شباهت‌های نسل‌کشی مسلمانان در بوسنی و هرزگوین با قتل‌عام اهالی غزه
سکوت و همراهی سازمان ملل به مدت ۴ سال با صرب‌ها که هر جنایتی می‌خواستند در بوسنی انجام دادند با فرصت دهی فعلی سازمان ملل به صهیونیست‌ها که قریب یک سال است مردم بی‌پناه غزه را قتل عام می‌کنند بی‌شباهت نیست.
مرتضی نجفی قدسی، فعال قرآنی به مناسبت سی‌امین سالگرد نسل‌کشی مسلمانان بوسنی و هرزگوین در اروپا در یادداشتی که در اختیار ایکنا قرار داده به شباهت‌های این نسل‌کشی با مردم مسلمان غزه پرداخته و تأکید می‌کند که تقریباً تمامی جنایت‌های صهیونیست‌ها در غزه، مشابه جنایت‌های ۳۰ سال پیش صربهای آدم‌کش در بوسنی و هرزگوین علیه مسلمانان سربرنیتسا است.
سکوت و همراهی سازمان ملل به مدت ۴ سال با صرب‌ها که هر جنایتی می‌خواستند با مسلمانان بوسنی و هرزگوین انجام دادند با فرصت‌دهی فعلی سازمان ملل به صهیونیست‌ها که قریب یک سال است مردم بی‌پناه غزه را قتل عام می‌کنند بی‌شباهت نیست! جمعیت مسلمانان بوسنی و هرزگوین هم مانند مردم غزه حدود ۲ میلیون نفر بودند که همه را آواره کردند و تحت محاصره شدید غذایی قرار دادند و همه راه‌های کمک‌رسانی را هم بستند.
متن این یادداشت به شرح ذیل است:
بسم الله الرحمن الرحیم
حدود سی سال از نسل‌کشی مسلمانان در بوسنی و هرزگوین می‌گذرد که شباهت‌های زیادی به نسل‌کشی هم اکنون فلسطینیان در غزه دارد.
اسلام در قرن سوم و چهارم هجری و از طریق جاده ابریشم توسط بازرگانان ایرانی به منطقه بالکان اروپا راه یافت و البته در دوره عثمانی‌ها گسترش یافت و ساداتی از نسل حسنین همیشه در بوسنی و هرزگوین زندگی می‌کردند.
بوسنی و هرزگوین از مناطق بسیار زیبا و جنگلی و حاصلخیز در قلب بالکان در جنوب اروپاست که از قرن ۱۵ تا ۲۰ قبل از جنگ جهانی اول بخشی از امپراطوری عظیم عثمانی محسوب می‌شد و بعد از جنگ جهانی اول بخشی از کشور پادشاهی یوگسلاوی شد و بعد از جنگ جهانی دوم نیز یکی از شش جمهوری فدرالیته یوگسلاوی بود که عبارت بودند از صربستان، اسلوونی، کرواسی، مقدونیه، مونته نگرو و بوسنی و هرزگوین.
با فروپاشی کمونیسم در یوگسلاوی در سال ۱۹۹۱، جمهوری بوسنی و هرزگوین در روز اول مارس ۱۹۹۲ رفراندومی برای اعلام استقلال برگزار کرد و چون اکثریت این کشور را مسلمانان تشکیل می‌دادند و دول غربی خوش نداشتند تا یک کشور مستقل مسلمان در قلب اروپا اعلام وجود کند، بلافاصله دست به‌کار شده و ارتش صربستان را به حمایت از اقلیت صربهای بوسنی و هرزگوین فرا خواندند و ارتش صرب یوگسلاوی در ششم آوریل همان سال ۱۹۹۲ به محاصره تمام مناطق مسلمان‌نشین بوسنی و هرزگوین پرداخت.
صرب‌ها از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۵ یعنی حدود ۴ سال به محاصره غذایی و کشتار وحشیانه مردم مسلمان بوسنی و هرزگوین پرداختند و در این مدت از هیچ جنایتی فروگذار نکردند و به اقرار بسیاری از رسانه‌های غربی، صرب‌ها با مسلمانان، جنگی قرون وسطایی انجام دادند، شکنجه‌ها می‌کردند، بدن‌ها را مُثله مُثله می‌کردند، به دختران و زنان تجاوز می‌کردند و به آنها آنقدر گرسنگی می‌دادند تا از شدت گرسنگی بمیرند، حتی به بچه‌های ۴ ساله هم تجاوز می‌کردند و کشتارهای جمعی انجام می‌دادند که به عنوان مثال در شهر سِربرنِیتسا که داستان غم‌انگیزی دارد بعد از ورود به شهر در ظرف یک هفته بیش از ۱۲ هزار نفر از مردان را کشتند!
