چرایی درخواست حاجات مادی از سوی ائمه(ع)

به گزارش ایکنا، مجید زهدی؛ مدرس حوزه و دانشگاه، شامگاه 21 شهریور ماه در نشست پاسخ به شبهاتی درباره علم امام، گفت: رابطه بین ولایت و نبوت و رسالت رابطه طولی است به این بیان که ولایت، جنبه ارتباط انسان با خدا، نبوت در پی ارتباط انسان با ملک و فرشته و رسالت جنبه ارتباط با مردم است یعنی تا کسی نبی نشود رسول نخواهد شد لذا جنبه ولایت هر پیامبر از جنبه نبوت و جنبه نبوت او هم از رسالتش بالاتر است. اگر کسی رسول بود قبلا نبی هست و اگر کسی نبی بود قبل از آن ولی بوده است. 

 

وی افزود: گاهی گفته می‌شود در مقامات وجود مبارک علی(ع)، تیر از پای حضرت بیرون آوردند و حضرت متوجه نشدند ولی در نماز انگشتر به سائل بخشیدند و این تناقض محل سؤال برای مردم است. جواب این است که ما یک مقامی داریم که شخص در آن مقام فنای فی الله است و مقام دیگر اینکه شخص بین مقام توجه به حق تعالی و توجه به مردم جمع می‌کند و این مقام دوم بالاتر است؛ در مقام اول انسان هیچ چیزی را احساس نمی‌کند و همه چیز فانی و غرق در خداست لذا تیر وقتی از پا بیرون می‌آورند متوجه نمی‌شوند ولی مقام بالاتر جمع بین حق و خلق است. امام(ع) فرمودند من هیچ چیزی را ندیدم مگر آن که در آن شیء، خدا را قبل و بعد از آن شیء و با آن شیء دیدم و این مقامی است که وجه به اشیاء او را به خدا باز نمی‌دارد.

 

زهدی با بیان اینکه اشکال دیگری که مطرح است این است که ما وقتی به ادعیه می‌نگریم می‌بینیم ائمه(ع) تاکید دارند که دنبال دنیاگرایی و دنیا نروید ولی باز در همین ادعیه می‌بینیم ایشان از خدا تقاضای امور دنیوی و مادی داشتند، تصریح کرد: اهل بیت(ع) انسان‌‎های ذومراتبی هستند، گاهی از خدا امکانات مادی و دینوی تقاضا می‌کردند؛ پیامبر(ص) فرمودند: نعم العون علی التقوی الغنی. غنا وسیله خوبی برای بی‌نیازی است. در ادعیه اهل بیت(ع) از خدا تقاضای نعمات بهشتی می‌کرده‌اند و از خدا خواسته‌اند به ما لحم طیر بده اما گاهی در اوج فقط از خدا تقاضای خود خدا را داشتند یعنی نه توجه به جهنم و نه توجه به بهشت داشتند. 

مدرس حوزه و دانشگاه بیان کرد: امام سجاد(ع) به خدا عرض می‌کند که خدایا نور چشم من ملاقات و لقای تو هست. خدا بهشت انسان می‌شود؛ بنابراین ائمه(ع) هم چون بدن و جسم داشتند لذا از خدا تقاضای امکانات دنیوی داشتند تا آن را وسیله بهتری برای اطاعت خدا قرار دهند ولی حداعلای ایشان همان مقام لقا و فنای فی الله است که وجود مبارک امیرمؤمنان(ع) به خدا عرض کرد الهی ما عبدتک خوفا من نارک و لا طمعا فی جنتک ...؛ خدایا من تو را نه به خاطر ترس از جهنم و نه به خاطر شوق به بهشت بلکه به خاطر لیاقت تو عبادت می‌کنم بنابراین منافاتی ندارد ائمه(ع) طلب مال دنیا بکنند؛ مال دنیا اگر وسیله باشد خوب است و اگر هدف باشد بد است. 

 

زهدی اظهار کرد: فردی نزد امام علی(ع) آمد و شروع به کوبیدن دنیا کرد ولی علی(ع) خطاب به او فرمودند: الدنیا متجر اولیاء الله؛ دنیا محل تجارت اولیای الهی است یعنی از لحظه به لحظه در راستای کسب خیرات قدم برمی‌دارند. 

 

وی با بیان اینکه سعدی در کلیات آورده است که شاه محمود غزنوی، خدمتکاری به نام عیاض داشت و در نزد شاه محمود خیلی مقرب بود تا جایی که به وزار اینقدر توجه نداشت لذا وقتی با اعتراض آنان روبرو شد آزمایشی فراهم کرد، افزود: او روزی دستور داد شترش را پر از جواهر کردند و با این خدمتکار و وزار بیرون رفتند و در جایی که رسیدند شتر را پی کرد و همه جواهرات ریخت و شاه محمود گفت هر کسی دوست دارد برود این طلاها را بردارد و همه رفتند جز عیاض؛ در مورد تقرب به خدا هم همین است؛ ائمه(ع) خدا را برای خدا می‌خواهند نه دنیا ولی ما اگر پیش خدا هم می‌رویم برای زندگی دنیاست.

 

زهدی با بیان اینکه ائمه(ع) برای بهشت وجهنم تلاش نمی‌‎کردند، تصریح کرد: ما دو بهشت داریم و دو جهنم؛ بهشت لقا و رضوان الهی و بهشت نعمت‌های مادی و مقربان خدا دنبال کسب رضوان خدا هستند نه بهشت لذات مادی؛ در مناجات شعبانیه که همه ائمه(ع) آن را می‌خواندند آمده است: خدایا اگردر روز قیامت مرا مجازات کنی تو را به عفوت مؤاخذه خواهم کرد و اگر مرا به آتش بیندازی به اهل جهنم خواهم گفت من محب خدا هستم.