ای گوهر عشق! در صدف زیبایی
گروه ادب: رضا اسماعیلی به مناسبت سالروز میلاد حضرت معصومه(س) و روز دختر رباعی‌هایی را سروده و تقدیم کرد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، رضا اسماعیلی از شاعران کشورمان به مناسبت میلاد فرخنده حضرت معصومه(س) و روز دختر، رباعی‌هایی را سروده و به همه بانوان پاک سیرت کشور که در عشق و پاکدامنی، به حضرت فاطمه معصومه(س) اقتدا کرده‌اند، تقدیم کرد. این رباعی‌ها در ادامه از نظر می‌گذرد؛
1
افتاده جهان به ورطه عریانی
در ورطه ابتذال و سرگردانی
تو مرکز خواب‌های شیطان هستی
ای خواهر خوب من! خودت می‌دانی
2
دنیا به تتن تتن تتن افتاده
یعنی به سراشیبی تن افتاده
در کوچه ابتذال دنیا شیطان؛
با وسوسه، در کمین زن افتاده
3
شیطان ز تبسم وضو می‌ترسد
از سوره عشق، ذکر «هو» می‌ترسد
شهوت نَسَب است و تاجر عریانی
از عصمت شرقی تو، او می‌ترسد
4
دنیاست و ابتذال تن تن تن تن
عریان شدن از نجابت پیراهن
اما تو فرشته غیرتی، می‌دانی
تنپوش تو عفت است و عصمت، ای زن!
5
شیطان و جنون سیب، یادت باشد
بوی هوس و فریب، یادت باشد
باد آمده تا روسری‌ات را ...، هشدار!
لیلا! مخوری فریب، یادت باشد
6
چادر نه، تجلی «خدا - پیوندی» ست
تنپوش وقار و عزّت و فرمندی ست
شُکرانه عصمت و زکات حُسن است
از بندگی خدا، رضایت مندی ست
7
چادر نه، حریری از بهشت است، آری
آیینه نور و سوره بیداری
فصلی ز فروغ آفتاب زهراست
این چادر روشنی که بر سر داری
8
زهرا نسبی، زنی زلال و روشن
فارغ ز کرشمه تن و پیراهن
با آینه و فرشته نسبت داری
تنپوش سپید نور داری بر تن
9
تو قلب زمین و قبله دل‌هایی
همزاد فرشته‌ای، خدا سیمایی
تنپوش سپید نور را بر تن کن
ای گوهر عشق! در صدف زیبایی
10
در عشق، تو اقتدا به زهرا کردی
صد پنجره نور، بر جهان وا کردی
آرامش و رستگاری دنیا را
در خیمه چادرت مهیا کردی
11
تو همسر آدمی، مبر از یادت
تو مادر عالمی، مبر از یادت
معصومه پاک و زهره زهرایی
تو روح مُکرمی، مبر از یادت
12
فارغ شو ز عشوه‌های تن تن تن تن
از نور بپوش؛ جامه و پیراهن
از مرز تنانگی گذر کن با عشق
آداب فرشتگی بیاموز، ای زن!
13
یک قصه عاشقانه زیبایی
طاووس هزار جلوه‌ای، حَوّایی
تقدیر تو مادری‌ست ای زن! آری
تو قلب زمین و قبله دل‌هایی
14
با مهر، به فصل سبز انسان برگرد
از فصل هبوط، فصل عصیان برگرد
سهم تو فرشتگی ست، با بسم الله
از فصل هوس - لرزه شیطان برگرد
15
عشق است فروغ مهر، کوری؟ هرگز
ما را ز حریم نور، دوری؟ هرگز
«از عصمتِ عشق، توبه!»، شیطان می‌گفت
ای عشق! هزار سال نوری، هرگز
