دو کار مورد پسند امام حسین(ع)

به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ؛ به مناسبت ایام سوگواری شهادت سید و سالار شهیدان، اباعبدالله الحسین(ع) و یاران وفادارش، حدیثی از امام کربلا دیده مرور می‌شود.

در اهمیت نماز همین بس که به بیان روایات، ستون و چهره دین است. دین بدون ستون که پابرجا نمی‌ماند. آنطور که صورت خود را مراقبت می‌کنیم باید از این چهره دین هم مواظبت کنیم. وقت کلاس، جلسات اداری، مسابقات، مسافرت و غیره چه میزان با ستون و چهره دین هماهنگ است؟

امام حسین(ع) وقتی حرص لشکر عمر سعد را بر زود آغاز کردن جنگ و کم‌بهرگی آنان را از اندرز و سخن خویش دید به بردارش ابالفضل العباس(ع) فرمود: «اِن استَطَعتَ اَن تَصرِفَهُم عَنّا فی هَذا الیَوم فَافعَل، لَعَلّنا نُصَلِّی لِرَبِّنا فی هَذِه اللّیلَة فَاِنَّهُ یَعلَمُ اَنّی اُحِبُّ الصَّلاةَ لَهُ وَ تِلاوَةَ کِتابِه: اگر می‌توانی آنان را امروز از جنگ با ما منصرف کن تا بلکه امشب، برای پروردگارمان نماز بگزاریم همانا او(خداوند) می‌داند که من نمازگزاردن برای او و تلاوت کتابش را دوست دارم».

 این گوی و این میدان! ما که عاشق امام حسین(ع) هستیم، آیا این امام عزیز را الگوی خود در زندگی قرار داده‌ایم؟ چقدر به نماز علاقه‌مندیم و چه میزان به تلاوت قرآن مشغول هستیم؟!

آنچنان که امام حسین(ع) در شب عاشورا مهلت گرفت تا به ما بیاموزد که نماز و قرآن را در رأس کارها و علاقمندی‌های خود قرار دهیم، شایسته است در این ماه عهد کنیم که نماز اول وقت و تلاوت روزانه قرآن کریم(هرچند کم باشد) را فراموش نکنیم. 

نکته قابل تأمل آنکه از باب «رهرو آن نیست که گهی تند و گهی خسته رود/ رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود)، کار کم اما مداوم بنابر تعالیم اسلامی بهتر از کار بزرگ اما کوتاه مدت و مقطعی است.

به قلم محمد لطفی‌زاده، محصل علوم حوزوی