عبدالحمید طالبتاش، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، در گفتوگو با خبرنگار ایکنا با اشاره به بهرهمندی از علم و فضل استاد فقید آیتالله سیدمحمدباقر حجتی در سالهای متمادی گفت: در سالهای ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۹ به عنوان دانشجوی مقطع کارشناسی در دانشگاه تهران شاگرد استاد حجتی بودم. پس از آن در بازه زمانی ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۲ نیز در مقطع دکتری رشته علوم قرآن و حدیث مجدداً افتخار شاگردی ایشان نصیبم شد و از حضور ایشان بهصورت مستمر بهره بردم.
وی با اشاره به اینکه آیتالله حجتی استاد راهنمای رساله دکتری من بود، افزود: عنوان رساله «بررسی تفسیر علمی فخر رازی در تفسیر مفاتیح الغیب» بود که خود استاد پیشنهاد داد. همچنین سالها در انجمن علوم قرآن و حدیث کشور که استاد حجتی ریاست آن را بر عهده داشت، همکار و همراه ایشان بودم. رابطه استاد و شاگردی ما هرگز قطع نشد و همواره با حضور در منزل و دانشگاه از فیوضات علم و فضل ایشان بهرهمند میشدم.
طالبتاش به برخی ویژگیهای آیتالله حجتی اشاره و بیان کرد: از جمله خصایص بینظیر ایشان، دانش وسیع و ژرف همراه با بیان روشن و قابل فهم بود. هرگاه در کلاس ایشان حاضر میشدیم، گویی در کنار دریای بیکران علم و معرفت نشستهایم.
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی تصریح کرد: استاد حجتی در حوزههای متعدد علمی تبحر و تخصص داشت؛ اگرچه در علوم قرآنی چهرهای بیمانند بود و بیتردید میتوان لقب پدر علوم قرآن معاصر ایران را به ایشان داد، اما رشته اصلی ایشان فلسفه بود و در این حوزه نیز استادی برجسته به شمار میآمد. علاوه بر این در تعلیم و تربیت، فقه، اصول، منطق و ادبیات عرب نیز به طرز شگفتآوری توانمند بود.
طالبتاش اظهار کرد: پس از انقلاب اسلامی، به دلیل علاقه شخصی و نیاز مبرم دانشگاه به حضور ایشان، بارِ تأسیس رشته علوم قرآنی بر دوش ایشان نهاده شد و این رشته را در دانشگاه تهران بنیان نهاد. در آن زمان سرفصلهای جامع و گستردهای تدوین کرد که با گذشت بیش از چهل سال هنوز بسیاری از این سرفصلها پا برجاست.
وی در ادامه تواضع و فروتنی در عین صلابتِ استادی را از دیگر خصوصیات آیتالله حجتی برشمرد و گفت: ایشان به رغم جایگاه علمی والایی که داشت، بدون کوچکترین تشریفاتی در رفتوآمد به دانشگاه از وسایل نقلیه عمومی استفاده میکرد و با دانشجویان رفتاری بسیار ساده و صمیمانه داشت. خاطرهای از تواضع ایشان دارم که هنوز در ذهنم زنده است؛ ایشان کلاسهای دوره دکتری را اغلب در منزل برپا میکرد، یک روز نیمساعت زودتر از شروع کلاس به منزل استاد رسیدم، متوجه شدم، موی صورت استاد بسیار بلند شده است. به ایشان پیشنهاد دادم، اجازه دهند، موهایشان را اصلاح کنم؛ استاد با لبخندی پذیرفت و بلافاصله شانه، قیچی و پارچه آورد، این نشان از روحیه پدرانه و متواضعانه استاد داشت که اجازه چنین کاری را به شاگرد خود داد.
رئیس سابق پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد اسلامی بیان کرد: از دیگر ویژگیهای برجسته استاد حجتی قدرت نقد و تحلیل عمیق همراه با احترام به آرای دیگران بود. ایشان بسیاری از کتابها را ترجمه نکرد، بلکه نگارش کرد، ترجمههای استاد همراه با شرح و توضیح بود و بر همین اساس آثار ایشان به جای عنوان ترجمه، با عنوان نگارش منتشر شده است.
طالبتاش بیان کرد: استاد حجتی ترجمه کتاب «الاتقان فی علوم القرآن» سیوطی را تقریباً تمام کرده بود و این کتاب در آستانه چاپ قرار داشت، اما پس از اینکه مطلع شد، شخص دیگری ترجمه این کتاب را منتشر کرده است، برای احترام به این مترجم، فیشهای خود را بایگانی کرد و هیچگاه اثر خود را منتشر نکرد، علت را که از ایشان جویا شدیم، گفت چاپ کتاب من باعث افت ارزش کار آن مترجم میشد.
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی در ادامه توجه به نیاز دانشجو و احترام به نظرات آنان را از دیگر ویژگیهای استاد حجتی برشمرد و گفت: ایشان در آغاز هر ترم، مباحث قابل طرح را ابتدا با دانشجویان به گفتوگو میگذاشت تا فضای علمی ترم بر اساس خواست و نیاز دانشجویان شکل بگیرد.
وی درباره چهره و شخصیت جذاب استاد حجتی بیان کرد: چهرهای مهربان، آرامشبخش، محاسن خوشنما و عمامه مشکی که نشان سیادت ایشان بود، همه و همه باعث میشد، دانشجویان هیچگاه از حضور در کلاس ایشان خسته نشوند.
طالبتاش افزود: مطالعه مستمر و فیشبرداری دقیق در حین مطالعه از عادات ثابت استاد حجتی بود، هزاران فیش علمی ارزشمند در کتابخانه ایشان موجود است که میتواند منابعی گرانبها برای جامعه علمی علوم قرآن و حدیث باشد. پیشنهاد میکنم علاقهمندان به ترویج علم و قرآن با فرزندان ایشان همکاری کنند تا این گنجینه عظیم علمی سامان یافته و در قالب تألیفات مرجع ارائه شود.
رئیس سابق پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد اسلامی تصریح کرد: تسلط فوقالعاده استاد حجتی بر زبان و ادبیات عرب و دقت در مطالعه نسخههای خطی از دیگر وجوه برجسته شخصیت علمی ایشان بود.
طالبتاش در پایان به سادهزیستی و دوری استاد حجتی از مظاهر دنیوی اشاره کرد و گفت: زندگی ساده و بیتکلف ایشان، رفت و آمد با وسائل نقلیه عمومی، بیتفاوتی به مسائل مادی و پیگیری نکردن حقالتدریس همه حکایت از روح بزرگ و علو مقام اخلاقی ایشان داشت، هرچند استاد در دانشگاههای مختلف تدریس میکرد، اما هیچگاه به دنبال مسائل مالی نبود و با بزرگواری و تواضع با این امور برخورد میکرد.
انتهای پیام