سیدرضا سجادی‌نژاد در گفت‌وگو با ایکنا عنوان کرد:
شیوه خاص طلبه‌پروری آیت‌الله موسوی‌نژاد
گروه اندیشه: خواهرزاده و شاگرد آیت‌الله موسوی‌نژاد با بیان اینکه یکی از ویژگی‌های متمایزکننده ایشان در شیوه مدیریت مدرسه علمیه و نحوه طلبه‌پروری بود، گفت: ایشان مؤسس مدرسه‌ای مطابق با مکتب معارفی یا همان مکتب تفکیک بود.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، آیت‌الله سیدمحمد موسوی‌نژاد از علمای بزرگ حوزه علمیه خراسان سحرگاه 25 فروردین‌ماه در بیمارستان امام حسین(ع) مشهد دارفانی را وداع گفت. چهره‌های شاخص بسیاری امروز در حوزه‌های علمیه قم و مشهد از شاگردان ایشان و مدرسه‌ای بوده‌اند که توسط ایشان تأسیس شده است. در مورد جایگاه علمی و همچنین اخلاق و منش آیت‌الله موسوی‌نژاد با سیدرضا سجادی‌نژاد، خواهرزاده آیت‌الله موسوی‌نژاد که خود سابقه طلبگی در این مدرسه داشته، گفت‌وگویی کرده‌ایم که مشروح آن در ادامه می‌آید:
سیدرضا سجادی‌نژاد، از نزدیکان و وابستگان آیت‌الله موسوی‌نژاد در گفت‌وگو با ایکنا در رابطه با جایگاه علمی ایشان اظهار کرد: ایشان دروس سطح و خارج را در مشهد نزد علمایی چون آیات شیخ مجتبی قزوینی، شیخ هاشم قزوینی، مروارید و میرزاجوادآقاتهرانی پی گرفت. این علما متعلق به مکتب معارفی مشهد بودند. ایشان تعلق خاطری به مکتب معارفی مشهد داشت؛ مکتب معارفی مشهد همان است که آقای حکیمی از آن به مکتب تفکیک یاد می‌کند.
وی افزود: علاقه آیت‌الله موسوی‌نژاد به احادیث و فهم مستقیم کلمات و معارف اهل بیت(ع) سبب شده بود سبک زندگی و حشر و نشر آن عالم متأله مورد توجه بسیاری از طلاب و علمای حوزه قرار بگیرد و در این زمینه جایگاهی محوری و شاخص پیدا بکند. ایشان می‌گفت برخی از اساتید و دوستان به من توصیه کرده بودند که تحصیل علوم عقلی را هم در برنامه‌های درسی خودم بگنجانم اما من به دلیل علاقه به مراجعه مستقیم به معارف اهل بیت(ع) ترجیح می‌دادم بیشتر وقتم را صرف مطالعه احادیث و معارفی بکنم که به طور مستقیم از اهل بیت به ما رسیده است.
سجادی‌نژاد بیان کرد: ایشان مدت کوتاهی به نجف مهاجرت کرد و در آنجا نزد آیات عظام خویی و شاهرودی تلمذ کرد. برخی از دوستان و نزدیکان آیت‌الله موسوی‌نژاد معتقد بودند ایشان با استعدادی که داشت اگر درسش را ادامه می‌داد خیلی زود در رسته‌های بالای اجتهاد قرار می‌گرفت، ولی ضعف چشم ایشان سبب شد نتواند درس را ادامه بدهد و به مشهد بازگشت.
وی ادامه داد: آیت‌الله موسوی‌نژاد در مشهد قرابت خاصی با میرزا جوادآقاتهرانی داشت و از نزدیکان ایشان محسوب می‌شد. مدت‌ها در ذهن میرزاجوادآقا بود که با توجه به اینکه حوزه علمیه مشهد بعد از فوت بزرگان مشهد دچار رکود شده بود مدرسه‌ای را با سبک و سیاق جدید راه‌اندازی کند. یک روز میرزاجوادآقا با مراجعه به منزل آیت‌الله موسوی نژاد به ایشان پیشنهاد تأسیس این مدرسه را می‌دهد و می‌گوید: هر چه فکر می‌کنم اگر بخواهد چنین مدرسه‌ای تأسیس شود از شما بهتر کسی برای این مدرسه نیست. بنابر این، با مشورت و حمایت میرزا جوادآقا تهرانی، آیت‌الله موسوی‌نژاد این مدرسه را راه‌اندازی می‌کنند. از آن سوی، یک بازاری مؤمن و زاهد محلی را که ایشان زمانی در آنجا مستأجر بوده به ایشان واگذار می‌کند تا آن مدرسه تأسیس شود. این محل در چند سال پیش، پس از درگذشت آن انسان مؤمن وقف مدرسه شد.
