فرهنگ اسلام عنایت ویژه‌ای به بیمار دارد
استاد حوزه علمیه با بیان اینکه در فرهنگ اسلامی عنایت و توجه ویژه‌ای به بیمار و بیماری شده است، گفت: خداوند بیماری مؤمنان را به خود نسبت می‌دهد. لذا ما هم باید با شفقت، مهربانی و دلسوزی با بیماران برخورد کنیم.
به گزارش ایکنا، آیت‌الله محمد سروش محلاتی، استاد حوزه علمیه، امروز، 26 فروردین‌ماه، در ادامه مباحث الهیات سلامت خود که در قالب فایل صوتی ارائه کرده است، گفت: در ادبیات اسلامی مطرح شده که برخورد با بیمار بر مبنای شفقت و مهربانی صورت گیرد، زیرا وضعیت بیماری اقتضای کنار نهادن دشمنی، کینه، عداوت و داشتن مهربانی است.
این استاد حوزه با بیان اینکه هم شخص بیمار در بیماری تحولات روحی پیدا می‌کند و هم اطرافیان باید به این مسئله توجه کنند، اظهار کرد: بیماری وضعیتی است که همه خط‌کشی‌ها و اختلافات و دشمنی‌ها را رفع می‌کند و روابط صرفاً جنبه انسانی می‌یابد. یکی از اصحاب پیامبر(ص) به نام زید بن ارقم دارای سوابقی بسیار خوب بود، ولی بعد از پیامبر از امام علی(ع) فاصله گرفت؛ روزی بیمار شد، ولی امام علی(ع) به عیادت او رفتند؛ برخی اصحاب امام از این کار متعجب شده و پرسیدند او که از شما تبعیتی ندارد و وفادار نیست، ولی امام پاسخ دادند که او امروز بیمار است.
سروش محلاتی با بیان اینکه در بیماری باید جلوه‌های عالی از عواطف انسانی بروز و ظهور یابد، گفت: شگفت‌آور است که برخی افراد حتی در وضع بیماری که جامعه را فراگرفته عداوت، بغض و کینه‌ها را مطرح می‌کنند؛ بیماری وضعی است که انسان بیمار مورد توجه و عنایت خدا قرار می‌گیرد و طرح چنین مباحثی به خصوص در سطح اجتماعی مایه اعجاب است.
استاد حوزه علمیه ابراز کرد: در منابع عامه و امامیه نقل شده که پیامبر(ص) فرمودند: خداوند به یکی از انبیای الهی خطاب کرد که فلانی چرا وقتی من بیمار شدم به عیادتم نیامدی؛ این تعبیر بسیار عجیب است؛ زیرا خدا فرموده من بیمار شدم؛ آن پیامبر(ص) با تعجب گفت که خدایا بیماری برای تو چگونه تصور می‌شود؟ به او وحی شد که فلان بنده من بیمار شد و تو به او سر نزدی.
سروش محلاتی بیان کرد: این مضمون محل بحث طولانی در میان اهل معرفت است؛ این مضمون و تعبیر گویای آن است که در وضع بیماری نسبتی میان بیمار و خدا محقق می‌شود که خدا، بیمار و بیماری را به خود نسبت می‌دهد. بنابراین بیمار را نه به عنوان شخص، بلکه به عنوان کسی که باید مورد عنایت و توجه باشد و کسی که مورد عنایت خداست ببینیم و از در مهربانی و شفقت وارد شویم.
استاد حوزه علمیه تصریح کرد: مشابه این تعبیر در قرآن آمده که«مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً وَاللَّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ؛ كيست آن كس كه به [بندگان] خدا وام نيكويى دهد تا [خدا] آن را براى او چند برابر بيفزايد و خداست كه [در معيشت بندگان] تنگى و گشايش پديد مى‌آورد و به سوى او بازگردانده مىشويد»؛ آیه تعبیر دارد، کسی که به دیگری قرض می‌دهد به من خدا قرض داده است و کیست که به خدا قرض الحسنه بدهد. این تعبیرات هشداردهنده است که ما باید شفقت را در بیماری‌ها نشان دهیم نه اینکه دشمنی‌ها را در شرایط سخت به رخ همدیگر بکشیم.
