اشاره به مقوله قیامت به عنوان اصلی‌ترین رکن گفتمانی قرآن
بخش نخست سوره نازعات که با قسم شروع می‌شود، به وقوع قیامت به عنوان اصلی‌ترین و بنیادی‌ترین ارکان گفتمان قرآن کریم می‌پردازد و با تشریح وضع کافران در قیامت به پرسش آنان با مشاهده صحنه قیامت که مسبوق به سابقه است، اشاره می‌کند.
حجت‌الاسلام علیرضا قبادی، جامعه‌شناس و کارشناس دین در ادامه یادداشت‌هایی که با محور پرسشگری در قرآن کریم برای ایکنا ارسال کرده است، طی یادداشتی به تحلیل پرسش‌های مطرح شده در سوره نازعات پرداخته است که با هم این یادداشت را می‌خوانیم.
قبل از آغاز سخن از خداوند منان توفیق کسب حسنات، دوری از نافرمانی‌ها و تاسی به سنت رسول خدا (ص) را در ماه پرفیض شعبان مسئلت داریم.
هفتاد و نهمین سوره قرآن کریم با توالی سوالات همراه است. این سوره حداقل در ذیل پرسش‌ها به چهار معرفت مهم گفتمان قرآن کریم اشاره دارد. قبل از آنکه به تحلیل و بررسی هر یک از پرسش‌ها بپردازیم، بخش‌های سوره نازعات و معارف گفتمانی آن را به صورت فهرست‌وار اشاره می‌کنیم.
بخش نخست سوره که با قسم شروع می‌شود، به وقوع قیامت به عنوان اصلی‌ترین و بنیادی‌ترین ارکان گفتمان قرآن کریم می‌پردازد و با تشریح وضع کافران در قیامت به پرسش آنان با مشاهده صحنه قیامت که مسبوق به سابقه است، اشاره می‌کند. آیا هنگامی که استخوان پوسیده شدیم، به جای نخستین باز می‌گردیم؟
بخش دوم سوره نازعات با پرسش آغاز می‌شود و از روایت موسی (ع) می‌پرسد که آیا سخن موسی به تو رسیده است؟ در ذیل این پرسش محوری، با طرح پرسش دیگر به اجمال این تاریخ مفصل را مرور می‌کند. در پایان این بخش از آیات سوره نازعات تصریح شده است که «حدیث موسی» مایه عبرت است.
بخش سوم نیز با پرسش دیگر و اشاره به معرفت مهم دیگر آغاز می‌شود که آیا آفرینش شما دشوارتر است یا خلقت آسمان و سامان دادنش؟ در ذیل این پرسش به فرجام و جایگاه طغیانگران و خداترسان در قیامت اشاره می‌کند.
بخش پایانی سوره نازعات نیز با پرسش آغاز می‌شود؛ پرسش منکران قیامت که گویا تمامی ندارد. ساعت قیامت کی فرا می‌رسد؟ نوع پاسخ قرآن کریم به این پرسش بسیار جالب و قابل تامل است. ان‌شاءالله در گفتار آتی به تحلیل و بررسی هر یک از پرسش‌های مزبور پرداخته می‌شود.
انتهای پیام
