مبانی تولید علم در نگاه علامه جوادی‌آملی
گروه اندیشه: علامه جوادی‌آملی مجموعه عقل، نقل، تجربه و شهود عرفانی را در همراهی با هم‌دیگر به عنوان مبانی تولید علم در علوم انسانی می‌داند و این آگاهی را بر اساس یک ممارست طولانی مدت در مطالعه قرآن به دست آورده‌است.
عطاءالله رفیعی‌آتانی، رئیس و عضو هیئت علمی پژوهشکده بین‌المللی مطالعات اسلامی، در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) در ارتباط با جایگاه اندیشه‌های آیت‌الله جوادی‌آملی در دانشگاه‌ها گفت: حضرت آیت‌الله جوادی‌آملی در طول یک دوره طولانی بر اساس مبانی قرآن کریم و مجموعه معارف اسلامی به مبنایی در مورد ماهیت علم رسیده‌اند که این مبنا امروز بسیار کار گشاست.
فاعلان شناسای علم
وی در ادامه گفت: آیت‌الله جوادی‌آملی توانست با تفصیل نشان بدهد که مجموعه چهار‌گانه عقل و تجربه در کنار نقل و معارفی که ما اصطلاحا دینی می‌دانیم، شامل نقل از معصوم و قرآن کریم، با همراهی شهود عرفانی را می‌توان مبنایی برای تولید علم در علوم انسانی قرار داد.
مقام علمی علامه جوادی‌آملی
سردبیر فصل‌نامه پژوهش و حوزه اظهار کرد: این نتیجه‌گیری از طرف کسی که بر قله معارف اسلامی نشسته، به دست آمده است. در واقع یک توده انبوهی از آگاهی از این دیدگاه حمایت می‌کند. جوادی‌آملی برای کسانی که دوست دارند در زمینه علوم انسانی تلاش علمی کنند، پشتوانه‌ای عظیم و ظرف بسیار مناسبی است.
وی با اشاره به نقش بی‌بدیل علامه جوادی‌آملی به عنوان فعال علوم انسانی، در توصیف نقش ایشان در این زمینه گفت: وی کوهی عظیم از اندیشه و مبنا و منطق برآمده از دوره طولانی تأملات قرآنی است که پشت سر یک رویکرد اسلامی در علوم قرار گرفته‌است. بنابراین نقش علامه در این زمینه، نقش منحصر به فردی است.
نیاز دانشگاه‌ها به آثار آیت‌الله جوادی‌آملی
مدیر عامل مؤسسه فرهنگی شریعت قزوین با بیان اینکه حد فاصلی بین مبانی تولیدی آیت‌الله جوادی‌آملی و نیاز رشته‌های مختلف دانشگاهی، وجود دارد، خاطرنشان کرد: ما برای بهره‌برداری از اندیشه‌های این عالم فرزانه نیازمند آن چیزی هستیم که امروزه با نام فلسفه‌های مضاف عنوان می‌شوند. یعنی ما به نظریاتی محتاجیم که نقش مبدل نظری را بین چیزی که ایشان در قلمرو مبانی علم دارند و آن چیزی که ما در دانشگاه‌ها به آن نیازمندیم.
وی در خاتمه گفت: طی ارتباط‌هایی که در زمینه علوم انسانی اسلامی و ورود اندیشه‌های علامه به دانشگاه‌ها با خود علامه جوادی‌آملی برقرار شده، چنین احساس شده‌است که خود ایشان به جد انگیزه ورود به در این زمینه و صحنه را پیدا کرده‌اند. حتی خود علامه به عنوان مبدل نظری در این زمینه نقش ایفا می‌کند، ولی به هر صورت در حال حاضر جای خالی اندیشه‌های ایشان در دانشگاه‌ها احساس می‌شود.
