ساخت فیلمهای سینمایی درباره عیسی مسیح(ع) و پیامبران بنیاسرائیل از سوی سینمای هالیوود سابقهای طولانی دارد. با این حال درباره زندگی پیامبر اسلام(ص) فیلمهای اندکی ساخته شده و شخصیت این پیامبر بزرگ چنانکه شایسته بوده است در سینما نمایش داده نشده است.
فیلم الرساله (به انگلیسی: The Message) که در ایران به محمد رسولالله شهرت دارد، نخستین فیلم مطرح درباره زندگی پیامبر اسلام است.
این فیلم سینمایی به کارگردانی مصطفی عقاد، کارگردان سوریتبار در سال ۱۹۷۶ اکران و با استقبال جهانی روبرو شد. الرساله داستان زندگی پیامبر اسلام، حضرت محمد(ص) را از چهل سالگی تا درگذشت و در واقع دوران صدر اسلام را به تصویر میکشد. بازیگران این فیلم از جمله آنتونی کوئین و ایرنه پاپاس از بازیگران مطرح هالیوود بودند.
چهار دهه بعد، مجید مجیدی، کارگردان مشهور ایرانی کار ساخت فیلم «محمد رسولالله» را در سال 2015 به پایان رساند. این فیلم داستان دوران کودکی محمد(ص)، پیامبر اسلام در سده ۶ میلادی را روایت میکند. داستان فیلم از دوران جاهلیت و شرایط اجتماعی زمان تولد پیامبر اسلام آغاز میشود و در ۱۲ سالگی او به پایان میرسد.
در آستانه سالروز میلاد باسعادت پیامبر اکرم(ص) ایکنا با الله رکها رحمان (A.R. Rahman)، موسیقیدان هندی و آهنگساز مشهور فیلم «محمد رسول الله» به گفتوگو پرداخت.
رحمان در سال 1967 میلادی در چنای هند متولد شد. والدین او که هندو مسلک بودند، نام او را «دیلیپ کومار» نهادند. وی در سنین جوانی از آئین هندوئیسم به دین اسلام گروید و نام خود را به «الله رکها رحمان» به معنی (خدا رحمان را برکت دهد) تغییر داد.
رحمان در سن ۱۶ سالگی ترک تحصیل کرد و به پیروی از راه و رسم پدر، تمامی وقت خود را صرف نوازندگی کرد، اما خیلی زود از این زندگی یکنواخت نیز خسته شد و به پیشنهاد یکی از همکارانش بر آن شد تا برای مدتی خود را در موسیقی تبلیغات تلویزیونی بیازماید.
او فعالیت حرفهای خود در زمینهٔ آهنگسازی فیلم را در دهه ۱۹۹۰ میلادی آغاز کرده است. نتیجهٔ بیش از ۱۰ سال فعالیت مداوم در صنعت فیلمسازی هند و جهان برای رحمان فروش بیش از صد میلیون نسخه موسیقی فیلم و بیش از دویست میلیون کاست از آثار او است که او را در زمره پرفروشترین هنرمندان موسیقی جهان قرار میدهد. مجلهٔ تایم در سال ۲۰۰۹ او را در لیست تایم ۱۰۰ به عنوان یکی از صد فرد تأثیرگذار در جهان معرفی کرده است.
الله رکها رحمان، برنده جوایز بسیاری از جمله چهار جایزه ملی فیلم هند، یک جایزه بفتا، یک جایزه گلدن گلوب و دو جایزه اسکار شده است. رحمان در سال ۱۹۹۵ جایزه ملی موریس و جایزه مالزی برای خدمت به هنر موسیقی را دریافت کرد. وی همچنین چهار جایزهٔ ملی و ۶ جایزهٔ دیگر برای اجرای بهترین موسیقی در فیلمهای هندی گرفت. علاوه بر این وی ۱۵ جایزه از جشنوارهٔ فیلم فیر گرفته و در سال ۲۰۰۶ دانشگاه استنفورد به او جایزهای اهدا کرد.
وی درباره ارزیابی خود از موفقیت فیلم پس از گذشت یک دهه از ساخت آن گفت: این فیلمی است که با احساسات زیاد ساخته شده است. نیت سازندگان بسیار خالص بود و تمام چیزی که سازندگان میخواستند این بود که افراد بیشتری این روایت را ببینند تا پلی ایجاد شود که آنها بیشتر درباره پیامبر ما، درباره فرهنگ ما درباره انسانیت و درباره این عشق ریشهدار بدانند.
اما متأسفانه طبق معمول شکاف در جهان بسیار زیاد است و برخی واکنشهای منفی دیده شد. اما من فکر میکنم کاری که با نیت خیر انجام شده است همیشه موفق میشود و اکنون میتوانید ببینید که مردم آن را تماشا میکنند و فکر میکنم آن را دوست دارند.
من پیشبینی کرده بودم که در ۱۰ سال آینده استقبال از فیلم بهتر از زمانی است که تازه پخش شد زیرا تمام قضاوتها از بین میرود و مردم با نگاه وسیعتر و بزرگتری به آن نگاه میکنند.
وی درباره پیام یا احساس اصلی که قصد داشته با این موسیقی متن منتقل کند گفت: فکر میکنم در کل همه چیز در مورد عشق است و اگر به هر ملودی نگاه کنید، عشقی در ابعاد کوچک و بزرگ وجود دارد. داستان پیامبر درباره عشق است و بنابراین هر ذرهای از آن (به جز جنگ بتپرستان) سرشار از عشق است.
وی که در قوالی صاحبنظر است درباره جنبههای معنوی و عاطفی اجرای سرودهای دینی برای حضرت محمد(ص) گفت: من شخصاً در هنگام خواندن و شنیدن قوالی فکر میکنم مانند آینهای ساخته شده از هزاران آینه است. شما یک چهره را میبینید و هزاران نور یا حتی بینهایت نور را به شما منعکس میکند. پس هر چیزی که به پیامبر فرستاده شود چه صلوات، درود شریف، فاتحه یا هر دعای دیگری به شما و اطرافیان شما منعکس میشود. همیشه نشستن برای خواندن قوالی مثل نعمت و برای من عبادت است؛ درست مثل وقتی که راه میروید و ذکر صلوات را زمزمه میکنید یا در ماشین صلوات میگویید به همین ترتیب خواندن سرودهایی در مدح پیامبر(ص) برای ما عبادت است.