ضرورت اعطای امتیاز علمی به داوران و ناقدان طرح های علمی

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، مجمع عالی هیئت حمایت از کرسی‌های نظریه‌پردازی، نقد و مناظره شورای عالی انقلاب فرهنگی به ریاست آیت‌الله علی‌اکبر رشاد در محل پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی برگزار شد.

در ابتدای این جلسه گزارشی از حمایت‌های انجام شده توسط دبیرخانه هیئت ذیل سه عنوان حمایت‌های حقوقی – مالی، علمی و ترویجی – اجتماعی ارائه شد. در این گزارش ضمن اشاره به این موضوع که این حمایت‌ها که با توجه به امکانات و مقدورات دسته‌بندی و اعمال می‌شوند، لزوم انجام این حمایت‌ها از جانب همه دستگاه‌ها و نهادها مورد تأکید قرار گرفته است.
از جمله این مشوق‌ها انتشار طرح‌های تحقیقاتی به صورت کتاب، ترجمه طرح‌های مصوب به زبان‌های خارجی، معرفی طرح‌های منتخب به جشنواره‌های علمی ملی و بین‌المللی، اعطای فرصت‌های مطالعاتی، در نظر گرفتن طرح‌های مصوب به عنوان امتیاز در روند ارتقاء هیئت‌ حمایت از کرسی‌های نظریه‌پردازی، نقد و مناظره می‌باشد.
در بخش دیگری از این گزارش نیز روند ممیزی و داوری طرح‌های تحقیقاتی تشریح و معیارهایی مانند نوآوری، کاربردی بودن و... مورد اشاره قرار گرفت.
همچنین بر اساس این گزارش مقرر شده داوران و ناقدان نظریه‌های علمی نیز مشمول برخی از حمایت‌ها قرار گیرند.
پس از ارائه این گزارش، حجت الاسلام والمسلمین خسروپناه دبیر هیئت حمایت از کرسی‌های نظریه‌پردازی، نقد و مناظره نیز گفت: برای اعمال بهینه و مؤثر مشوق‌ها نیاز به مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی احساس می‌شود.
محمدعلی کی‌نژاد نیز در این جلسه گفت: آنچه از کلیت عملکرد نهاده مشاهده می‌شود تمایل و رغبت به همکاری با هیئت حمایت است.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود: حمایت از ناقدان و داوران کرسی‌ها از نکات مفید است.
در ادامه جلسه، آیت‌الله رشاد هم طی سخنانی گفت: نکته مهم در این زمینه، ضعف در پیگیری مصوبات هیئت حمایت است.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود: به نظر بنده هنوز ظرفیت‌های زیادی برای پیگیری مصوبات وجود دارد.
رئیس هیئت حمایت از کرسی‌های نظریه‌پردازی، نقد و مناظره ادامه داد: دسته‌‌بندی و اولویت‌گذاری حمایت‌ها نکته دیگری است که باید جدی‌تر گرفته شود.
رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی گفت: حمایت از نظریه صرف نظر از ارجاع یا عدم ارجاع به آن نظریه بسیار مهم است.
دستور دیگر جلسه، بررسی اقدامات انجام شده و برنامه‌های پیش روی دانشگاه اصفهان به منظور کرسی‌های نظریه‌پردازی در این دانشگاه بود.
بر اساس گزارش ارائه شده خودداری از ایجاد پست‌های سازمانی جدید و استفاده از ظرفیت‌های اداری موجود و استفاده از داوران و ناقدان بومی از مواردی بود که در دانشگاه اصفهان انجام شده است.