پرچم هدایت را قدر بدانیم

به گزارش ایکنا از اردبیل، واقعه عاشورا و قیان حسینی برای همگان پیام‌های عبرت‌آموزی دارد. مقام معظم رهبری دراین باره فرمودند: «هیچ وقت نباید امت اسلامی ماجرای عاشورا را به عنوان یک درس، یک عبرت و به عنوان یک پرچم هدایت از نظر دور بدارد. قطعاً اسلام، زنده‌ به عاشورا و به حسین‌بن‌علی(ع) است. همان طور که فرمود: «و انا من حسین»، یعنی دین من، ادامه‌ راه من، به وسیله‌ حسین(ع) است. اگر حادثه‌ عاشورا نبود، اگر این فداکاری عظیم در تاریخ اسلام پیش نمی‌آمد، این تجربه، این درس عملی، به امت اسلامی داده نمیشد و یقیناً اسلام دچار انحرافی میشد از قبیل آنچه که ادیان قبل از اسلام دچار آن شدند و چیزی از حقیقت اسلام، از نورانیت اسلام باقی نمی‌ماند. عظمت عاشورا به این است».

گریه بر حسین(ع) ابعاد و پیام‌های مختلفی دارد
الف- «مِن حسین» یعنی: «ما از حسینیم». به مصداق حدیثی که می‌فرماید: «شیعیان ما از طینتمان خلق شده اند».
ب- «مع الحسین»، یعنی: «ما با حسینیم». به مصداق: «عهد و پیمانی که با امام داریم»، اعلام وفاداری می‌کنیم.
ج- «للحسین»، یعنی: «ما برای حسینیم». به جهت «اعلام آمادگی ایثار و جانبازی برای امام».
د- «یاحسین»، که خود مصداق‌های زیادی دارد.

مقصود از یاحسین(ع)
۱- سلام بر حسین(ع) است، به دلیل: «و سلام علی عباده الذین اصطفی (نمل، ۵۹) و «صلی الله علیک یا ابا عبد الله».
۲- توسل بر حسین(ع) است، به مصداق: «یا وجیها عندالله».
۳- «لبیک» بر ندای:«هل من ناصر ینصرنی» حسین است.
۴- آرزوی شهادت در رکاب و اهداف حسین(ع) است: «یا لیتنا کنا معک».
۵- نجوا و درد دل با حسین(ع) است: «اذا ناجیتم الرسول...» (مجادله، ۱۲).
۶- یاد کرد حسین(ع) است، رسول خدا فرمود: «ذکر نام خدا عبادت است و یاد کرد نام من و نام علی و نام امامان معصوم از نسل ایشان نیز عبادت محسوب می‌شود». (بحار الأنوار، ج‏۳۶، ص ۳۷۰)
۷- تکریم و احترام حسین(ع) است، به مصداق: «وَمَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ (حج، ۳۲)، چون بزرگداشت چیزی که به پروردگار منسوب باشد، تعظیم شعائر الهی به شمار می‌آید.
۸- اظهار و ابرازِ محبت بر حسین(ع) است: «قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى...» (الشّوری، ۲۳).
۹- هماهنگی با روح حماسی حسین(ع): «هیهات منا الذله».
۱۰- یاد کرد شهادت و مصیبت بزرگ حسین(ع) است، امام صادق(ع) فرمود: «همانا روز شهادت حسیـن سوگناکترین روزهاست» (علل الشرایع، ص ۲۲۵).
مردم بزرگوار و آگاه ما، همواره شاکر و قدر نعمت حسینی بودن- این لطف خفیه خدا- را دانسته و به موازات تداوم و تعالی برنامه‌های عزاداری، آن را از آفت‌هایی که دشمنان اسلام و حسین(ع) برآن تدارک دیده اند، مصونیت بخشیده و زندگی را به سمت حسین گونه زیستن مهیا می‌سازند.
«نقل شده است که: پس از شهادت امام حسین(ع)، ابلیس لعین از خوشحالی پرواز کرد و تمام زمین را گشت و شیاطین و عفریت‌ها را به دور خود جمع کرد و گفت: ما امروز به آرزوی خود رسیدیم، و مردم را اهل جهنم کردیم مگر کسی که در این مصیبت گریه کند و به دوستی و محبت آل محمد(ص) مصمم گردد. پس تا می‌توانید مردم را از این واقعه در شک اندازید و از آگاهی از این مصیبت باز دارید تا زحمت من به هدر نرود». (تذکره الشهدا، حبیب الله شریف کاشانی).

یادداشت: امین فتحی- عضو هیئت علمی گروه معارف اسلامی دانشگاه محقق اردبیلی

انتهای پیام