احمد میراحسان تبیین کرد: انعطاف پذیری باورهای دینی وجه شاخصه تولیدات دینی غرب

احمد میراحسان، کارشناس و مدرس سینما در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) درباره جایگاه‌ موضوعات دینی در سریال‌های تلویزیون ایران و جهان اظهار کرد: درباره وجه تمایز انگاره‌های دینی در سریال‌های ایرانی با آثار آمریکایی بحث مفصلی مطرح شده که عموماً نظرات مختلفی هم نسبت به این موضوع بیان شده، اگر بخواهم در این باره سخن بگویم، مطمئناً در حوصله این گفت‌و‌گو نخواهد بود، ولی به اختصار باید بگویم فیلم‌ها و سریال‌هایی که در غرب تولید می‌شود و در آنها به نوعی دین مدنظر قرار می گیرد آنها هم به دنبال عرفی کردن دین هستند و هم به دنبال مدرن نشان دادن باورهایشان.

 وی افزود: اگر از زاویه عقلی به این امر نگاه کنیم می‌بینیم که سینمای غرب به شدت دنبال اشاعه مدرنیته و عرفی کردن دین است. بنیاد این توجهات نیز به روی انسان محوری بنا شده است. برای مثال آنچه درباره بهشت و جهنم در آثار آمریکایی می‌بینیم صرفا بیانگر تخیلات آزاد انسان در این زمینه است و هیچ پایبندی به وحیانی بودن این موضوع در این قبیل تولیدات وجود ندارد. این رویکرد غرب درست بر خلاف اصول اسلامی است. چون در دین مبین اسلام نمی‌شود کلمه‌ای از خود درباره این دست موضوعات بیان کرد، حتی این مسئله به نوعی حرام هم عنوان شده است.

میراحسان افزود: نکته دوم این‌که اساس توجهات غرب به الهیات  متکی به نظریه فیلم است در حالی‌که در جامعه ایرانی از همان ابتدای که سینما وارد ایران شد به هیچ‌وجه حوزه‌های علمیه و مراکز اجتهاد دینی کاری جدی در این زمینه (سینما) انجام نداده‌اند! من این نکته را هم بارها تاکید کرده‌ام، البته یکسری کارهای اخیراً از سوی طلبه‌ها در حوزه سینما و هنر صورت می‌پذیرد، اما این کارها آنچنان که باید و شاید قوام نداشته است. در حقیقت باید گفت، فیلم برای آنها تنها یک گفتمان است که نسبتی با مفاهیم الهی ندارد.

 این کارشناس سینما متذکر شد: متاسفانه با توجه به توضیح فوق هیچگاه این‌گونه مباحث به شکلی جدی مد نظر قرار نمی‌گیرد و بیشتر موضوعات مطروحه نیز، شکلی سطحی دارد، البته حرف‌هایی در این زمینه مطرح می‌شود که من آنها را به عنوان کارهای دانشجویی برخی از مدیران در حوزه سینما می‌دانم که صلاحیت اجتهادی در این حوزه (سینما و دین) را نداشتند. این ضعف را هم من به هیچ وجه محدود به مدیرانی که بر صندلی‌های ریاست خود تکیه داده‌اند نمی‌دانم، بلکه تئوریسین‌های مذهبی نیز در این حوزه و معنا هیچگاه ورود درستی به مسئله نداشته‌اند.

میراحسان در پایان افزود: با توجه به توضیحات فوق، سینمای ما هیچگاه نمی‌تواند مدعی این باشد که مفاهیمش متکی بر ارزش‌های قرآن و اهل بیت(ع) است. گواه بارز این ادعا را هم در هرج و مرجی که در بین مخاطبان سینما ایجاد شده به خوبی می‌توان مشاهده کرد، برای همین هم در کارهایی که اسم آن را فیلم‌های دینی می‌گذاریم تنها تقلیدی از سینمای غرب را شاهد هستیم! به نحوی‌که که اشاعه مدرنیته را در بدترین شکل آن در آثار سینمایی ایران مشاهده می‌کنیم.