منوچهر نوح‌سرشت؛ راوی قرآن با قلمی از نور
برجسته‌ترین وجهه هنری منوچهر نوح‌سرشت، کتابت قرآن کریم است، کار سترگی که نیازمند طهارت روح، تمرکز ذهن و عشق بی‌پایان به کلام الهی است. او به همین واسطه به عنوان یکی از خادمان برگزیده قرآن کریم معرفی و تجلیل شده است.
به گزارش ایکنا، سی‌اُمین دوره همایش تجلیل از خادمان قرآن کریم روز‌های پایانی اسفندماه سال گذشته و در نیمه ماه مبارک رمضان برگزار شد. در این مراسم که با حضور مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور کشورمان برگزار شد، از ۱۳ فعال قرآنی و یک گروه مدیحه‌سرایی و هم‌خوانی قرآن کریم تجلیل شد.
یکی از چهره‌هایی که در این مراسم به عنوان خادم قرآن در حوزه هنرِ خوشنویسی معرفی و تجلیل شد، منوچهر نوح‌سرشت، هنرمند خوشنویس کشورمان بود.
در جغرافیای هنر ایران، خوشنویسی فقط یک مهارت یا سبک نوشتن که زبانی برای رازگشایی از زیبایی‌ها باشد، نیست؛ گاهی در خلوتِ مُرکب و کاغذ، دست‌هایی پیدا می‌شوند که از جنس خاک نیستند؛ دست‌هایی که کلمه را نه فقط مشق که نگارگری می‌کنند. منوچهر نوح‌سرشت یکی از آن چهره‌های کم‌نظیر است که دهه‌ها با مُرکب دل و جان، قرآن را کتابت کرده و بر دل‌های مشتاقان هنر ایرانی نقش زده است.
او متولد سال ۱۳۲۷ در همدان است؛ شهری که در پیچ‌وخم کوچه‌هایش هنوز عطر کتیبه‌های سنگی هگمتانه جاری است. نوح‌سرشت در این شهر، خط را کاشانه تنهایی‌های خود کرد، جرقه این عشق، حوالی دوازده‌سالگی در کلاس درس هنر زده شد؛ جایی که نوجوانی خجالتی با دستانی لرزان، اولین تجربه خود از نوشتنِ حروف را بر تخته‌ای ساده ثبت کرد و مورد تحسین معلم هنر قرار گرفت. شاید آن روز‌ها هیچ‌کس گمان نمی‌کرد که همان تحسین ساده، پایه‌گذار دهه‌ها زیستن در وادی هنر و در اختیار قرار دادن هنر برای قرآن شود.
بیشتر بخوانید:
سال‌های دبیرستان برای او، چیزی فراتر از فراگیری درس‌های مدرسه بود، او در دلِ کتاب‌های درسی، مسیر دیگری را جست‌و‌جو می‌کرد؛ مسیری که از سرانگشتان استاد زنده‌یاد حسن میرخانی آغاز و به بزرگان خوشنویسی ایران منتهی شد. وقتی به کلاس‌های آزاد خوشنویسی رفت، دریچه‌ای تازه پیش روی او گشوده شد. شاگردی نزد اساتید بزرگی، چون زنده‌یاد‌ها حسن میرخانی، حسن زرین‌خط، حسین میرخانی و علی‌اکبرخان کاوه (از شاگردان مستقیم عمادالکتاب) در حکم عبور از دروازه‌های معنوی بود.
اگرچه نوح‌سرشت در دانشگاه رشته مهندسی کشاورزی خواند، اما قلم، بذر دیگری در دل او کاشت. هنری که برای بسیاری شاید یک فعالیت جانبی تلقی شود، اما برای او به حرفه‌ای تمام‌عیار و راهی مقدس بدل شد، کشاورزِ واژه‌ها شد و در مزرعه خط، آیات و ابیات را پرورش داد.
منوچهر نوح‌سرشت از آن هنرمندانی است که خوشنویسی را نه صرفاً در خلوتِ کارگاه و کلاس که در میدان عمل و حضور عمومی نیز دنبال کرده و شرکت در نمایشگاه‌های گوناگون، بخشی از این مسیر بوده است.
از نمایشگاه انفرادی او در گالری صبا در فرهنگستان هنر تا نمایشگاه‌هایی در انجمن خوشنویسان و نمایشگاه گروهی بزرگداشت میرعماد در قزوین، همه نشان از پویایی و استمرار هنری او دارد.
او نه تنها خط را آموخت، بلکه آن را به نسل‌های تازه آموزش داد و به عنوان یکی از مدرسان انجمن خوشنویسان، نام خود را با قلم زرین در دل فرهنگ معاصر ایران ثبت کرد.
بی‌شک برجسته‌ترین وجهه هنری استاد نوح‌سرشت، کتابت قرآن کریم است، کار سترگی که نیازمند طهارت روح، تمرکز ذهن و عشق بی‌پایان است. او تاکنون چندین بار قرآن را با دستان خود کتابت کرده است. آن هم نه صرفاً با نظم ظاهری که با نظمی درونی، با نیتی خالص و با تمرکزی که در سایه سال‌ها ریاضت هنری به دست آمده است. در کنار این آثار قرآنی، گلچینی از غزلیات سعدی را نیز به خط او باید در زمره آثار ماندگار قرار داد.
استاد نوح‌سرشت نه در پی شهرت بوده و نه در پی بازار. هنر او، برخاسته از دل است و برای دل‌ها آفریده شده. اما با این حال، بی‌مهری زمانه نتوانسته مانع از دیده شدن او شود. دریافت چندین لوح تقدیر از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و رونمایی رسمی از قرآن کتابت شده‌اش با حضور رئیس‌جمهورِ وقت، تنها نمونه‌هایی از به رسمیت شناخته شدن این تلاش خالصانه بوده است.
اوج افتخارات این استاد خوشنویس، تجلیل در سی‌اُمین همایش خادمان قرآن کریم بود. مراسمی که در ۲۶ اسفندماه سال گذشته، با حضور رئیس‌جمهور برگزار شد و نام نوح‌سرشت را به عنوان یکی از برجسته‌ترین چهره‌های هنری - قرآنی کشور در ذهن‌ها ماندگار کرد. شاید این تجلیل، رسمی‌ترین شکلِ قدردانی از دهه‌ها تلاش بی‌ادعا بود؛ اما در چشم خود استاد، احتمالاً لحظه‌ای از رضایت شاگرد یا لرزش اشکی هنگام دیدن نسخه‌ای از قرآن به خط خود، ارزشمندتر از همه باشد.
امروز، منوچهر نوح‌سرشت همچنان مشغول تدریس است. هنوز پشت میز خوشنویسی‌اش می‌نشیند، هنوز کلمه‌ها را، چون کودکی تازه متولد یافته در آغوش می‌کشد و هنوز به باور خالصانه‌اش به زیبایی ادامه می‌دهد. او از آن نسلی است که بیش از آنکه در قاب‌ها بدرخشد، در دل‌ها جای دارد. نسلی که حروف را عبادت می‌دانست و هر نقطه را تسبیحی خاموش.
در روزگاری که سرعت و سطحی‌نگری مجال اندیشه و دقت را ربوده، اساتیدی همچون منوچهر نوح‌سرشت بر تارک هنر این سرزمین می‌درخشند؛ هنرمندانی که زندگی‌شان، کتابتی است از تعهد به فرهنگ؛ این اساتید را نه تنها باید به عنوان خوشنویس، که به عنوان راوی نور شناخت؛ کسانی که آیه‌ها را به خط می‌کشند تا دل‌های ما را به روشنی برسانند.
انتهای پیام
