ترازوی عدالت

«وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ ‎(سوره رحمن آیه ٧)» می‌فرماید که آسمان را برافراشت و ترازو گذاشت. کجا ترازو گذاشت خدا؟ شاید معنایش این‌طور باشد که بنده می‌فهمم. این است که خدا جهان را و آسمانی را که برافراشته بر اساس حساب دقیق که این حساب با ترازو سنجیده شده است، خلق کرده است. عالم منظم است. چرا این حرف را خدا به ما می‌زند؟ «أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ» برای این‌که ما هم اگر می‌خواهیم پسر این دنیا باشیم، اگر می‌خواهیم زنده باشیم، اگر می‌خواهیم فعالیت و تلاشمان به ثمر برسد باید منظم کار کنیم. بلبشو و بی‌نظمی جز فنا در این دنیا نتیجه‌ای ندارد. [امام موسی صدر، کتاب نای و نی]

حجت‌الاسلام انصاریان در بیان روایتی از امام جواد(ع) گفت: امام جواد(ع) روایتی دارند که بسیار پر قیمت است. هر مؤمنی گاهی نیازمند واعظی از درون خود است. خودتان را نصیحت و موعظه کنید و ۱۰ «اگر» برای زندگیتان بیاورید و با ترازوهای عدالت بسنجید که کارم چه می‌شود.