تفسیرهای دعای ابوحمزه ثمالی آیت‌الله شب‌زنده‌دار مانا شد
گروه اجتماعی: عضو جامعه روحانیت شیراز گفت: از حفظ خواندن دعای ابوحمزه ثمالی در ماه مبارک رمضان و تفسیر زیبای آن از ویژگی‌های مرحوم آیت‌الله شب زنده‌دار بود که از خاطر مردم جهرم هیچ گاه محو نخواهد شد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از فارس، به نقل از روابط عمومی جامعه روحانیت شیراز، حجت‌الاسلام والمسلمین محمود اسلامی، عضو جامعه روحانیت شیراز گفت: مرحوم آیت‌الله شب زنده دار مبّلغ، فقیه و عالمی ربانی بودند که در زمینه‌های مختلفی همچون اخلاق اسلامی و آداب معاشرت الگو و نمونه بوده و زبان از توصیف ایشان ناتوان است.
وی افزود: ایشان عالمی ربانی و فقیهی اخلاقی بودند که من در اوان نوجوانی محضر ایشان را در جهرم درک کردم و حدود شش سال با ایشان مانوس بودم و به طور مستقیم از سخنرانی‌های زیبایشان استفاده می‌کردم.
عضو جامعه روحانیت شیراز ابراز کرد: از حفظ خواندن دعای ابوحمزه ثمالی در ماه مبارک رمضان و تفسیر زیبای آن از ویژگی‌های این عالم ربانی بود که از خاطر مردم جهرم هیچ گاه محو نخواهد شد.
حجت‌الاسلام اسلامی عنوان کرد: این عالم ربانی حدود 33 سال قبل از پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان مبّلغ خستگی‌ناپذیر در شهر جهرم انجام وظیفه می‌کردند و مردم متدین و مؤمن آنجا به مانند پروانه‌ای دور آن عالم جمع شده و از مواعظ او بهره‌مند می‌شدند.
وی ابراز کرد: یکی از نشانه‌های آن فرزانه عظیم‌الشأن اخلاق و تواضع سرشار و شکیبایی بی‌مانند وی بود که می‌توان گفت، از این جهت بدیل ندارد.
وی با اشاره به روایتی از اصول کافی گفت: امیرمؤمنان حضرت علی (ع) می‌فرمایند: همانا خدا مرا پیشوایی برای بندگان خویش قرار داد و بر من لازم کرد که در اندازه‌گیری در کار زندگی و خوراک و آشامیدنی و پوشاک، خود را چون مردم مستضعف و مسکین قرار دهم تا اینکه نیازمندان به من اقتدا کرده و خود را چون من بدانند و توانگری، توانگران را به سرکشی نکشاند.
حجت‌الاسلام اسلامی خاطرنشان کرد: آیت‌الله شب زنده دار چنین خصلتی داشتند و مقتدای خود را در تمام احوال امیرمؤمنان حضرت علی(ع)می‌دانستند و در تهذیب نفس شخص وارسته‌ای بودند.
وی ادامه داد: آن عالم بزرگ سال‌های متمادی که به وطن خود جهرم می آمدند مردم را از خرد و بزرگ زیر پوشش تبلیغی خود قرار می‌دادند و هیچ گاه به پاکتی که به او می‌دادند نگاه نمی‌کرد که ببیند کم دادند یا زیاد، بلکه تمام پاکت‌ها را در گنجینه‌ای نگه داشته، بعد از پایان ماه محرم و صفر و یا رمضان، چراغ اتاق را خاموش کرده و اسکناس‌های یک تومان، دو تومان و پنج تومانی آن زمان را ردیف می‌کردند تا این ندانند کدام پول از کدام پاکت است و نسبت به کسی حب و بغضی در دل پیدا نکنند.
