آداب تلاوت قرآن/4
بیان مصادیقی در باب بزرگداشت قرآن + فیلم
یک پژوهشگر و مترجم قرآن گفت: قرآن کتابی عادی نیست، هر چند که به ظاهر شاید مجموعه عباراتی باشد که در صفحات کتابی نقش بسته، لذا در هنگام تلاوت لازم است به نکاتی در باب اجلال آن توجه شود.
به گزارش ایکنا، محمد فقیهی‌رضایی؛ مترجم قرآن کریم، پژوهشگر و مؤلف در سلسله‌مباحثی و در دوازده درس‌گفتار با عنوان «آداب تلاوت قرآن»، به برخی از مسائل مهم که باید مسلمان در پیش، حین و پس از تلاوت، آنها را رعایت کند، اشاره دارد تا به این واسطه بتوان از تلاوت قرآن، حظ و بهره معنوی وافری را برد. در چهارمین بخش از این سلسله‌مباحث مواردی به منظور بزرگداشت و احترام به قرآن به عنوان مصادیقی از آداب تلاوت بیان شده است که به مدت به استفاده از مصحف و روخوانی آن به عنوان یکی از آداب تلاوت قرآن پرداخته شده است که به مدت چهار دقیقه فیلم آن به همراه متن سخنان از نظر می‌گذرد.
بسم الله الرحمن الرحیم
چهارمین نکته‌ای که مناسب است، انسان در زمان خواندن قرآن، آن را رعایت کند، بزرگداشت قرآن است. توجه به این نکته که در مقابل چه چیزی قرار داریم، بسیار مهم است؛ چرا که قرآن یک کتاب عادی نیست، هر چند که واژگان و کلماتی بر روی کاغذ است، اما آنها از طرف خداوند جهانیان نازل شده است.
قرآن مجید به معنای باشکوه و با عظمت است، قرآن، کریم و عظیم است؛ اینها القابی است که قرآن خود را با آنها توصیف کرده است، لذا با توجه به این صفات، ما هم باید نسبت به قرآن رفتاری از سر بزرگداشت داشته باشیم؛ بوسیدن قرآن یکی از مصادیق این بزرگداشت است یا اینکه پای خود را در مقابل آن دراز نکنیم.
در مواردی شاهدیم که با قرآن شوخی می‌شود؛ یا با خود مصحف یا در بیان برخی مطالب مثل طرح مطالب شوخی و لطیفه‌هایی که بعضاً بیان می‌شود و پای قرآن هم به میان می‌آید در حالی که هیچگاه نباید آن را وسیله شوخی قرار داد.
خداوند در آیه 68 سوره انعام می‌فرماید: «وَإِذَا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آيَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّىٰ يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ ...» (و هرگاه کسانی را دیدی که در آیات ما به قصد شبهه‌اندازی به یاوه‌گویی و سخن بی‌منطق می‌پردازند، از آنان روی گردان و مجلس‌شان را ترک کن تا در سخنی دیگر در آیند) در نتیجه خیلی باید دقت شود که با آیات قرآن شوخی صورت نگیرد.
از جمله دیگر موارد اجلال قرآن آن است که در هنگام تلاوت قرآن و زمانی که قرآن خوانده می‌شود، سکوت کنیم، چرا که این دستور مستقیم الهی است که می‌فرماید: «وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَأَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ» (آیه 204 سوره اعراف) یعنی گوش بسپاریم و سکوت اختیار کنیم، مگر مورد رحمت الهی قرار گیریم یا در ابتدای خواندن قرآن استعاذه کنیم، یعنی پناه به خداوند ببریم از شر شیاطین همچنانکه معمول است، در ابتدای قرائت قرآن، عبارت اعوذ بالله من‌الشیطان الرجیم به کار می‌رود.
چرا باید این کار صورت گیرد؟ به این دلیل که اتفاقاً شیاطین بیشتر از همه به سراغ عبادالله می‌آیند؛ روایت است از امام صادق(ع) که به عبدالله بن جندب فرمود: شیطان دام‌هایش را بر روی زمین پهن کرده است و بیشتر از همه نیز به دنبال دوستان ماست یا در جای دیگری فرمود: رجوع شیطان به مؤمنان بیشتر از تکه‌گوشتی است که بر روی زمین افتاده و حشرات موذی به سمت آن هجوم می‌برند. دلیل آن هم کاملاً مشخص است، چرا که یک مؤمن به ویژه در هنگام تلاوت قرآن قصد اتصال به خداوند و جاری شدن فرامین الهی را دارد و لذا در چنین شرایطی باید از شر شیاطین به خدا پناه برد.»
مطالب مرتبط