در تمام این چهار سال، کشورهای اروپایی حاضر به دخالت در این جنگ نشدند و می‌گفتند به ما مربوط نیست و یک جنگ داخلی است! و حال آنکه در پشت پرده نمی‌خواستند دولت مسلمانی در اروپا شکل بگیرد و آنقدر ایجاد فرصت کردند تا صرب‌ها تمام دو میلیون مسلمان بوسنی و هرزگوین را آواره کرده و طبق برخی از نقل‌ها قریب سیصد هزار نفر از مسلمانان را در این ۴ سال قتل عام کردند و به بیش از ۶۰ هزار زن و دختر تجاوز جنسی کردند و بیش از ۸۰۰ مسجد را خراب کردند و کتابخانه تاریخی سارایوو را به آتش کشیدند و زنان را در اردوگاه‌های داخل صربستان بردند که روزنامه انگلیسی گاردین در یک نقشه تمام صفحه خود ۱۷ اردوگاه تجاوز به دختران و زنان بوسینایی را مشخص می‌کند.
در تمام طول این سال‌ها علی عزت بگوویچ، رهبر فقید مسلمانان بوسنی و هرزگوین نماد استقلال و مقاومت در برابر سلطه‌گری و زورگویی صرب‌ها بود و مردم مسلمان هم با کمترین امکانات دست از مقاومت بر نمی‌داشتند و بعضی شهرهای بوسنی مانند سربرنیتسا قهرمانانه مقاومت می‌کرد تا اینکه شورای امنیت سازمان ملل این شهر را منطقه امن اعلام کرد و نیروهای ناتو هم وظیفه حراست هوایی آن را بر عهده گرفتند و ۴۰۰ تن از نیروهای هلندی حافظ صلح سازمان ملل نیز به عنوان خط حائل صرب‌ها و مسلمانان قرار گرفتند و لیکن نیروهای هلندی که هر شب با نیروهای صربستان بساط میگساری و رقاصی داشتند، در نقشه‌ای حساب شده به مردم سربرنیتسا اعلام کردند اگر امنیت جانی خود را تضمین شده می‌خواهید اسلحه‌های خود را تحویل به ما دهید و حفاظت از خود را به ما بسپارید و مسلمانان خسته از جنگ هم به حرف آنها اعتماد کردند و اسلحه‌ها را تحویل دادند و پس از آن نیروهای هلندی حافظ صلح کنار رفتند و فرماندهان نیروهای صرب با هزاران سرباز خون آشام وارد شهر شده و مردم بی‌پناه را کشتارهای وحشیانه کردند که طبق آمار رسمی سازمان ملل ۸۳۷۲ نفر را به قتل رساندند گرچه بسیار بیشتر از این آمار نقل کرده‌اند و حدود ۱۵ هزار نفر هم به جنگل‌ها گریختند و اکثریت آنها هم گرفتار کمین‌های صرب‌ها افتادند و کشته شده و در گورهایی دسته جمعی به خاک سپرده شدند به‌طوری که هنوز بعد از گذشت سال‌ها، هر چند گاهی گورهای جدید دسته جمعی کشف می‌شود و خلاصه فجایع این چهار سال بر مسلمانان مظلوم بوسنی و هرزگوین که هیچ حامی و پناهی هم جز خودشان نداشتند، به‌قدری زیاد است که از حوصله یک مقاله و حتی یک کتاب هم خارج است.
تنها جرم مسلمانان بوسنی و هرزگوین، مسلمان بودن آنها بود، به‌طوری که از یکی فرماندهان صرب می‌پرسند شما چرا مسلمانان را قتل عام می‌کنید؟ که او جواب می‌دهد چون اینها گوشت خوک نمی‌خورند!
