نادر برهانیمرند، نویسنده و کارگردان تئاتر در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) گفت: نمونه کارهای نمایشی که نگاهی تحلیلی و موشکافانه و عمیق و به دور از شعار نسبت به وقایع انقلاب اسلامی داشته باشند متأسفانه کم و به تعداد انگشتان دست هستند.
وی ادامه داد: دلیل این اتفاق به جهت آن است که هر وقت موضوع تحلیل و نقد جریانات انقلابی از منظر هنر به میان آمده متولیان و مسئولان ترجیح دادهاند که این اتفاق نیفتد؛ چرا که نگرش آنها به این موضوع تکبعدی و سیاسی است و در نگرش و تحلیل سیاسی معمولاً تطابق و مقایسه تاریخی ممکن است به وجود آید که نوعاً به صلاح نیست.
روحیه محافظهکارانه مدیران، جلوی توفیق تئاتر انقلاب اسلامی را گرفته است
کارگردان نمایش انقلابی«تیغ کهنه» با اشاره به اینکه در طول این چند سال پس از انقلاب کمتر شاهد توفیق آثار نمایشی با موضوع انقلاب اسلامی همچون «تیغ کهنه» بودیم، تصریح کرد: روحیه محافظهکارانه مسئولان، موجب شده است فضایی به وجود آید که در آن هنرمندان علیرغم آنکه ظرفیت و انگیزه لازم برای کار در این حوزه را دارند کمتر به سراغ کار بر روی اینگونه متنهای نمایشی بروند و نتیجه آن شود که اغلب با کارهایی مواجه شویم که سفارشی و خنثی نوشته و تولید میشوند که مشکل آنها تهییجی و شعاری بودنشان است.
برهانیمرند در ادامه گفت: ویژگی ذاتی تئاتر تحلیلگری و جستوجو در مورد ریشههای هر پدیده اجتماعی است؛ انقلاب نیز به عنوان یک پدیده اجتماعی از همه وجوه قابل تحلیل و بررسی است و تنها نباید با منظر سیاسی به آن نگاه کرد؛ انقلاب اسلامی یک انقلاب صرفاً سیاسی نبوده و نیست بلکه آن را از مناظر گوناگونی همچون فرهنگی، اجتماعی، هنری و ... نیز میتوان مورد بررسی قرار داد.
نمایشنامههای ماندگار تاریخ، ملهم از انقلابات در سراسر جهان پدید آمدهاند
کارگردان نمایش «رومولوس کبیر» تأکید کرد: در بررسی انقلابات در سرتاسر جهان به روشنی میتوان دریافت که پیامد چنین رویدادهایی بروز نحلههای فرهنگی و هنری نیز بوده است و در عرصه تئاتر ما با نمایشنامهنویسان نامآشنایی مواجه میشویم که ملهم از پدیده انقلاب به نگارش نمایشنامههایی ماندگار پرداختهاند همچون رومن رولان که پدیده انقلاب کبیر فرانسه است و یا درامنویسانی متأثر از انقلاب کبیر روسیه.
برهانیمرند گفت: ظهور و افول برخی جریانات سیاسی زودگذر و پیامد آن برخی جریانهای سیاسی به ویژه در این چند سال بر تقویت همان مسئلهای که ابتدا به آن اشاره کردم یعنی محافظهکاری مسئولان در پرداخت هنری به مقوله انقلاب اسلامی صحه گذاشته است و به دلیل پرداختن عمیق تئاتر به این مقوله، معمولاً مسئولان ترجیح دادهاند که از پرداخت مؤثر نمایشی به انقلاب اسلامی حذر کنند و این در حالیست که در همه دنیا در پی وقوع انقلاب، مردم بیشتر از آنکه مظاهر این پدیده را در میان اوراق مکتوب و قفسههای خاک خورده کتابخانهها بیابند چون انقلاب طبیعتاً پدیدهای پویاست، آن را در مجموعهای از تولیدات نمایشی و سینمایی ماندگار و محفوظ نگه میدارند.
وی در پایان گفت: تاریخ معاصر و موضوعاتی که طی این چند ساله به برکت انقلاب اسلامی و دفاع مقدس شاهد و ناظر آن بودهایم و همگی آنها صرفنظر از دیدگاه صرفاً سیاسی، جزئی از ارزش و کرامت انسانی محسوب میشوند، جای کار فروانی در زمینههای گوناگون تئاتری و سینمایی دارند و باید مسئولان این زمینه را برای هنرمندان به وجود آورند، البته به این شرط که این فرایند حاصل یک جوشش درونی و هنرمندانه باشد و نه کاری سفارشی و خنثی چرا که تجربه نشان داده است معدود کارهای نمایشی تولید شده براساس این فرایند، اتفاقاً در میان مخاطبان ماناتر از سایرین بوده و هستند.