داریوش بابائیان تهیهکننده سینما و تلویزیون در گفتوگو با خبرنگار ایکنا درباره تبعیضهای صورت گرفته در بحث اکران و تولید فیلمهای سینمایی اظهار کرد: در ابتدا باید بگویم اقدام تلویزیون برای پخش تبلیغات فیلمهای سینمایی، اقدامی پسندیده است، چون این امر باعث میشود تا گرایش مخاطب برای تماشای فیلم بیشتر شود، اما باید توجه کرد که این سیاستهای حمایتی شکلی عادلانه به خود گیرد، در حال حاضر تبلیغات برخی فیلمها به صورت مداوم از تلویزیون پخش میشود اما تیزر برخی فیلمها هرگز از تلویزیون نمایش داده نمیشود.
وی افزود: این تبعیضها جدا از اینکه یک امر غیراخلاقی است باعث تضعیف بخش خصوصی میشود، زیرا تهیهکننده بخش خصوصی اگر نتواند در گیشه هزینههای خود را تامین کند دیگر قادر به ادامه فعالیت نخواهد بود. این آسیب نه تنها بخش خصوصی را به حاشیه خواهد راند، بلکه به کلیت سینما ضربه میزند، چون تجربه نشان داده سینمای دولتی در درازمدت نمیتواند اتفاقات خوبی را در عرصه هنری رقم زند.
این تهیهکننده ادامه داد: وقتی به نحوه اکران و تبلیغات تلویزیونی انتقاد میکنم منظورم این نیست که به فیلمهای ارزشی توجه نشود، چون همه میدانیم این دست فیلمها آرمانهای انقلاب اسلامی را مد نظر قرار میدهند، اما بحث اصلی اینجاست که این حمایتها شکل صفر تا صدی نداشته باشند؛ اتفاقی که همانگونه که در توضیحات فوق به آن اشاره کردم در سینمای ما رخ میدهد.
تهیهکننده فیلم «مزاحم» تاکید کرد: مقام معظم رهبری در سخنان نوروزی خود به روی شعار حمایت از کالای ایرانی تاکید داشتند و فرمودند این رویکرد باید در تمامی بخشهای کشور مد نظر قرار گیرد. با این توضیح حمایت سیما از فیلمهای به خصوص آیا به معنای حمایت از سینمای ملی است؟ آیا در شرایطی که فیلمهای روز جهان بهراحتی در اختیار جوانان قرار میگیرد این شکل از حمایت باعث میشود تا محصولات ایرانی در سینما رشد کند؟
بابائیان در پاسخ به این پرسش که چرا در بیشتر مواقع حمایت همه جانبه از یک فیلم در اکران و تبلیغات تلویزیونی منتج به نتیجه مطلوب نمیشود؟ گفت: در برخی مواقع میبینیم، بهترین اکرانها و تبلیغات تلویزیونی به یک یا دو فیلم خاص خلاصه میشود، اما باز هم آن کارها در گیشه با فروش لازم روبهرو نمیشوند و حتی قادر نیستند خرجی که برایشان شده را تامین کنند. این اتفاق نشان میدهد مردم خود واقف به بسیاری از امور هستند، البته شاید در چند روز اول حمایت همه جانبه جواب دهد، اما در ادامه راه، مردم با تبلیغات کلامی خود باعث میشوند، فیلمهای حمایتی نتوانند آنگونه که انتظار میرود در گیشه فروش داشته باشند.
وی درباره حضور سازمانهایی چون موسسه فرهنگی هنری اوج در سینما اظهار کرد: اینکه برخی نهادها در سینما حضور داشته باشند اتفاق بدی نیست، در صورتیکه شرایط رقابت یکسان باشد. این اتفاق در شرایط فعلی رخ نمیدهد، چون هزینههایی که این قبیل سازمانها برای فیلمهای خود میکنند به اندازهای نجومی است که بخش خصوصی به هیچوجه امکان رقابت با آنها را ندارد. برای همین بخش خصوصی برای اینکه بتواند به مسیر خود ادامه دهد مجبور میشود به سمت تولیدات گیشه متمایل شود. این اتفاق نیز امری خودخواسته نیست، چون من به عنوان تهیهکننده بخش خصوصی دوست دارم کاری را روی پرده ببرم که در کارنامه من نقطهای درخشان باشد، اما وقتی امکان تولید ندارم، چگونه انتظار دارید به موضوعات فرهنگی فکر کنم؟
این تهیهکننده تاکید کرد: هم اکنون دو فیلمنامه در دست دارم که موضوعات جدی و اجتماعی دارند، اما سرمایهگذاری برای آنها پیدا نمیکنم. این دشواری برای من که سالها در سینما به امر تولید مشغول هستم بسیار آزار دهنده است، چون دفتری که در آن فعال هستم کار دیگری جز تولید فیلم ندارد، البته عدهای سعی میکنند با برخی فعالیتها برای دفاتر خود درآمدزایی کنند، اما من ترجیح میدهم که چنین فعالیتهایی را دنبال نکنم. با این توضیح انتظار دارم شرایط به گونهای رقم بخورد که در آینده بتوانم فیلمهایی را جلوی دوربین ببرم که از صمیم قلب آنها را دوست دارم.
وی در پایان پیشنهاد کرد: در این زمینه راهکاری به ذهنم میرسد که بخش خصوصی نیز بتواند در این حوزه فعال شود و به سازمانهایی نظیر اوج، حوزه هنری، شهرداری، فارابی و... پیشنهاد میکنم که سفارشات خود را تنها به آدمهای خاص خلاصه نکند، بلکه به تمامی سینماگران نگاهی یکسان داشته باشند. این خواسته نیز امری دور از ذهن و غیر منطقی نیست، چون اکثر سینماگران بخش خصوصی جز نیروهای حرفهای سینما هستند و اعتماد به آنها نتیجهای خوبی به همراه خواهد داشت، در انتها باید بگویم همکاری سازمانهای دولتی با بخش خصوصی نه تنها برای دولت سینماگران بلکه برای نهادها و سازمانها نیز سودآور است زیرا سینماگران بخش خصوصی راهکارهای ویژهای برای مقابله با هزینههای سنگین دارند.
گفتوگو از داود کنشلو
انتهای پیام