متأسفانه سازمان ملل به وظیفه اصلی خود در جلوگیری از این کشتارهای وحشیانه آن هم در قلب اروپا هیچ توجهی نکرد و اگر هم قطعنامه‌ای در شورای امنیت صادر می‌شد، مانند قطعنامه ۸۱۹ که نیروهای ناتو را به حفاظت هوایی از شهر سربرنیتسا موظف کرد، امّا نیروهای ناتو هیچ اقدامی نکردند و حتی نیروهای حافظ صلح سازمان ملل با جمع‌آوری مختصر اسلحه‌های جنگجویان در این شهر مقدمه سقوط آن را فراهم کردند و این شهر بی‌دفاع را برای کشتار جمعی به صرب‌ها سپردند!
البته از آنجا که این جنایات، حقوق بشر آمریکایی و اروپایی را در جهان عملاً زیر سؤال برد آنها به حرکت‌های نمادینی آن هم سال‌ها پس از پایان جنگ بوسنی پرداختند، مثلاً در سال ۲۰۰۵ یعنی 10 سال بعد از اتمام جنگ بوسنی کنگره آمریکا اعلام کرد سیاست‌های دولت صربستان در تجاوز و پاکسازی قومی شرایط نسل‌کشی را داشته است! و یا مثلاً سه دادگاه در آلمان بعد از سال‌ها به نسل‌کشی بودن کشتار مردم بوسنی مخصوصاً سربرنیستا حکم دادند و از همه بدتر در ۸ ژوئن سال ۲۰۲۱ یعنی ۲۶ سال پس از پایان جنگ بوسنی، قضات دادگاه سازمان ملل به راتکو ملادیچ، فرمانده نیروهای صرب که به قصاب صرب‌ها شهرت یافته است به دلیل نسل‌کشی و کشتار و جنایات جنگی، وی را به حبس ابد محکوم کردند!
حال شما ببینید سبوعیت رفتار صهیونیست‌ها با فلسطینیان و مخصوصاً مردم غزه چقدر شباهت با رفتار وحشیانه صرب‌ها با مسلمانان بوسنی دارد.
سکوت و همراهی سازمان ملل به مدت ۴ سال با صرب‌ها که هر جنایتی می‌خواستند در بوسنی انجام دادند با فرصت‌دهی فعلی سازمان ملل به صهیونیست‌ها که قریب یک سال است، مردم بی‌پناه غزه را قتل عام می‌کنند و نیز کشتار پناهندگان در اردوگاه‌های سازمان ملل در غزه با کشتار و قتل عام مردم سربرنیتسا که یعنی تحت حمایت نیروهای پاسدار صلح سازمان ملل بودند بی‌شباهت نیست.
جمعیت مسلمانان بوسنی و هرزگوین هم مانند مردم غزه حدود دو میلیون نفر بودند که همه را آواره کردند و تحت محاصره شدید غذایی قرار دادند و همانطور که صهیونیست‌ها همه راه‌های کمک‌رسانی را بسته‌اند و می‌خواهند ملتی را با گرسنگی بمیرانند، بی‌شباهت با رفتار صرب‌ها نیست.
تقریباً تمامی جنایت‌های صهیونیست‌ها در غزه مشابه جنایت‌های ۳۰ سال پیش صربهای جنایتکار در بوسنی و هرزگوین است.
تنها تفاوتی که هست هنوز تعداد شهدای فلسطینیان که در مرز ۴۱ هزار نفر است و البته قریب ۱۵ هزار نفر هم شاید زیر آوارها باشند، به تعداد 300 هزار نفر مسلمانان بوسنی نرسیده است و معلوم نیست ابرقدرت‌های جنایتکار چه خواب‌هایی برای ملت مظلوم و مقاوم فلسطین دیده‌اند؟! آیا می‌خواهند جنگ و محاصره غزه را هم مانند بوسنی و هرزگوین ۴ سال طول بدهند؟! آیا این همه جنایت برای خون آشامان جهان و صهیونیست‌ها کافی نیست؟!
واقعاً بشر که اشرف مخلوقات پروردگار عالم است، در عین حال چقدر می‌تواند در پستی و رذالت اوج بگیرد به‌طوری که استاد شیطان شود!!
این جهان، خدایی دارد و قطعاً خون‌های مظلومان هدر نخواهد رفت و جنایتکاران عالم به قدرتشان نبالند و بدانند بالاخره روزی وعده الهی بر حاکمیت مظلومان و مجازات ظالمان فرا می‌رسد «و الله عزیزٌ ذوانتقام».
انتهای پیام