شیوه خاص طلبه‌پروری آیت‌الله موسوی‌نژاد
سجادی نژاد با بیان اینکه یکی از ویژگی‌های متمایز کننده آیت‌الله موسوی‌نژاد در مدیریت مدرسه علمیه، شیوه مدیریتی و نحوه طلبه‌پروری ایشان بوده است، گفت: برخی از شاگردان ایشان در حال حاضر از مجتهدان تراز اول حوزه علمیه قم و مشهد هستند. شیوه پرورش ایشان، شیوه منحصری بود. حتی بعد از انقلاب هم در سبک و سیاق مدیریت حوزه‌های علمیه با عیب و ایرادهای بسیاری مواجه است، اما ایشان از همان ابتدایی که مدرسه را راه‌اندازی کردند، به طلبه‌ها چیزهایی را آموزش می‌دادند که برای طلبگی یک طلبه ضروری بود؛ حال چه آن طلبه می‌خواست مبلغ و معلم شود، چه اینکه می‌خواست به زمره مجتهدان و فقیهان بپیوندد. با روشی که ایشان ابداع و پیگیری کردند، مجدانه مسئله تربیت طلبه‌ها برایشان مهم بود. آیت‌الله موسوی‌نژاد فقط آموزش دروس صرف و نحو و فقه و اصول را در مدرسه پی نمی‌گرفت. ایشان در کنار اینکه می‌خواست ملا بپروراند پیگیر آن بود که طلبه‌ها را با سبک و سیاق سنت اهل بیت تربیت کند، برای همین وقتی طلبه‌های مدرسه ایشان را از نزدیک ببینید، آن‌هایی که ممحض آن مدرسه بوده‌اند تمام آدابی که از سوی اهل بیت(ع) در زندگی سفارش شده را رعایت می‌کنند. ایشان بر این ویژگی‌های اخلاقی تأکید بسیاری داشت. چون خودشان هم روی این رفتارها مقید بود و این رفتارها برایشان ملکه بود، به طلبه‌های مدرسه هم آن آداب را به‌صورت مستقیم و غیر مستقیم تعلیم می‌داد. تفاوت مدرسه ایشان با سایر مدرسه‌ها غیر از اینکه دانش‌آموختگان ممتازی از نظر علمی داشت آن بود که طلبه‌ها از نزدیک می‌توانستند نظاره‌گر یک عالم باتقوا و مقید به آداب باشند.
وی گفت: وقتی فردی برای طلبگی به مدرسه ایشان می‌آمد، ایشان پس از یک آزمون بسیار سخت پذیرش را انجام می‌داد، اینگونه نبود که هر کس بخواهد طلبه شود ایشان بپذیرد. پذیرش در مدرسه ایشان بسیار سخت بود و شاید در یکسال اتفاق می‌افتاد که افراد متفاوتی به ایشان مراجعه می‌کردند ولی هیچ کدام را شایسته پذیرش نمی‌دیدند و آن سال تحصیلی با سه یا چهار طلبه جدید شروع می‌شد، ایشان اینطور نبودند که هر سال حتماً 40 یا 50 طلبه جدید بپذیرند، تأکید ایشان بر این بود که طلبه‌ها از همان ابتدا آن طور که شایسته طلبگی است وارد شوند، قابلیت و استعداد طلبه‌ها را می‌سنجید و بعد آنها را پذیرش و راهنمایی کنند.
سجادی‌نژاد عنوان کرد: یکی دیگر از ویژگی‌های آموزشی‌شان آن بود که به طلبه‌ها از سال اول تأکید می‌کردند که در کنار درس و مباحثه آن درس که درحال خواندن هستند با طلبه‌های پایین‌تر از خودشان، درس‌های آنها را مباحثه کنند و بعد از اینکه یک دوره مباحثه کردند از همان طلبه‌ها می‌خواستند که همان درس را تدریس کنند، یعنی اینکه یک طلبه در کنار اینکه سال دوم و سوم درس خود را می‌خواند مدرس درس پایین‌تر هم بود. ایشان بسیار به ندرت از بیرون استاد وارد سیستم آموزشی خود می‌کرد، این روش تربیتی ایشان بود که توانست در 4 دهه طلبه‌های موفقی را به جامعه ارائه بدهد.
سجادی‌نژاد با اشاره به منش و خصوصیات اخلاقی آیت‌الله موسوی‌نژاد گفت: مطلع بودیم ایشان بعضی وقت‌ها وسایل و مایحتاج لوازم زندگی را برای نیازمندان تهیه می‌کرد و شبانه و روزانه به خانه‌های آنها می‌رفت و شخصاً آنها را توزیع می‌کرد.
