
به گزارش ایکنا، آیتالله
مهدی شبزندهدار؛ عضو فقهای شورای نگهبان، 17 اردیبهشت در کمیسیون فقه همایش
صدمین سالگشت بازتاسیس حوزه علمیه قم که در مدرسه علمیه امام کاظم(ع) برگزار شد با گرامیداشت یاد و خاطره آیتالله حائری یزدی و صدمین سال بازتاسیس حوزه قم، گفت: آن بزرگوار فقط برای رضایت خدا و به شهادت حضرت امام(ره) دور از حب ریاست و هوای نفس قدم برداشت و حوزه را اداره کرد و سعادتمندانه زندگی کرد و ممات او هم مماتی است که انسان شائق به آن است؛ همه شخصیت آن بزرگوار در این بود که عبد کریم و عبد خدا بود.
وی افزود: یکی از قواعد فقهی، قاعده یقین است که محقق خوانساری و سبزواری به آن استناد کرده و برخی هم نسبت به آن تمایل دارند ولی این قاعده قائل زیادی ندارد؛ بنده در بررسی قاعده استصحاب و تاملی که داشتم به نظرم آمد این قاعده مظلوم واقع شده است در حالی که قوی است.
شبزندهدار ادامه داد: ما وقتی به چیزی یقین کنیم سه حالت رخ میدهد؛ اول اینکه بعدا شک کنیم که آیا واقعا یقین بوده یا توهم بوده است؛ حالت دیگر اینکه یقین به امری در گذشته مورد تردید واقع نشود و پابرجا بماند البته ممکن است الان مورد شک باشد و حالت سوم اینکه یقین در گذشته هست ولی الان شک هم دارم ولی در اینکه بقا هست یا خیر شک وجود دارد.
عضو فقهای شورای نگهبان افزود: روایتی در برخی کتب در این باره آوردهاند؛ من کان علی یقین فاصابه شک فلیمض علی یقین ...؛ برخی میگویند در چیزی که یقین کردهایم محل تردید و شک خواهد شد و برخی به شک در بقا نظر دارند. بنده احساس میکنم که این روایت قاعده یقین را مطرح میکند و با قرائنی که بزرگان قصد داشتند برای ظهور در استصحاب ارائه دهند منطبق نیست.
استاد درس خارج حوزه گفت: بنابراین ما در سه مقام نیازمند تتبع هستیم؛ اول مقام صدور و بعد برداشت از این روایت و اینکه شواهدی که خواستهاند در مورد ظهور بدوی بیان کنند.
شبزندهدار با بیان اینکه شواهد نشان میدهد که صدور روایت فوق حجت دارد، ادامه داد: بنده مدعی هستم ظهور عرفی این روایت در این است که مطلبی که ما به آن یقین داشتیم آیا درست است یا نیست؟ وقتی به روایات قاعده فراغ هم بنگریم تایید میکند که این قاعده را هم شارع جعل کرده است. بنابراین اگر سند این روایت را بپذیریم مدلول آن قاعهده یقین است که خیلی هم مهم است.
انتهای پیام