İman və təqva bərəkət qapılarını açır
Əraf surəsinin 96-dan 99-a qədər olan ayələri: “Əgər o ölkələrin əhalisi iman gətirib günahdan çəkinsəydilər, onların üzünə göydən və yerdən çoxlu bərəkət qapıları açardıq. Lakin onlar təkzib etdilər. Biz onları etdiklərinə görə tutduq”.
“Yoxsa o yerin əhalisi gecə yatarkən əzabımızın onlara gəlməyəcəyinə əmin idilər?”
“Yoxsa o məmləkətin əhalisi gündüz vaxtı əylənərkən əzabımızın onlara gəlməyəcəyinə əmin idilər?”
"Yaxud (naz-nemət içində yaşamaq, sonra isə pis əməllərinin cəzası olaraq qəflətən əzabla yaxalanmamaq üçün) Allahın onlara möhlət verdiyinə əmin idilərmi? Allahın (belə bir) möhlət verdiyinə ziyana uğrayanlardan başqa heç kəs əmin ola bilməz!".
Allah Quranın bir çox yerində insanları kəndlilər adlandırmışdır. Ədəbiyyatda kənd sözü gələndə dünyanın öz kəndləri və yaşadıqları yerlə məhdudlaşdığını düşünənlər, dünyaya pərəstiş edənlər nəzərdə tutulur.
Bu ayələrdə səadət və fəzilət bir-birinə bağlıdır və ikisi arasındakı əlaqə bir daha təsdiqlənir. Yaxşılığa inanan, pislikdən çəkinən şərəfli bir insan olmadıqca, heç kim dünya və axirətdə həqiqi səadətə və xoşbəxtliyə nail ola bilməz. Bu tənlikdə fəzilət şərlə əvəzlənirsə, xoşbəxtlik bədbəxtlik və sıxıntı ilə əvəzlənir. Yaxşılıq gedəndə, insanlar gözləməsələr belə, mütləq şər gələcək.
İnsan necə özünü Allahın qəzəbindən və əzabından amanda bilir? Bu əzab onların öz pis əməllərinin nəticəsidir və onlara gündüzlər dünya işləri ilə məşğul olduqları halda yuxuda ikən gələcəkdir. O, kəklik kimi başını qarda gizlədən və heç kimin onu görmədiyini düşünən günahkar kimidir.
Kral təlxəkdən hamilə arvadının nə doğduğunu soruşur. Təlxək də deyir ki, onun kimi kasıbların ya oğlanları, ya da qızları var. Padşah soruşur ki, bizim arvadlarımız daha nələr doğur? Təlxək deyir: Sizin arvadlarınız ilan, əqrəb, kirpi, timsah doğub insanların həyatına minlərlə fəlakət gətirir.
Ustad Hüseyn Muhyiddin İlahi Qumşeinin “Quranla 365 gün söhbət” kitabından bir parçadır.
4124222