خواهرزاده آیت‌الله موسوی‌نژاد اظهار کرد: ارادت و علاقه ایشان به حضرت فاطمه زهرا(س) بسیار بود. نزدیک به چهار دهه در منزل ایشان روضه‌ای سنتی برگزار می‌شد که بسیار متمایز از دیگر روضه‌ها بود؛ روضه‌ای کاملاً سنتی که آقای سیدان و حاج شیخ مسلم حائری و برخی از علمای قدیمی مشهد منبر آن روضه را برعهده داشتند.
سیدرضا سجادی‌نژاد، از نزدیکان و وابستگان آیت‌الله موسوی‌نژاد در گفت‌وگو با ایکنا در رابطه با جایگاه علمی ایشان اظهار کرد: ایشان دروس سطح و خارج را در مشهد نزد علمایی چون آیات شیخ مجتبی قزوینی، شیخ هاشم قزوینی، مروارید و میرزاجوادآقاتهرانی پی گرفت. این علما متعلق به مکتب معارفی مشهد بودند. ایشان تعلق خاطری به مکتب معارفی مشهد داشت؛ مکتب معارفی مشهد همان است که آقای حکیمی از آن به مکتب تفکیک یاد می‌کند.
وی افزود: علاقه آیت‌الله موسوی‌نژاد به احادیث و فهم مستقیم کلمات و معارف اهل بیت(ع) سبب شده بود سبک زندگی و حشر و نشر آن عالم متأله مورد توجه بسیاری از طلاب و علمای حوزه قرار بگیرد و در این زمینه جایگاهی محوری و شاخص پیدا بکند. ایشان می‌گفت برخی از اساتید و دوستان به من توصیه کرده بودند که تحصیل علوم عقلی را هم در برنامه‌های درسی خودم بگنجانم اما من به دلیل علاقه به مراجعه مستقیم به معارف اهل بیت(ع) ترجیح می‌دادم بیشتر وقتم را صرف مطالعه احادیث و معارفی بکنم که به طور مستقیم از اهل بیت به ما رسیده است.
سجادی‌نژاد بیان کرد: ایشان مدت کوتاهی به نجف مهاجرت کرد و در آنجا نزد آیات عظام خویی و شاهرودی تلمذ کرد. برخی از دوستان و نزدیکان آیت‌الله موسوی‌نژاد معتقد بودند ایشان با استعدادی که داشت اگر درسش را ادامه می‌داد خیلی زود در رسته‌های بالای اجتهاد قرار می‌گرفت، ولی ضعف چشم ایشان سبب شد نتواند درس را ادامه بدهد و به مشهد بازگشت.
وی ادامه داد: آیت‌الله موسوی‌نژاد در مشهد قرابت خاصی با میرزا جوادآقاتهرانی داشت و از نزدیکان ایشان محسوب می‌شد. مدت‌ها در ذهن میرزاجوادآقا بود که با توجه به اینکه حوزه علمیه مشهد بعد از فوت بزرگان مشهد دچار رکود شده بود مدرسه‌ای را با سبک و سیاق جدید راه‌اندازی کند. یک روز میرزاجوادآقا با مراجعه به منزل آیت‌الله موسوی نژاد به ایشان پیشنهاد تأسیس این مدرسه را می‌دهد و می‌گوید: هر چه فکر می‌کنم اگر بخواهد چنین مدرسه‌ای تأسیس شود از شما بهتر کسی برای این مدرسه نیست. بنابر این، با مشورت و حمایت میرزا جوادآقا تهرانی، آیت‌الله موسوی‌نژاد این مدرسه را راه‌اندازی می‌کنند. از آن سوی، یک بازاری مؤمن و زاهد محلی را که ایشان زمانی در آنجا مستأجر بوده به ایشان واگذار می‌کند تا آن مدرسه تأسیس شود. این محل در چند سال پیش، پس از درگذشت آن انسان مؤمن وقف مدرسه شد.
