«میهمان داریم» برای ۲۵ سال پیش تولید شده است

مازیار فکری، منتقد سینما و تلویزیون، در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با بیان این‌که «میهمان داریم» یک فیلم به‌شدت شخصی است، اظهار کرد: من فیلم «میهمان داریم» را دوست نداشتم، چون به نظرم فیلم به شدت شخصی است و به زبان سینما نیز برگردان نشده است. در ضمن ریتم کار به شدت کند است و روابط بین آدم‌ها در فیلم به هیچ‌وجه جاافتاده نیست.

وی افزود: ما در تاریخ سینمای ایران فیلم‌هایی که فضای ذهنی و عینی را ترکیب می‌کنند، زیاد دیده‌ایم که برخی از آنها خوب از کار درآمده‌اند و برخی دیگر خیر، اما در این فیلم به جای اینکه به مخاطب اجازه دهد که متمرکز شود، دائماً این تصور را در ذهنش به وجود می‌آورد که دو فضای واقعی و ذهنی تا چه اندازه بد و نادرست به هم پیوند خورده است.

وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: فیلم‌هایی که ریتم کند دارند زیاد تولید شده‌اند، اما در این فیلم از دقیقه 20 به بعد قصه جلو نمی‌رود و تنها کار در عرض در حال گسترده شدن است. درباره شخصیت‌پردازی هم باید گفت که به جز پرویز پرستویی که توانایی وی در بازیگری بر کسی پوشیده نیست، دیگر نقش‌ها به شدت تحت تأثیر کلیشه‌های سینمای دفاع مقدس در دهه 60 و 70 هستند. آدم‌هایی که به هیچ عنوان وجه خاکستری ندارند و تمام خوبی‌ها دنیا در آنها جمع شده است؛ به ویژه دو بردار شهید فیلم که جدا از شخصیت‌پردازی ضعیفشان، بازی بسیار بدی هم داشته‌اند.

این منتقد سینما درباره چرایی پرداخت‌های کلیشه‌ای به این گونه موضوعات در سینما دفاع مقدس گفت: به شکل طبیعی در هر کشوری که جنگی را پشت سر گذاشته در سال‌های آغازین نگاهی آرمان‌گرایانه به رویداد مورد نظر وجود دارد. در کشور ما نیز با توجه به اینکه جنگ به شکل منطقی به دفاع مقدس تبدیل شده است، این آرمانگرایی در فیلم‌های دهه 60 مشاهده می‌شود، اما هر اندازه که از جنگ می‌گذریم منطقی آن است که از آرمان‌گرایی کاسته و به واقعیت نزدیک‌تر شویم، اما در برخی فیلم‌ها این اتفاق روی نمی‌دهد که «میهمان داریم» مثالی روشن از این دست آثار است که در آرمان‌گرایی خلاصه شده است که باورپذیری را از فیلم می‌گیرد.

وی متذکر شد: ضعف فوق را می‌شد در زمان نگارش فیلمنامه و اجرا تا حدودی برطرف کرد، اما این اتفاق روی نداد. درباره این کار یک تعریف دیگر هم می‌شود کرد و آن نیز این است که این فیلم می‌توانست یک کار خوب در 25 سال پیش باشد که با زمان حال هیچ مطابقتی ندارد. در این میان برخی از فیلمسازان دفاع مقدس نیز همچون ابراهیم حاتمی کیا هستند که نگاه آرامانگرایانه دارد، اما تا حدودی آنها سعی می‌کنند از شاخصه‌های روز بهره ببرند.

وی در بخش دیگری از سخنان خود درباره فیلم سینمایی «شیار 143» هم گفت: این فیلم سینمایی را می‌توان یک اثر متوسط که واجد تعریف «کلیشه شریف» است، نام برد. این فیلم به واسطه جنجال‌ها و حمایت برخی از افراد سبب شده در ابعادی فراتر از آنچه هست، مورد ستایش قرار گیرد.

وی در پایان گفت: متأسفانه بازیگر اصلی فیلم (مریلا زارعی) هم با جملاتی که درباره این فیلم در جاهای مختلف ذکر کرد، به آن دامن زد و سبب شد یک توهم ذهنی در میان علاقه‌مندان این حوزه به وجود آید  که با یک شاهکار مواجه هستند، در صورتی که این فیلم هرگز از یک کار متوسط بالاتر نرفته است. باید درباره این فیلم منطقی برخورد کرد و سخن گفت. این گونه برخوردها با فیلم باعث می‌شود که سلیقه مخاطب در همین حد بماند در حالی که ما آثار بهتر از شیار 143 داشته‌ایم ولی اینگونه از آن حمایت نشد. در انتهای سخنم یک نقل قولی از بازیگر زن این فیلم می‌کنم تا خود به تمام آنچه نیاز است پی ببرید. وی درباره این فیلم می‌گوید: «تجربه تماشای شیار 143 برابری می‌کند با ثواب شهید شدن»!