گروه اندیشه ــ امام حسین(ع) به دنبال زندگی فاخر بود و بیعت نمی‌‌کرد؛ زندگی‌ای که در آن حق انتقاد و اعتراض وجود داشته باشد و حریم خصوصی به رسمیت شناخته شود و به فساد و رانت و بی‌‌عدالتی اعتراض شود. همه این‌ها را از عاشورا گرفته‌‌ایم؛ یعنی این قدر عاشورا عرفانی شده که گفتند امام(ع) کشته شد تا مقام پیدا کند یا این قدر جبری شد که گفتند امام(ع) از قبل می‌‌دانست که چه اتفاقی رخ خواهد داد یا این قدر سیاسی شد که عقلانیت امام(ع) را دچار چالش‌‌هایی کرد اما یک نقطه مرکزی وجود دارد و‌ آن هم اینکه مردی به دنبال یک زندگی کامل و کرامت انسانی است.