دعای ابوحمزه ثمالی با ترجمه حدادعادل منتشر شد

به گزارش خبرنگار ایکنا؛ در مقدمه کتاب «دعای ابوحمزه ثمالی» با ترجمه غلامعلی حدادعادل آمده است: دعا علامتی است که از  جانب عاشق، به نشانه دوستداری و عشق‌ورزی به سوی معشوق الهی فرستاده می‌شود تا ثابت شود که مهربانی دوسویه و از هر دو سوست. دعا روشن کردن چراغی است در سراچه دل تا نور آن به آسمان رسد. دعا بیان شوق و اظهار اشتیاق است و پاسخی به لطف و رحمت الهی است که به صورت طلب و تقاضا ظاهر می‌شود.

خداوند از انسان نخواسته است که فقط شنونده سخنان او باشد، بلکه دوست دارد انسان هم متقابلاً سخن بگوید تا خدا آن سخن را بشنود. چنین است که فرموده‌اند: هنگامی که قرآن می‌خوانید خدا با شما سخن می‌گوید و چون دعا می‌کنید شما با خدا سخن می‌گویید و نیز گفته‌اند که «قرآن دعای نازل است و دعا قرآن صاعد». قرآن دعایی است که از آسمان به سوی انسان فرود می‌آید و دعا از جنس قرآن است که از زمین به آسمان بالا می‌رود.

دعا برخاسته از ایمان است و نشانه ایمان و مایه تحکیم و تقویت ایمان. هر بنده‌ای که ایمان و معرفتش به خدا بیشتر باشد، محبتش به خداوند بیشتر و دعایش هم بیشتر است. قرآن کریم مشحون از دعاهای پیامبران به درگاه خداوند است که هر یک به زبانی صفت حمد خداوند گفته‌اند. عارفان نیز که عاشقان خدایند کارشان دعاست و سروکارشان با دعاست.

در میان معصومین و ائمه هدی(ع) که همه مردان میدان عبادت و آموزگاران دعا و نیاش‌اند حضرت امام سجاد(ع)، به دعا و نیایش شهرت و اختصاص دارد و صحیفه سجادیه آن امام همام گواه این مدعاست. از جمله دعاهای مشهوری که از آن حضرت نقل شده است، دعای ابوحمزه ثمالی است. ابوحمزه راوی و محدث و مفسر امامی قرن دوم و از اصحاب امام سجاد(ع)، امام باقر(ع)، امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) بوده است. در باب دعای ابوحمزه در دانشنامه جهان اسلام در مدخل «ثمالی، ابوحمزه» چنین آمده است: ابوحمزه از برخی امامان دعاهای متعددی تعلیم گرفته است. شیخ طوسی در مصباح المتهجد به نقل از ابوحمزه دعایی از امام زین العابدین(ع) آورده است. این دعا، که در سحرهای ماه رمضان خوانده می‌شود، به دعای ابوحمزه ثمالی مشهور است و شروحی نیز بر آن نوشته شده است.

این دعای نسبتاً طولانی مضامین اخلاقی و عرفانی والایی دارد و خواندن آن در بین شیعیان متداول است. این دعا از جمله دعاهایی که در ماه مبارک رمضان فراوان خوانده می‌شود و بارها به فارسی نیز ترجمه شده و اکنون ترجمه دیگری از آن منتشر شده است.

مترجم در رمضان سال گذشته برآن شد تا این دعا را به فارسی برگرداند. این کار را در فرصت کوتاهی در پایان هر ماه، در یکی دو روز به انجام رسانید و سپس ترجمه را به محضر دو استاد احمدمهدوی دامغانی و فتح الله مجتبایی عرضه کرد که هر دو استاد، مطالعه و اصلاح ترجمه را پذیرفتند.

در بخشی از دعای ابوحمزه ثمالی می‌خوانیم: سرور من! اعتمادم، تکیه‌گاهم، امیدم، توکلم بر تو و دستاویزم رحمت توست. به درگاه کرم تو سر نهاده‌ام و مقیم شده‌ام و به امید لطف و بخشش تو حاجت خود را عرضه می‌کنم و به امید کرم توست - خدایا! - که دعای خود را آغاز می‌کنم و به برآورده شدن نیاز خود نزد تو امیدوارم و نیازمندی خود را با توانگری تو برطرف می‌سازم و زیر سایه عفو تو می‌ایستم و به سوی لطف و کرم تو چشم می‌گشایم و به جانب خوبی‌های تو دیده می‌دوزم. پس تو که آرزوی منی مرا به آتش مسوزان و تو که روشنایی چشم منی مرا در دوزخ سوزاننده جای مده.»

یادآور می‌شود؛ کتاب «دعای ابوحمزه ثمالی» با ترجمه غلامعلی حدادعادل و به همت دفتر نشر فرهنگی اسلامی با شمارگان ۲ هزار نسخه و بهای ۱۹ هزار تومان روانه بازار نشر شد.