شیوه خاص طلبه‌پروری آیت‌الله موسوی‌نژاد
سجادی نژاد با بیان اینکه یکی از ویژگی‌های متمایز کننده آیت‌الله موسوی‌نژاد در مدیریت مدرسه علمیه، شیوه مدیریتی و نحوه طلبه‌پروری ایشان بوده است، گفت: برخی از شاگردان ایشان در حال حاضر از مجتهدان تراز اول حوزه علمیه قم و مشهد هستند. شیوه پرورش ایشان، شیوه منحصری بود. حتی بعد از انقلاب هم در سبک و سیاق مدیریت حوزه‌های علمیه با عیب و ایرادهای بسیاری مواجه است، اما ایشان از همان ابتدایی که مدرسه را راه‌اندازی کردند، به طلبه‌ها چیزهایی را آموزش می‌دادند که برای طلبگی یک طلبه ضروری بود؛ حال چه آن طلبه می‌خواست مبلغ و معلم شود، چه اینکه می‌خواست به زمره مجتهدان و فقیهان بپیوندد. با روشی که ایشان ابداع و پیگیری کردند، مجدانه مسئله تربیت طلبه‌ها برایشان مهم بود. آیت‌الله موسوی‌نژاد فقط آموزش دروس صرف و نحو و فقه و اصول را در مدرسه پی نمی‌گرفت. ایشان در کنار اینکه می‌خواست ملا بپروراند پیگیر آن بود که طلبه‌ها را با سبک و سیاق سنت اهل بیت تربیت کند، برای همین وقتی طلبه‌های مدرسه ایشان را از نزدیک ببینید، آن‌هایی که ممحض آن مدرسه بوده‌اند تمام آدابی که از سوی اهل بیت(ع) در زندگی سفارش شده را رعایت می‌کنند. ایشان بر این ویژگی‌های اخلاقی تأکید بسیاری داشت. چون خودشان هم روی این رفتارها مقید بود و این رفتارها برایشان ملکه بود، به طلبه‌های مدرسه هم آن آداب را به‌صورت مستقیم و غیر مستقیم تعلیم می‌داد. تفاوت مدرسه ایشان با سایر مدرسه‌ها غیر از اینکه دانش‌آموختگان ممتازی از نظر علمی داشت آن بود که طلبه‌ها از نزدیک می‌توانستند نظاره‌گر یک عالم باتقوا و مقید به آداب باشند.
وی گفت: وقتی فردی برای طلبگی به مدرسه ایشان می‌آمد، ایشان پس از یک آزمون بسیار سخت پذیرش را انجام می‌داد، اینگونه نبود که هر کس بخواهد طلبه شود ایشان بپذیرد. پذیرش در مدرسه ایشان بسیار سخت بود و شاید در یکسال اتفاق می‌افتاد که افراد متفاوتی به ایشان مراجعه می‌کردند ولی هیچ کدام را شایسته پذیرش نمی‌دیدند و آن سال تحصیلی با سه یا چهار طلبه جدید شروع می‌شد، ایشان اینطور نبودند که هر سال حتماً 40 یا 50 طلبه جدید بپذیرند، تأکید ایشان بر این بود که طلبه‌ها از همان ابتدا آن طور که شایسته طلبگی است وارد شوند، قابلیت و استعداد طلبه‌ها را می‌سنجید و بعد آنها را پذیرش و راهنمایی کنند.
سجادی‌نژاد عنوان کرد: یکی دیگر از ویژگی‌های آموزشی‌شان آن بود که به طلبه‌ها از سال اول تأکید می‌کردند که در کنار درس و مباحثه آن درس که درحال خواندن هستند با طلبه‌های پایین‌تر از خودشان، درس‌های آنها را مباحثه کنند و بعد از اینکه یک دوره مباحثه کردند از همان طلبه‌ها می‌خواستند که همان درس را تدریس کنند، یعنی اینکه یک طلبه در کنار اینکه سال دوم و سوم درس خود را می‌خواند مدرس درس پایین‌تر هم بود. ایشان بسیار به ندرت از بیرون استاد وارد سیستم آموزشی خود می‌کرد، این روش تربیتی ایشان بود که توانست در 4 دهه طلبه‌های موفقی را به جامعه ارائه بدهد.
سجادی‌نژاد با اشاره به منش و خصوصیات اخلاقی آیت‌الله موسوی‌نژاد گفت: مطلع بودیم ایشان بعضی وقت‌ها وسایل و مایحتاج لوازم زندگی را برای نیازمندان تهیه می‌کرد و شبانه و روزانه به خانه‌های آنها می‌رفت و شخصاً آنها را توزیع می‌کرد.
خواهرزاده آیت‌الله موسوی‌نژاد اظهار کرد: ارادت و علاقه ایشان به حضرت فاطمه زهرا(س) بسیار بود. نزدیک به چهار دهه در منزل ایشان روضه‌ای سنتی برگزار می‌شد که بسیار متمایز از دیگر روضه‌ها بود؛ روضه‌ای کاملاً سنتی که آقای سیدان و حاج شیخ مسلم حائری و برخی از علمای قدیمی مشهد منبر آن روضه را برعهده داشتند.
